ΜΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. ΤΡΙΑ ΗΧΗΡΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ
Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε την Κυριακή 9/10/2005 στην εφημερίδα της ανανεωτικής αριστεράς Εποχή. Με αφορμή τον εορτασμό, την ίδια ημέρα, του ετήσιου «Φεστιβάλ της Εποχής».
Όχι ένα, όχι δύο, αλλά τρία ηχηρά μηνύματα, έλαβε η παραδοσιακή, μπλε – πράσινη – ροζ και κόκκινη, πολιτική τις προηγούμενες ημέρες!
Α. Το πρώτο από τον Νίκο Κωνσταντόπουλο. Στις «12 θέσεις του Συν για την ανασυγκρότηση του ΟΗΕ» που κατέθεσε στον Υπουργό Εξωτερικών, η «αριστερή» -τάχα- αντίληψη που αντιπαρέθετε την αριστερά με τις Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) (ούτε το όνομά τους δεν αναφερόταν σε πολλά κομματικά κείμενα), λύθηκε δίκην Γόρδιου Δεσμού! Το κείμενο περιλαμβάνει την απαίτηση, «της αναβάθμισης του ρόλου των ΜΚΟ στις διαδικασίες λήψης και εφαρμογής των αποφάσεων του ΟΗΕ σε όλο το φάσμα» του συστήματος του οργανισμού! Επαναλαμβάνω. Ζήτησε αναβάθμιση των ΜΚΟ. Όχι των «κινημάτων» (που πονηρά χρησιμοποιείται ως αντίπαλος και υποκατάστατο των ΜΚΟ από μερίδα της ελληνικής -και μόνο- αριστεράς). Καθίσταται δε προφανές, ότι από τούδε ο επίσημος Συν -τουλάχιστον- θα επιδιώξει την ίδια αναβάθμιση του ρόλου των ΜΚΟ και
.....
στο εσωτερικό της χώρας ….!
Β. Στις 6/9 δεκάδες ελληνικές ΜΚΟ δημιούργησαν την Συμμαχία Ενάντια στην Φτώχεια».
«Η Συμμαχία αποτελεί την ελληνική έκφραση της μεγαλύτερης παγκόσμιας εκστρατείας κατά της φτώχειας. Με χιλιάδες ΜΚΟ, εκατομμύρια πολίτες με τις «άσπρες κορδέλες», η Global Call for Action against Poverty, εκφράζει τον λόγο των ΜΚΟ.
Απομονώνω τρία σημεία – σοκ.
1. Η Συμμαχία, εκφράζοντας την ώριμη φάση των ΜΚΟ, δεν δέχεται ως μέλη της κόμματα! Αυτό, απλό οργανωτικό μέτρο, διατυπώνεται για πρώτη φορά! Τέσσερις ημέρες αργότερα, η Ντόιτσε Βέλλε διαπίστωνε.
«Το Παράλληλο Φόρουμ των ΜΚΟ για τους στόχους των 21ου αιώνα, δεν είναι οι επαίτες που εκλιπαρούν για το δικαίωμα να εκφράσουν λόγο. Απαιτούν εκπλήρωση των στόχων και εν ανάγκη θα επιδιώξουν τους στόχους τους και χωρίς τις κυβερνήσεις»!
Την ίδια αυτοπεποίθηση αρχίζουν να αισθάνονται και οι ελληνικές ΜΚΟ.
2. Η πρώτη διαπίστωση, θα ξενίσει. Πουθενά στο κείμενο δεν υπάρχει η γνωστή επικεφαλίδα «της πάλης κατά του νεοφιλελευθερισμού»! Ούτε κατά του καπιταλισμού! Το αναφέρω, γιατί σε πιθανή ψηφοφορία για τις ατομικές ιδεολογικές προτιμήσεις των μελών των ΜΚΟ που δημιούργησαν τη Συμμαχία, οι ψήφοι της αριστεράς θα μπορούσαν να είναι έως και πλειοψηφικοί! Και, όμως, επειδή είναι ΜΚΟ, δεν είναι κόμματα. Και οι ΜΚΟ έχουν δική τους γλώσσα. Δεν μιλούν με τέτοιους αφορισμούς. Χρησιμοποιούν μία νέου τύπου πολιτική και σύγχρονη γλώσσα. Εμπνέονται από την πρωτοβουλία του ΟΗΕ, δεν καταγγέλλουν τους G-8 (αλλά ζητούν επέκταση της διαγραφής των χρεών από 16 σε 60χώρες) κ.λπ
Αν οι ΜΚΟ έχουν δίκαιο, ο παραδοσιακός ελληνικός πολιτικός λόγος, συντελεί στη διαιώνιση της υπάρχουσας κατάστασης που –κατά τα εκατομμύρια των ριζοσπαστών του κόσμου- δημιουργεί την φτώχεια στον κόσμο!3. «Όλα αυτά είναι απλά εξωτερικά χαρακτηριστικά», θα έλεγε κάποιος. Ίσως. Για να δούμε τις πολιτικές θέσεις που διατυπώνουν. Εκεί το σοκ γίνεται μέγα! Η πρώτη προϋπόθεση για την εξάλειψη της φτώχειας που διατυπώνουν, δεν έχει ακουστεί ποτέ –με ελάχιστες τιμητικές εξαιρέσεις- από τις ανάλογες διακηρύξεις της αριστεράς (αλλά και της ΝΔ, και του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ)! Αδύνατον, θα πείτε. Για τα ίδια πράγματα αγωνίζονται. Μπορεί να υπάρχει προϋπόθεση -και δη η πρώτη σε ιεράρχηση και ταυτόχρονα κεντρικός στόχος μίας συμμαχίας εκατομμυρίων ριζοσπαστών της γης- που δεν αναφέρεται καν στα κείμενα της ελληνικής αριστεράς; Και, όμως, μπορεί! Και που είστε ακόμα! Όχι μόνο δεν αναφέρεται, αλλά η αγωνιστικότητα των ελληνικών κομμάτων, μετριέται με τους αγώνες για την υπεράσπιση του ακριβώς αντίθετου! Της προϋπόθεσης, δηλαδή, η οποία, σύμφωνα με τη Συμμαχία, αποτελεί την πρώτη αιτία για την ύπαρξη της φτώχειας! Αν οι ΜΚΟ έχουν δίκαιο, ο παραδοσιακός ελληνικός πολιτικός λόγος, συντελεί στη διαιώνιση της υπάρχουσας κατάστασης που –κατά τα εκατομμύρια των ριζοσπαστών του κόσμου- δημιουργεί την φτώχεια στον κόσμο! Δεν αστειεύομαι!
Πρώτη, λοιπόν, προτεραιότητα για τη Συμμαχία των ΜΚΟ, η «υιοθέτηση δίκαιων διεθνών συναλλαγών, έτσι ώστε να δοθεί ένα τέλος σε καταστροφικές για τους πολίτες αναπτυσσόμενων χωρών επιδοτήσεις και δασμούς. Οι πλούσιες χώρες ξοδεύουν πάνω από 1δις τη μέρα σε επιδοτήσεις, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων πηγαίνει σε μεγάλες αγροτοβιομηχανίες».
Αυτό αφορά τις ΗΠΑ, αφορά και την Ε.Ε.-Ελλάδα. Για το βαμβάκι, ειδικά (μετά τις υποχωρήσεις Μπους), αφορά κύρια την Ελλάδα. Αυτό σημαίνει τέρμα οι επιδοτήσεις στα αγροτικά (και όχι μόνο)! Είναι έτοιμοι οι αγωνιστές για έναν «διαφορετικό και απολύτως εφικτό κόσμο», να ζητήσουν αυτό που θεωρούν κύρια αιτία για την φτώχια στις μη ανεπτυγμένες χώρες οι ΜΚΟ; Και, για να σοβαρευτούμε. Και τα ίδια τα φτωχά κράτη.
Γ. Μία άλλη ad hoc συμμαχία, οι ελληνικές ΜΚΟ που ασχολούνται με το έιτζ, δήλωσε παρουσία στις 12/9. Οι οργανώσεις αυτές, κόκκινο πανί για ένα τμήμα της πολιτικής ηγεσίας του σχετικού υπουργείου, προσβλέπουν και αυτές στην Σύνοδο του ΟΗΕ. Από το σχετικό κείμενο (Ελευθεροτυπία, 14/9), αποσπώ, όμως, ένα άλλο κομμάτι που θα προκαλεί σοκ στους εμμένοντες στην παραδοσιακή αντίληψη για την πολιτική.
«Η εμπλοκή των ΜΚΟ στην πρόληψη και αντιμετώπιση του Έιτζ είναι ήδη μία πραγματικότητα. Ζητάμε, λοιπόν, το κράτος να την αναγνωρίσει».
Εάν θυμάμαι καλά, καθαρό ζήτημα συνευθύνης κράτους και κοινωνίας των πολιτών, τίθεται για πρώτη φορά! Όλα δείχνουν πως οι ΜΚΟ, στη φάση της ωριμότητας, ύψωσαν πολύ υψηλά τον πήχυ! Και κονιορτοποιούν, φυσικά, τόσο τις αντιλήψεις του 1789, όσο και αυτές του 1917. Η εμπλοκή, δηλαδή, οδηγεί και αλλού. Τίθεται θέμα πόρων, κατάλληλου νομικού πλαισίου, αλλά φτάνει σε απίστευτες απαιτήσεις. Μέχρι και συνδιαχείριση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας ζητούν! Ζητάμε να τερματιστεί η μονοπώληση της «διεθνούς εκπροσώπησης της χώρας στο ζήτημα αυτό»! Δεν μπορεί να αποτελεί αποκλειστικά κρατική υπόθεση και «θα πρέπει να αποτελέσει προϊόν διαλόγου ΜΚΟ, κομμάτων» και κράτους!!!
Δεν είναι λίγοι οι θεωρητικοί που έχουν διαπιστώσει πως, στην πραγματικότητα, δεν υφίσταται ζήτημα ΜΚΟ. Υφίσταται ζήτημα ξανά – ανακάλυψης της δημοκρατίας σε συνθήκες πολυπλοκότητας και πολλαπλασιασμού των μη κρατικών υποκειμένων που συμπρωταγωνιστούν πλέον στον «δημόσιο χώρο». Εκεί, όπου παραδοσιακά, το διαχειριστικό μονοπώλιο ανήκε πάντα στα κόμματα και στο κράτος!
Σε επίπεδο διεκδίκησης από τις ΜΚΟ, η 12/9/05 θα μείνει ιστορική. Για πρώτη φορά, οι ίδιες οι ΜΚΟ, έθεσαν ανάλογο αίτημα (κάνοντας απλώς τη τρέχουσα δουλειά τους)!
http://e-rooster.gr/10/2005/191
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου