Αναρωτήθηκα τι δεν πήγαινε καλά.
Ο σύγχρονος πολιτισμός μας δεν αγνοεί τα άστρα μόνο επειδή οι περισσότεροι από μάς δεν μπορούμε να τα δούμε.
Σίγουρα υπάρχουν βαθύτερα αίτια.
Γιατί ακόμα κι αν εγκαταλείψουμε τους δηλητηριασμένους καπνούς των πόλεων μας για να περιπλανηθούμε μες τη φύση, {ότι απέμεινε}, τα άστρα δεν παίζουν κανένα ρόλο στην επιστροφή μας στη φύση.
Απλώς δεν έχουν πια θέση στην αντίληψη μας.
Με τα κεφάλια μας ριγμένα πίσω, τα κοιτάμε, γεμάτοι έκπληξη και θαυμασμό μπρος στο γεγονός ότι υπάρχουν τόσα πολλά.
Είναι απλώς μια αντίδραση σε στυλ {πώ, πώ! } .
Το σημερινό ενδιαφέρον για την αστρολογία δεν απαιτεί και κοίταγμα των αστεριών.
Και όσο για την εντύπωση που μας προκαλούν τα διαστημικά προγράμματα σε σχέση με τον ουρανό, πολλοί είν’ αυτοί που παρακολουθούν προσεκτικά τις κινήσεις ενός ορατού δορυφόρου με φόντο τα αναρίθμητα άστρα των οποίων, όμως, οι θέσεις δεν έχουν καμία σημασία γι’ αυτούς.
Στα σχολεία μάς μάθαιναν πως οι αρχαίες μυθολογικές μορφές που σχεδιάζονται στον ουρανό δεν είναι παρά {φαντασίες των βοσκών} ανάξιες προσοχής για ενήλικα μυαλά. {Όπως μας λένε οι καθηγητές, νεοταξίτες , αναρχοαριστεροί, χριστιανόπληκτοι κ.α.}
Μας ενδιαφέρει ο δορυφόρος γιατί τον φτιάξαμε εμείς , αλλά τα άστρα, ξένα και απρόσιτα για τα ανθρώπινα χέρια, είναι ασήμαντα .
Σ’ αυτό το επίπεδο κατάντησε η τεχνολογική μανία μας, {παράδειγμα : η κάρτα του πολίτη θα μας είναι χρήσιμη, λένε , κάποιοι κίβδηλοι {άνθρωποι} των αγράμματων..}, σαν ένα ζουμί γεμάτο βακτήρια όπου βράζουμε αφότου γεννηθούμε..
Μόνο μια ολοκληρωτική άποψη του τοπίου έχει άμεση σχέση με τα άστρα.
Ο άνθρωπος το ‘χει χάσει πιά.
Κατοικεί σ’ενα κόσμο που όλο και περισσότερο είναι η ίδια του η φαντασία.
Οι αγρότες σχετίζονται με τον ουρανό, όπως οι ναύτες, οι οδηγοί καραβανιών και οι αεροπόροι.
Μόνο αυτοί έχουν διατηρήσει σωστά τη λειτουργία της βασικής αρχής του προσανατολισμού που, κατά τα αλλά έχει ξεχαστεί ολότελα.
Αλλά σ’ ένα σχεδόν αποκλειστικά βέβηλο και τεχνητό κόσμο, ο προσανατολισμός θεωρείτε άχρηστος.
Και ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν {σε πόλεις} άσυλα ψυχοπαθών ή μένουν σπίτι τους και μπουκώνονται με ηρεμιστικά αποδείχνει την άσκοπη και επιφανειακή μεταφυσική μας, τον ξεχασμένο προσανατολισμό μας είτε για την εποχή {εκτός από το ανάμα του καλοριφέρ όταν κρυώνουμε και του αίρ κοντισιον όταν ιδρώνουμε}, είτε για την κατεύθυνση {εκτός από τις περιπτώσεις όπου φοράμε γυαλιά ηλίου επειδή ο ήλιος είναι ¨κεί πάνω¨}.
Έχουμε εξαφανίσει όλα όσα συντελούσαν κάποτε σε μια φυσική ζωή με βάση κοσμικούς προσανατολισμούς-σαν σύνολο- και έχουμε περιοριστεί στην εκνευριστική αδράνεια των επιδερμικών αισθήσεων.
Τα εσωτερικά βιολογικά μας ρολόγια, γνωστά σαν {24ωρο ανακυκλωτικοί ρυθμοί}, συνεχίζουν να λειτουργούν μέσα μας, αλλά δεν έχουν πια επαφή με τον εξωτερικό κόσμο.
Γίνονται , κατά συνέπεια, υπανάπτυκτες και μάταιες ανακυκλώσεις που δεν ταιριάζουν με το περιβάλλον μας.
Υποχρεώνουμε τους εαυτούς μας να γίνουν ανόητες σωματικές μηχανές προγραμματισμένες για μιά μονωμένη, αυθαίρετη σειρά ανακυκλώσεων.
Ξεριζώνοντας τους εαυτούς μας απ’ το άμεσο φυσιολογικό τους περιβάλλον, σαν την ολοζώντανη καρδιά που ξεριζωνόταν απ΄το σώμα των θυμάτων των Αζτέκας, βιαιοπραγούμε αναπόφευκτα κατά της ψυχής μας.
Την καινούργια αυτή αρρώστια, με την παρενέργεια της {αποξένωσης των νέων}, θα την ονόμαζα {ΜΕΤΑΒΛΗΤΗ ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗ}…..
Όταν αρχικά, προσπάθησα να επανορθώσω τη δική μου απόλυτη άγνοια του θέματος, ανακάλυψα πως η διαδικασία ήταν πολύ δύσκολη.
Βρήκα πως διάβαζα λογικά πράγματα που {καταλάβαινα}, αλλά δεν αντιλαμβανόμουνα.
Διότι η αντίληψη αποτελείτε από κατανόηση τόσο εσωτερική όσο και εξωτερική.
Τα πράγματα που κατά βάθος δεν μας ενδιαφέρουν, η που δεν προβάλουμε μέσα τους τη συνείδηση μας με τη φαντασία μας, παραμένουν ξένα.
Τα καταλαβαίνουμε {απ’ έξω} {όπως αγγίζεις τη φλούδα του πορτοκαλιού}, αλλά δεν έχουμε καμιά εσωτερική σχέση μαζί τους και, τελικά, αποχωριζόμαστε απ’ την πραγματικότητα τους.
Η αυξανόμενη αυτή απομόνωση και αποξένωση, ο μορφωτικός αυτός μαρασμός, για τον οποίο όλος σχεδόν ο {πολιτισμένος} κόσμος παραπονιέται, είναι άλλη μιά συνέπεια της ΜΕΤΑΒΛΗΤΗΣ ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗΣ.
Διότι πως μπορούμε να μπούμε στην ουσία ενός πράγματος όταν έχουμε πάψει να είμαστε μέσα στο ίδιο μας το σύμπαν με τις ανακυκλώσεις και τα φυσικά του γεγονότα;
Αν είμαστε έξω απ’ τη φύση είναι σα να είμαστε έξω από όλα τα πράγματα..
Ζούμε αυτή την πραγματικότητα που δημιουργείτε σήμερα , την εικονική φασιστική και βέβηλη πραγματικότητα…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου