Tου ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΔΙΖΕΛΟΥ
α) Τεράστια απόκλιση μεταξύ τιμών και αμοιβών, καθώς οι αμοιβές της μεγάλης κοινωνικής πλειονότητας των εργαζομένων και των μικροεπιτηδευματιών δεν μπορούν πλέον να καλύψουν τις ανάγκες τους. Οι τιμές στα ύψη και οι αμοιβές στον κατήφορο. Τιμές Ευρώπης και αμοιβές Ζιμπάμπουε.
β) Διευκόλυνση της κερδοσκοπίας και της διαφθοράς με την κατεδάφιση των αμυντικών μηχανισμών του κράτους, τη στιγμή που οι δυνάμεις της αγοράς αποκτούσαν παντοδυναμία και ισχυρή πρόσβαση (αφανή βέβαια) στην εξουσία. Διαπίστωσαν οι Έλληνες ότι το ευρώ προκάλεσε όργιο εισαγωγών, κυρίως σε εμπορεύματα προερχόμενα από τις ισχυρές οικονομίες της Ευρωζώνης, με αποτέλεσμα τη ..
δημιουργία τεράστιου εμπορικού ελλείμματος.
γ) Διόγκωση των δημοσιονομικών μας προβλημάτων μετά την είσοδο της χώρας μας στην Ευρωζώνη με αθωράκιστη την οικονομία μας. Έτσι καταλήξαμε σε πιέσεις για συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας και για τη λήψη σκληρών οικονομικών μέτρων. Κι αυτή η συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας, σε συνδυασμό και με τη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων και την αύξηση της φορολογίας, σίγουρα θα οδηγήσει στην εξαθλίωση μεγάλο ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού, ενώ θα υποβιβάσει σημαντικά το βιοτικό επίπεδο μεγάλου τμήματος. Η αύξηση του φορολογικού βάρους, σε συνδυασμό με τις περικοπές των αποδοχών, θα έπρεπε να αντισταθμίζεται με ενίσχυση του κράτους πρόνοιας. Τι βλέπει όμως ο Έλληνας τώρα; Βλέπει ένα κουτσουρεμένο ΕΣΥ, εντελώς ανίκανο να βοηθήσει τον πολίτη. Η περιπέτεια του υπουργού Εργασίας κ. Λοβέρδου δείχνει τη μειωμένη απόδοση ενός θεσμού που θα μπορούσε να είναι ευεργετικός για όλο το κοινωνικό σύνολο. Το ΕΣΥ και η κοινωνική πρόνοια πρέπει εξαρχής να οικοδομηθούν σε νέες βάσεις για να γίνουν περισσότερο αποδοτικά. Και είναι γελοίο να δίνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό επιχορηγήσεις στα διάφορα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών και να μένουν τα κρατικά νοσοκομεία χωρίς πιστώσεις για την προμήθεια του απαραίτητου υγειονομικού υλικού.
δ) Μείωση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων στις αγορές, και στις διεθνείς και στην ελληνική, με αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση της εξαγωγικής μας δραστηριότητας. Η μείωση της ανταγωνιστικότητας οφείλεται και στο χαμηλό τεχνολογικό επίπεδο της ελληνικής παραγωγικής μηχανής, αλλά και στην αδυναμία της ελληνικής κυβέρνησης να λάβει μέτρα διόρθωσης της ανταγωνιστικότητας. Πριν από την ένταξή μας στην ΟΝΕ μπορούσε η ανταγωνιστικότητα να διορθωθεί κάπως με μια προγραμματισμένη κατολίσθηση του εθνικού μας νομίσματος, δηλαδή της δραχμής. Με την ένταξή μας στην Ευρωζώνη έχουμε υποστεί πλήρη νομισματικό και πιστωτικό αφοπλισμό. Επομένως ως διέξοδος απομένει το ότι για τη βελτίωση του βαθμού ανταγωνιστικότητας των προϊόντων μας θα πρέπει ή να μειωθούν οι αποδοχές των εργαζομένων ή να αυξηθούν οι επενδύσεις ώστε να βελτιωθεί σημαντικά το τεχνολογικό επίπεδο της παραγωγικής μηχανής της χώρας μας. Και επειδή υπάρχει λόγω της οικονομικής κρίσης και της εν γένει κατάστασης της ελληνικής οικονομίας επενδυτική αδράνεια, οδηγήθηκε η εργατική τάξη σε περικοπή των αμοιβών της. Όλα τα παραπάνω σωρευτικά έχουν επιδράσει αρνητικά στη σημερινή κατάσταση που παρουσιάζει η ελληνική οικονομία. Και πρέπει να γίνει κατανοητό ότι, αν δεν σχεδιάσει η ΟΝΕ μια οικονομική πολιτική που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα και τις ανάγκες των οικονομιών όλων των κρατών μελών της, θα βαδίσει στη διάλυση.
Πού βαδίζει άραγε η Ευρωζώνη;
ΑΠΟ:
http://www.paron.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου