Τη στιγμή που θα διαβάζονται οι γραμμές αυτές, η υπερεθνική ελίτ μπορεί να έχει ήδη αρχίσει μια καινούργια εγκληματική εκστρατεία, που θα καταστρέψει ακόμη ένα λαό, μετά τούς λαούς τής Γιουγκοσλαβίας, τού Αφγανιστάν και τού Ιράκ (πάντα βέβαια με την αιτιολογία τής «σωτηρίας» από έναν τύραννο): το λαό τής Λιβύης.
Η εκστρατεία ξεκίνησε αριστοτεχνικά από τα μίντια τής υπερεθνικής ελίτ και τα παρακλάδια τους ....σε προτεκτοράτα, όπως η Ελλάδα (η ΝΕΤ δίνει την εικόνα καναλιού τού... Τελ Αβίβ στην απόλυτη διαστρέβλωση των γεγονότων). Εδώ και μερικές εβδομάδες, ο κόσμος -υποτίθεται- παρακολουθεί νέες πράξεις τού επικού έργου «ο λαός εναντίον του τυράννου», που ξεκίνησε στην Τυνησία, συνεχίστηκε στην Αίγυπτο και τώρα διαδραματίζεται στην Υεμένη, το Μπαχρέιν και τη Σαουδική Αραβία. Φυσικά, ακόμη και όταν οι πρώτες πράξεις είχαν κάποιο σχετικά αίσιο τέλος, με την αποπομπή των τυράννων, αυτό οφειλόταν στην ανοχή τού στρατού (που ελέγχεται από τις ΗΠΑ), ο οποίος την επέτρεψε! Γι΄ αυτό και τα καθεστώτα ακόμη παραμένουν...
* * *
Ομως, η περίπτωση τής Λιβύης δεν αποτελεί καν πράξη τού ίδιου έργου, όπως συστηματικά εξαπατούν τις τελευταίες εβδομάδες τη διεθνή κοινή γνώμη τα ΜΜΕ τής υπερεθνικής ελίτ, για τούς παρακάτω λόγους:
Πρώτον, διότι το καθεστώς τής Λιβύης προέκυψε από στρατιωτικό πραξικόπημα τού 1969, όταν ο Καντάφι, επικεφαλής μικρής ομάδας άλλων αξιωματικών, που είχαν όμως τη μαζική υποστήριξη τού λαού τής Λιβύης, ανέτρεψε το ξενόδουλο μοναρχικό καθεστώς (τού οποίου οι σημερινοί «επαναστάτες» επανέφεραν τη σημαία!), ακριβώς, όπως πριν, είχαν ανατρέψει οι νασερικοί αξιωματικοί στην Αίγυπτο το αντίστοιχο εκεί ξενόδουλο μοναρχικό καθεστώς. Ο στόχος ήταν ο ίδιος: να επιβάλουν ένα εθνικοαπελευθερωτικό καθεστώς, το οποίο όμως στη Λιβύη μετεξελίχθηκε σε μια προσωποπαγή παρωδία άμεσης δημοκρατίας. Αντίθετα, τα καθεστώτα των διαδόχων τού Νάσερ στην Αίγυπτο (Σαντάτ, Μουμπάρακ), όπως και τού Μπεν Αλι στην Τυνησία, ήταν πελατειακά καθεστώτα τής Δύσης που καταπρόδωσαν τον παλαιστινιακό αγώνα στούς σιωνιστές και ενσωμάτωσαν τις χώρες στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.
Δεύτερον, διότι όλα αυτά τα χρόνια το κανταφικό καθεστώς συνέχιζε να παίζει εθνικοαπελευθερωτικό ρόλο υποστηρίζοντας κινήματα, όπως το παναφρικανικό, το αντιπυρηνικό, τον IRA, μέχρι αυστραλέζικα συνδικάτα, οδηγώντας το εγκληματικό καθεστώς Ρίγκαν να φθάσει μέχρι το βομβαρδισμό τής Λιβύης.
| Την τελευταία δεκαετία, όμως, το καθε- στώς έκανε μια -σαφώς οπορτουνιστική- στροφή προς τη Δύση, ανοίγοντας σε ένα βαθμό την οικονομία στις πολυεθνικές και συμμαχώντας με την εγκληματική υπερ- εθνική ελίτ στον πόλεμο κατά τής «τρομο- κρατίας», με προφανή στόχο να αποτρέψει τη μετατροπή τής χώρας σε Ιράκ, όπως απειλούσαν ανοικτά οι εκπρόσωποί της. |  |
Τρίτον, διότι παρά τη στροφή αυτή, το καθεστώς όχι μόνο δεν ξεπούλησε στις πολυεθνικές τον εθνικό πλούτο τής χώρας, αλλά και βελτίωσε σημαντικά το επίπεδο ζωής τού λιβυκού λαού, σε βαθμό μάλιστα πολύ μεγαλύτερο από πλουσιότερα πετρελαιοπαραγωγά πελατειακά κράτη, όπως η Σαουδική Αραβία. Το αποτέλεσμα ήταν, ότι η Λιβύη, ήδη από τη δεκαετία τού 1990, είχε μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής και υψηλότερα ποσοστά εγγραμμάτων και φοίτησης (επομένως και δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης κατά τον ΟΗΕ) από τη Σαουδική Αραβία και φυσικά από τις γειτονικές (μη πετρελαιοπαραγωγικούς) χώρες Τυνησία και Αίγυπτο. (UN, Human Development Report 1997 & Human Development Report 2005, Table 1).
Τέταρτον, διότι η Λιβύη είναι ακόμη μια κοινωνία, που θεμελιώνεται στις φυλές (Ali Chibani, «How Gaddafy used Libya's tribes», Le Monde Diplomatique, March 2011), οι οποίες εξακολουθούν να παίζουν σημαντικό κοινωνικό και πολιτικό ρόλο.
| Ετσι, όταν στα μέσα Φεβρουαρίου, με την ευκαιρία των λαϊκών εξεγέρσεων στις γει- τονικές Τυνησία και Αίγυπτο, ξέσπασαν οι πρώτες διαδηλώσεις στη Βεγγάζη, τις οποί- ες το καθεστώς προσπάθησε να καταστεί- λει, οι φυλές που ήταν εχθρικές στο καθε- στώς Καντάφι ξεσηκώθηκαν, καλώντας το στρατό να τις υποστηρίξει, πράγμα, που έκαναν πολλοί αξιωματικοί από τις φυλές αυτές. |  |
| Στη Λιβύη, επομένως, δεν έχουμε, όπως στις προαναφερθείσες εξεγέρσεις, ένα λαό, που σχεδόν σύσσωμος στρέφεται κατά τού τυράννου: από τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα μέχρι τη μεσοαστική «νεολαία τού Ιντερνετ». Αντίθετα, έχουμε από την αρχή έναν εμφύλιο πόλεμο, όπου, όπως στη Γιουγκοσλαβία, η υπερεθνική ελίτ υποστηρίζει παντοιοτρόπως τη «δική της» πλευρά, που έσπευσε ν' αναγνωρίσει πριν καν επικρατήσει. Δηλαδή, τις φυλές που εδράζονται κυρίως στην ανατολική Λιβύη, που μαζί με τους ισλαμιστές (οι οποίοι αντιπαθούν το κοσμικό καθεστώς) και τη «νεολαία τού Ιντερνετ» αντιπαρατίθενται στις προσκείμενες στον Καντάφι φυλές που εδράζονται κυρίως στη δυτική Λιβύη, στα λαϊκά στρώματα που έχουν ωφεληθεί από το καθεστώς, στους παναφρικανιστές και αυτούς που εμπνέονται ακόμη από τα εθνικοαπελευθερωτικά ιδεώδη. |
* * *
Ο στόχος τής νέας εγκληματικής εκστρατείας τής υπερεθνικής ελίτ είναι ο ίδιος, όπως στο Ιράκ: η ουσιαστική αποδιάρθρωση τής χώρας, ώστε, έπειτα από «αλλαγή καθεστώτος», που θα αντικαταστήσει το αναξιόπιστο (για την υπερεθνική ελίτ) καθεστώς τού Καντάφι με ένα γνήσιο πελατειακό καθεστώς, θα οδηγήσει στην περιέλευση τού εθνικού πλούτου στα χέρια των πολυεθνικών τής υπερεθνικής ελίτ, για την «αξιοποίησή» του...
Τάκης Φωτόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου