Διωγμοί-Γενοκτονία: Το Νεοτουρκικό και Κεμαλικό Κίνημα Ένοχο του Εγκλήματος

- κατά την περίοδο 1914-1918 - 170.576 Ποντίους
- κατά την περίοδο 1918-1922 - 119.122 Ποντίους

-δηλαδή συνολικά 289.698 Ποντίους

---σύμφωνα με τη Μαύρη Βίβλο του Κεντρικού Συμβουλίου των Ποντίων στην Αθήνα,ανέρχονται σε 303.238 ως το 1922, και 353.000 ως το Μάρτιο του 1924, ποσοστό που ξεπερνάει το 50% του συνολικού πληθυσμού των Ελλήνων του Πόντου.

Οι Βαλκανικοί πόλεμοι και ο Α' παγκόσμιος πόλεμος στάθηκαν η αφορμή να ξεκινήσει η εξόντωση των αλλόθρησκων από τους Τούρκους, αρχικά με εκτοπίσεις.

Το Κεμαλικό καθεστώς, με το... ρατσιστικό του σχέδιο δημιουργίας ενός ομοιογενούς εθνικά τουρκικού κράτους -έθνους, που προϋπέθετε τη συστηματική γενοκτονία των αλλοεθνών αυτόχθονων ομάδων όπως οι Πόντιοι, έφερε σφαγές, πείνα, δίψα, διωγμούς, ώσπου με την συνθήκη της Λωζάνης το 1923 μετοίκησαν στην Ελλάδα οι Έλληνες του Πόντου, και στην Τουρκία οι ελάχιστοι Τούρκοι του ελλαδικού χώρου.

Η κυβέρνηση των Νεοτούρκων του Εμβέρ και του Ταλαάτ είναι ένοχη για τα γεγονότα των εκτοπίσεων και των σφαγών της πρώτης φάσης της ποντιακής γενοκτονίας και η κεμαλική εθνοσυνέλευση και κυβέρνηση για την περίοδο από το 1919 μέχρι το 1923.

Οι νεοτουρκικές και κεμαλικές Αρχές όχι απλά παρότρυναν τις τουρκικές φανατικές μάζες, το στρατό και τους τσέτες, αλλά προσχεδίασαν και συμμετείχαν στην γενοκτονία. Οι διαταγές για τους εκτοπισμούς στο Κουρδιστάν και την Συρία των Ποντιακών πληθυσμών είτε με τη μορφή κυβερνητικών αποφάσεων είτε νομοσχεδίων της «εθνοσυνεύλευσης», όπως η 1041 της 12ης Ιουνίου 1921, η 941 της 16ης Ιουνίου του ίδιου έτους, έχουν την υπογραφή των υπουργών αλλά και του ίδιου του Κεμάλ. Οι θηριωδίες και οι βαρβαρότητες του προκατόχου του ΄Αϊχμαν Τοπάλ ΟσμάνΝουρεντίν Πασά, του μετέπειτα σφαγέα του Ελληνισμού της Σμύρνης και προσωπικού δήμιου του Αρχιεπίσκοπου Σμύρνης Χρυσόστομου. κλιμακώνονται και εκτελούνται κατόπιν διαταγής του αρχηγού του κεμαλικού στρατού

Από την έκρηξη του Α’ παγκοσμίου πολέμου το 1914 ως την μικρασιατική καταστροφή το 1922, οι Νεότουρκοι με τα μέτρα που έλαβαν εναντίον των Ελλήνων του Πόντου με τη μέθοδο των εξοριών, βιασμών, σφαγών, εξανδραποδισμών και απαγχονισμών, σύμφωνα με τον Πανάρετο Τοπαλίδη, εξόντωσαν:
      

- κατά την περίοδο 1914-1918 - 170.576 Ποντίους
- κατά την περίοδο 1918-1922 - 119.122 Ποντίους δηλαδή συνολικά 289.698 Ποντίους
ποσοστό 41,56% σε σύνολο 697.000 Ελλήνων κατοίκων, ενώ κατά τον Γ.Βαλαβάνη, οι απώλειες των Ποντίων σύμφωνα με τη Μαύρη Βίβλο του Κεντρικού Συμβουλίου των Ποντίων στην Αθήνα, ανέρχονται σε 303.238 ως το 1922, και 353.000 ως το Μάρτιο του 1924, ποσοστό που ξεπερνάει το 50% του συνολικού πληθυσμού των Ελλήνων του Πόντου.

Επιτροπή Ποντιακών Μελετών (ΕΠΜ), «Υπόμνημα στο χάρτη του Πόντου»
Μαύρη Βίβλος - Κεντρικό Συμβούλιο των Ποντίων στην Αθήνα
Μιχάλης Χαραλαμπίδης, Το Ποντιακό Ζήτημα Σήμερα