Αποκορύφωμα της κοινωνικά θρασείας αυτής πολιτικής προστασίας των κεκτημένων των οικονομικών ολιγαρχών της χώρας μας σε βάρος των εργαζομένων είναι οι αποφάσεις της σημερινής κυβέρνησης να περικόψει τα μισθολογικά επιδόματα των μικρομεσαίων και να επιβάλει έμμεσους φόρους σε προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης, την ίδια στιγμή που αφήνει ανεξέλεγκτη την κερδοσκοπία του μεγάλου κεφαλαίου κρατώντας το πλαφόν της φορολόγησής του στο 25%. Γι’ αυτό απαιτείται απάντηση από το σύνολο των εργαζομένων που βιώνουν αυτή την αντιλαϊκή πολιτική.
Οι κυβερνητικές αυτές πολιτικές πλήττουν καίρια και τα Πανεπιστήμια όπου τους τελευταίους μήνες έχουν πολλαπλασιασθεί τα φαινόμενα απολύσεων των συμβασιούχων του Π.Δ. 407/80 ή και μειώσεων μισθών τους. Θα πρέπει με κάθε τρόπο να απορρίψουμε τη λειτουργία του Πανεπιστημίου με τους νόμους της αγοράς όπου ο εργαζόμενος πάντα πληρώνει.
Οι εργαζόμενοι θα πρέπει σ’ αυτή την κρίσιμη συγκυρία να αντιδράσουν αποφασιστικά απαιτώντας την κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής σχέσης εργασίας, απαιτώντας την κατάργηση τω
ν οικονομικών προνομίων της πλουτοκρατίας και την αντίσταση στα κελεύσματα του ΔΝΤ και των Γερμανών και άλλων Ευρωπαίων κερδοσκόπων.
Σ’ αυτόν τον αγώνα επιβίωσης των εργαζομένων μπροστάρηδες θα πρέπει να μπουν οι Πανεπιστημιακοί οι οποίοι βιώνουν καθημερινά τα αποτελέσματα των απαξιωτικών κυβερνητικών πολιτικών τόσο στο χώρο δουλειάς τους όσο και στις οικογένειές τους όπου αντιμετωπίζουν τα οικονομικά προβλήματα της οξείας μισθολογικής τους υποβάθμισης. Πέρα από αυτά, οι Πανεπιστημιακοί αντιλαμβάνονται καλύτερα από τον καθένα, λόγω της επιστημονικής τους κατάρτισης, το μέγεθος των μεσο-μακροπρόθεσμων καταστρεπτικών συνεπειών των πολιτικών αυτών για τους εργαζόμενους και τον τόπο γενικότερα. Γνωρίζουν ότι, η ευνοούμενη, από τις κυβερνητικές πολιτικές, οικονομική ελίτ της φοροδιαφυγής, της διαπλοκής και των απατεώνων τύπου golden boys, έχει εγκλωβισθεί, εθισμένη ως τα μπούνια όπως ο ναρκομανής στο τελευταίο στάδιο της εξάρτησής του, σε σπάταλα και εξευτελιστικά πρότυπα κατανάλωσης και την γοητεία της παραεξουσίας, αδυνατώντας πλέον να κάνει την αναγκαία υπέρβαση και να συμμετάσχει στην προσπάθεια της κοινωνίας να αντιμετωπίσει την κρίση. Η οικονομική αυτή ελίτ των ημιμαθών υπερκαταναλωτών και της οφσόρ καλοπέρασης έχει τσαλαπατήσει μέσα της κάθε αξία και κάθε αίσθημα πατριωτισμού και κοινωνικής ευαισθησίας αντικαθιστώντας τα με τις κοσμοπολίτικες αξίες της παγκοσμιοποιημένης ρεμούλας και της μεγάλης ευρωπαϊκής πατρίδας των μονοπωλίων. Ομοίως έχουν τσαλαπατηθεί με τον πλέον αναίσχυντο τρόπο οι συνταγματικές διατάξεις περί ισονομίας, με τους μεγαλοαπατεώνες της πολιτικής και οικονομικής ελίτ να απολαμβάνουν ένα ιδιότυπο και προκλητικό για τα ευρωπαϊκά δεδομένα άσυλο. Όταν ο απλός κοσμάκης, ο οποίος μπαίνει πίσω από τα κάγκελα για ασήμαντες αφορμές, διαμαρτύρεται και ζητάει να πάνε κάποιοι στη φυλακή, οι πολιτικοί μέντορες των μεγαλοαπατεώνων απαντούν με περισσή υποκρισία: «Τι, θέλετε να χυθεί αίμα; Τι, θέλετε να ποινικοποιήσουμε την πολιτική ζωή της Χώρας;». «Άσε μας να κλέβουμε ανενόχλητα, και θα σε αφήσουμε και σένα να κλέβεις λιγουλάκι». Αυτό δεν το λένε, το υπονοούν όμως.
Με τον τρόπο αυτό, η θέση της πολιτικής και οικονομικής αυτής ελίτ ως συνομιλητή στον αναγκαίο για την αντιμετώπιση της κρίσης κοινωνικό διάλογο έχει εξασθενήσει δραματικά καθιστώντας την πραγματικό βαρίδι στην εθνική προσπάθεια ανασύνταξης της πατρίδας.
Των ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΡΚΑΖΗ *
& ΝΙΚΟΥ ΠΑΠΑΛΕΞΙΟΥ**
Καθηγητών Πανεπιστημίου
*1: Καθηγητής του Τμήματος Ναυτιλίας & Επιχειρηματικών Υπηρεσιών και Κοσμήτορας της Σχολής Επιστημών της Διοίκησης, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
*2: Επίκουρος Καθηγητής του Τμήματος Μαθηματικών, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
http://www.alithia.gr/article.aspx?ArticleID=5429
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου