"Δεν υπάρχει λαός εις τον κόσμο ο οποίος να έχει προσφέρει τόσα εις την ανθρωπότητα όσα ο Ελληνικός και έχει καταπολεμηθεί τόσο πολύ από τόσο πολλούς λαούς, οι οποίοι δεν πρόσφεραν τίποτα εις αυτήν" *ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΣ ΝΙΤΣΕ*

Φωτορεπορταζ 20 τελευταιων αναρτησεων

29/7/10

Το τυπικό της τελετής του χριστιανικού βαπτίσματος

Αρχικά ο ιερέας παίρνει το «φακελάκι» στο γραφείο του απ΄ το νονό ή τους γονείς του βρέφους για ν΄ αρχίσει την τελετή. Διαβάζουμε μερικά απ’ τα λόγια του τελετουργικού, που πήραμε κατευθείαν απ΄ το Λειτουργικό Βιβλίο της Εκκλησίας της Ελλάδος, «Ακολουθία του Αγίου Βαπτίσματος»:
 
     «…Απόστησον απ΄ αυτού ή αυτής, την παλαιάν εκείνην πλάνην» (σελ. 6). Εδώ βλέπουμε ξεκάθαρα, ότι το

τελετουργικό του νηπιοβαπτισμού ξεκινά με την προσπάθεια αποβολής απ΄ το νήπιο της πλάνης των Ελλήνων. Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που καθιερώθηκε η βάπτιση.
 
     Φτάνουμε γρήγορα στον 1ο εξορκισμό (εξορκισμό) κατά του Σατανά: «Επιτιμά σοι Κύριος, Διάβολε, ο παραγενόμενος εις τον κόσμον και κατασκηνώσας εν ανθρώποις… Επιτιμήθητι και αναχώρησον… Φοβήθητι, έξελθε και υπαναχώρησον από του πλάσματος τούτου…» (σελ. 7).

     Στο ίδιο μέτρο συνεχίζονται οι απειλές κατά του Σατανά και στον 2ο εξορκισμό. Στον 3ο εξορκισμό ξεκινά με επίκληση στον θεό Γιαχβέ: «Κύριε Σαβαώθ, ο θεός του Ισραήλ, ο ιώμενος πάσαν νόσον και πάσα μαλακίαν, επίβλεψον επί τον-την δούλον-η σου… σύντριψον τον Σατανά» (σελ. 9).
 
     Και φτάνουμε στην ουσία, δηλαδή πάλι στην ελληνική «ειδωλολατρία»: «Πνεύμα πλάνης, πνεύμα πονηρίας, πνεύμα ειδωλολατρίας και πάσης πλεονεξίας, πνεύμα ψεύδους και πάσης ακαθαρσίας, της ενεργουμένης κατά την διδασκαλίαν του Διαβόλου» (σελ 11). Εδώ πλέον τα πράγματα γίνονται ξεκάθαρα. Ο Σατανάς ταυτίζεται και καθοδηγεί την ελληνικό πνεύμα. Η τελετή συνεχίζεται με συνεχόμενες αποτάξεις και συντάξεις: «Αποτάσση τω Σατανά;… Απετάξω τω Σατανά; Απεταξάμην… Συντάση τω Χριστώ; Συντάσσομαι. Συνετάξω τω Χριστώ; Συνεταξάμην» (σελ. 12).
     
     Ακολουθεί το «πιστεύω» και οι παρακλήσεις να φωτίσει ο Γιαχβέ-Χριστός τον βαπτισθέντα δούλο του… Στην συνέχεια έρχονται οι επικλήσεις στα Χερουβείμ και στα Σεραφείμ, σε αρχαγγέλους κ.ά.. Ο θεός μετά κατατροπώνει δράκοντες, το Σατανά, δαιμονικά πνεύματα και φυσικά τα είδωλα των Ελλήνων θεών: «Υποχωρησάτωσαν ημίν πάντα τα εναέρια και αφανή είδωλα, και μη υποκρυβήτω τω ύδατι τούτω δαιμόνιον σκοτεινόν…» (σελ. 22). Μετά γίνεται αναφορά στο Νώε, τον Δαβίδ, τον Σαμουήλ και σε άλλους Εβραίους προπάτορές μας… και όταν πέφτουν τα λάδια «χρίεται ο δούλος ή η δούλη του θεού…» (σελ. 24).
 
     Το τελετουργικό τελειώνει με την φράση: «Και απόπλυνόν μου τον ρύπον του σώματος και τον σπίλον της ψυχής· αυτός ως δούλος αμαρτίας δόκιμος γένομαι· μη αποστραφείην τεταπεινωμένος και κατησχυμένος.» Η ύβρις της βάπτισης εναντίον ενός αθώου βρέφους έχει ολοκληρωθεί. Ο Σατανάς, δηλαδή το παλαιό ελληνικό πνεύμα έχει αποβληθεί και το παιδί έχει καθαρθεί.
 
     Κατά την διάρκεια της τελετής το νήπιο βουτιέται τρεις φορές με την βία αν χρειαστεί, μέσα στην κολυμπήθρα (πολλά ατυχήματα έχουν καταγραφεί κατά την διάρκεια αυτής της βάρβαρης πράξης). Ο ιερέας φτύνει στο πρόσωπο το βρέφος τρεις φορές, φτύνει άλλες τρεις φορές στο πάτωμα και κατά την διάρκεια του αλείμματος με το λάδι, κόβει τρεις τούφες απ΄ τα μαλλιά του. Βέβαια ύστερα από παρακλήσεις των χριστιανών γονέων, τα τελευταία χρόνια οι πράξεις αυτές γίνονται με ηπιότερο τρόπο.
 
     Αφού η τελετή έχει τελειώσει η μητέρα για να παραλάβει το παιδί της γονατίζει μπροστά στο νονό ή στη νονά, που κρατάει το παιδί και προσκυνάει. Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει, ότι η μητέρα προσκυνάει το νονό, για να της δώσει το παιδί πίσω. Στην πραγματικότητα όμως, η μητέρα προσκυνάει το ίδιο της το παιδί, το οποίο, μέσα απ΄ το θέατρο αυτό της υποκρισίας, υποτίθεται, ότι εκείνη τη στιγμή είναι ο μόνος αναμάρτητος επί της γης, καθ΄ ότι μόλις έχει βαπτιστεί κι έχουν συγχωρεθεί οι έως τότε τυχόν αμαρτίες του (π.χ. αν έχει πιει κάποτε με βουλιμία το γάλα της μάνας του, σύμφωνα με κάποιο θεολογικό προβληματισμό...)
 

   
   Το τελετουργικό της ορθόδοξης βάπτισης μοιάζει πολύ με τελετή μαύρης μαγείας. Ο ιερέας φυσάει στο πρόσωπο του βρέφους και φτύνει προς τη Δύση και καταριέται το Σατανά (ελληνικό πνεύμα). Μέχρι πρό τινος οι ιερείς δέν φυσούσαν, αλλά έφτυναν και επάνω στα κεφάλια των νηπίων. Με τη σειρά της η νονά φυσάει και φτύνει προς τη δύση αποποιούμενη κι αυτή το Σατανά (ελληνικό πνεύμα) και γυρνάει προς την Ανατολή (Ιερουσαλήμ), όπου συντάσσεται με το Χριστό (εβραϊκό πνεύμα). Ο ιερέας κατόπιν κόβει μαλλιά από το βρέφος, το αλείφει με λάδια και μύρο και το βουτάει με βία μέσα στην κολυμπήθρα.
 
     Η απαράδεκτη προσφώνηση απ΄ τον ιερέα «βαπτίζεται ο δούλος του θεού» οριοθετεί τη δουλική σχέση, που θα έχει το βαπτισμένο παιδί με τη θρησκεία και το θεό του Χριστιανισμού σε όλη του τη ζωή. Υποσυνείδητα καταγράφηκε στο βρέφος ο φόβος και η δουλική υποταγή στο θεό Γιαχβέ-Χριστό. Ο Χριστιανισμός σφραγίστηκε στην ψυχή του…
 
     Η βάπτιση αποτελούσε στα σκοτεινά χρόνια του Βυζαντινού Μεσαίωνα χειραγώγηση και εκμετάλλευση του αγράμματου όχλου, κάτι που συνεχίζεται αδιάκοπα και στις μέρες μας, πάντοτε με το πρόσχημα της παράδοσης.
 
     Όλοι γελούν και χαίρονται σαν υπνωτισμένοι και νοιώθουν ευχαριστημένοι χωρίς να έχουν καταλάβει τι ειπώθηκε και γιατί έγινε όλο αυτό, χωρίς καν να αναρωτηθούν. Όλοι, εκτός απ΄ το μωρό, που έχει βιασθεί, σοκαριστεί και κλαίει ασταμάτητα…
 
     Αξίζει εδώ να σημειωθεί, ότι η εξευτελιστική και υβριστική αυτή τελετή αρχικά γινόταν απ΄ τους ιερείς της Ορθοδοξίας και απευθυνόταν προς όσους είχαν σχέση με την ελληνική παιδεία και το ελληνικό πνεύμα εν γένει. Σήμερα η τελετή γίνεται με τον ίδιο τρόπο στους υπόλοιπους Ορθοδόξους επί γης. Οι λοιποί χριστιανοί χρησιμοποιούν ηπιότερους τρόπους για να βαπτιστούν· οι Καθολικοί και οι Διαμαρτυρόμενοι χριστιανοί το ράντισμα, οι Βαπτιστές βαπτίζονται μόνον μεγάλοι κ.ά..
       
     Οι Ρωμιοί συμπολίτες μας νομίζουν, ότι διατηρώντας τις βάρβαρες θρησκευτικές τους παραδόσεις, δεν πρόκειται να χάσουν την πολιτιστική τους ταυτότητα. Θα έπρεπε όμως ν΄ αναρωτηθούν; Ποια ταυτότητα εννοούν, την Ελληνική ή την χριστιανορωμαίικη; Γιατί μόνο ελληνική παράδοση δεν αποτελεί η χριστιανική βάπτιση, όπως είδαμε, αντιθέτως αποτελεί απομάκρυνση και αποστροφή κατά της ελληνικής παράδοσης…
 
    Οι περισσότεροι βαπτίζουν τα παιδιά τους για τον ίδιο λόγο που παντρεύονται: Επειδή έτσι κάνουν όλοι, επειδή έτσι θα χαρεί η γιαγιά και ο παππούς, επειδή αυτό περιμένει από εκείνους ο κοινωνικός περίγυρος. «Έτσι τα βρήκαμε, έτσι θα τ΄ αφήσουμε»… Επιτέλους κάποια στιγμή όλοι θα πρέπει να αναρωτηθούν, αν υπάρχει κάποιο νόημα στη βάπτιση. Τι γίνεται στην βάπτιση. Γιατί γίνεται η βάπτιση. Τους αρέσει να τους βρίζει ο ιερέας ως Έλληνες, όπως ισχυρίζονται, ότι είναι; Τι σόι παράδοση είναι αυτή, που βρίζει τους ίδιους τους δήθεν προγόνους τους ως ειδωλολάτρες και σατανιστές; Πώς το αποδέχονται αυτό; Ερωτήσεις, που κανείς απ΄ το ποίμνιον δεν μπορεί να μας απαντήσει…








Στη Ρωμιοσύνη το λάδωμα
οι Ρωμιοί το μαθαίνουν από μικροί.
(Κυρ, Ελευθεροτυπία).

     Και τα ερωτήματα συνεχίζονται. Πώς μπορεί σε μία προοδευμένη και έλλογη κοινωνία να δηλώνουμε εκ των προτέρων το θρήσκευμα του παιδιού μας χωρίς εκείνο να έχει αποκτήσει συνείδηση και αντίληψη και ν΄ αποφασίζουμε εμείς γι' αυτό; Μήπως όσοι ακολουθούν το τελετουργικό της βάπτισης εννοούν στ΄ αλήθεια αυτά που λένε, ή υποκρίνονται για τους τύπους; Φυσικά και δεν εννοούν τίποτα απ΄ όλα αυτά. Το φανερώνει ο τρόπος ζωής τους που διαφέρει ριζικά απ' ό,τι προτείνει η θρησκεία τους. Και για να μην ξεγελαστεί κανείς, η θρησκεία τους προτείνει τον φανατισμό, την ψυχονοητική άγνοια και την απόλυτη παρακμή, στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους πραγματικά πιστούς ακόλουθους της Ορθοδοξίας. Έτσι έχουμε να κάνουμε με δύο ταχυτήτων χριστιανούς. Τους σκληροπυρηνικούς φανατικούς, που ακολουθούν το δόγμα κατά γράμμα, όπως οι παλιοημερολογίτες και είναι πλέον η μειοψηφία και οι κοσμικοί αυτοί που ακολουθούν την θρησκεία της τσέπης και της κοιλιάς. Πολλοί είναι ακόμα αυτοί που γέρνουν πότε στην μία και πότε στην άλλη πλευρά. Ο Χριστιανισμός όπως είπε και ο Λασκαράτος, είναι ένα σύνολο από έθιμα, που γίνονται για να γίνονται και κυρίως για να γεμίζουν τις τσέπες των ιερέων, χωρίς κανένα πνευματικό νόημα και καμμία ουσία.
 
     Εκτός απ΄ τα τραγικά προαναφερθέντα πίσω απ΄ τον χριστιανικό νηπιοβαπτισμό υπάρχει ένα ιερό πολυκατάστημα, μία τεράστια επιχείρηση ιερού εμπορίου. Ειδικά μαγαζιά, που πωλούν τα βαπτιστικά, ρούχα, λαμπάδες, προσκλήσεις, σταυρουδάκια, λάδια, μύρα, ταβέρνες και διάφορα άλλα, αποτελούν ένα μεγάλο παζάρι, που στήνεται προς τέρψη των άχραντων παθών γονιών και συγγενών. 






 

    Η νεορωμαίικη βαθειά θρησκευόμενη κοινωνία ασκεί ασφυκτικές πιέσεις στους μετανάστες, προκειμένου να βαπτιστούν, να γίνουν ορθόδοξοι και να λάβουν χριστιανικό όνομα. Ειδ΄ άλλως δέν τους δέχονται στην κοινωνία τους. (Βλ. Ο Έρι, ο Άρμπερ και η Ματίλντα).


  Ο  νηπιοβαπτισμός αποτελεί μία θρησκευτική πράξη προσηλυτισμού απαράδεκτη και αντισυνταγματική, διότι αφαιρεί το δικαίωμα από τον κάθε άνθρωπο της χώρας αυτής να διαλέξει ελεύθερα το δικό του θεό ή μη θεό, ή ένα φιλοσοφικό σύστημα, που θα τον προστατεύει από τους θεούς και τις δεισιδαιμονίες.
 
     Όσο για τους Ρωμιούς συμπολίτες μας θα πρέπει κάποια στιγμή να αναρωτηθούν και να επιλέξουν. Πώς είναι δυνατόν να ακολουθούν με πείσμα και προσήλωση μία θρησκευτική πράξη, που υβρίζει και αποποιείται την ίδια την πολιτική τους υπόσταση ως Έλληνες (όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι ότι είναι). Είναι Έλληνες τελικά ή ανθέλληνες; Είναι Ρωμιοί ή Χριστιανοί; Ραγιάδες ή Βυζαντινοί; Τουρκόσποροι ή Ασιάτες; Μάλλον λίγο απ΄ όλα και τίποτα.
 
     Εμείς πάντως στην «Ελεύθερη Έρευνα» τους έχουμε ήδη καταχωρήσει εδώ και αρκετό καιρό ως Ρωμιούς, αυτό που είναι δηλαδή και όχι ως Έλληνες, όπως αρέσκονται ν΄ αυτοαποκαλούνται. Αν και κάποια στιγμή θα πρέπει να επανεξετάσουμε και τα υπόλοιπα Ασιατικά κατάλοιπα, που στοιχειώνουν τους αδαείς συμπολίτες μας… (Βλ. Τελευταίοι σε όλα! Νεορωμιοί - νεοέλληνες: Περίγελως του πολιτισμένου κόσμου).

                                                                                  Βασίλειος Μαυρομμάτης



Αν κάποιοι εξ υμών θεωρούν τις εκλογές ως μέσον ανατροπής των κατακτητών, εγκληματούν κατά του εαυτού τους. Δεν θα συμμετάσχουμε σε εκλογές τους όρους των οποίων καθορίζει ο εχθρός. Η μαζική αποχή και η απονομιμοποίηση των εκλογών τους είναι βασικός όρος ανατροπής των κατακτητών. Δεν πρέπει να παίξουμε θέατρο σε ένα έργο με δικό τους σενάριο. Εξηγούμαι περαιτέρω. Πώς είναι δυνατόν να λάβουμε μέρος στις εκλογές των κατακτητών χωρίς να έχει γίνει εκκαθάριση των εκλογικών καταλόγων από όλους τους ελληνοποιημένους εισβολείς; Χωρίς εκκαθάριση εκλογικών καταλόγων δεν μπορούμε να συμμετέχουμε στις εκλογές τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια: