1. Βασικά οικονομικά δόγματα

 

1.1 Όλος ο πλούτος της γης ανήκει στους Αθανάτους Θεούς.

1.2 Οι Αθάνατοι Πατρώοι Θεοί και οι Αθάνατες Μητρώες Θεές καθοδηγούν τους Έλληνες στον Ιερό Πόλεμο για την ανάκτηση του πλούτου Των.

1.3 Ο πλούτος παράγεται και διανέμεται μεταξύ Ελλήνων και μη Ελλήνων, και όχι μεταξύ πολιτών, κοινωνιών, εθνών, κρατών, συνασπισμών. Η διαίρεση σε Έλληνες και μη Έλληνες αποτελεί την βασική αρχή στον οικονομικό πόλεμο.

1.4 Η ομαδοποίηση Έλληνες εναντίον μη Ελλήνων καθιστά τον παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο ανεπηρέαστο από ...γεωγραφικά σύνορα. Δεν υπάρχουν γεωγραφικά σύνορα στον οικονομικό πόλεμο. Στον οικονομικό πόλεμο ισχύουν τα οικονομικά σύνορα, τα οποία προστατεύονται ενόπλως από τους Έλληνες.

Υπάρχουν οικονομικά σύνορα, είτε υπάρχουν γεωγραφικά σύνορα κρατών είτε όχι. Κάθε Ελληνική Κοινότητα ανά τον κόσμο έχει την υποχρέωση να επεκτείνει τα οικονομικά της σύνορα αυξάνουσα τον πλούτο της.

1.5 Βασική αρχή αποτελεί το ότι οι Έλληνες αλληλοβοηθούνται ώστε να επικρατήσουν των αντιπάλων τους στον οικονομικό πόλεμο. Απαγορεύεται η οικονομική σύγκρουση μεταξύ Ελλήνων. Η εσωστρέφεια αποτελεί ποινικό αδίκημα. 

1.6 Ο οικονομικός πόλεμος του Ελληνισμού έχει τις ίδιες βασικές αρχές και στόχους με τον θρησκευτικό, στρατιωτικό, πολιτικό και πολιτιστικό πόλεμο.

Τα εργοστάσια του εχθρού αποτελούν στρατιωτικές βάσεις που πρέπει να πληγούν. Η τεχνολογία του πρέπει να αντιγραφεί από τους Έλληνες. Τα δίκτυα διανομής των προϊόντων του πρέπει να ανήκουν στους Έλληνες. Το ανθρώπινο δυναμικό του, η τεχνογνωσία του, οι πρώτες ύλες του, οι αγορές του πρέπει να ανήκουν στους Έλληνες ή να καταστραφούν, πριν πλήξουν το Ελληνικό στρατόπεδο. 

1.7 Οι εξαγωγές των Ελληνικών Κοινοτήτων πρέπει πάντα να υπερτερούν των εισαγωγών. Άλλως επιβάλλονται σειρά κινήτρων για τα Ελληνικά προϊόντα και αντικινήτρων για τα μη Ελληνικά προϊόντα.

Το οικονομικό δόγμα των κλασσικών ναζωραίων οικονομολόγων ότι από το εμπόριο μπορεί να κερδίζουν όλοι, ασχέτως εμπορικού ισοζυγίου, είναι για ηλίθιους ή για μη Έλληνες. Από το εμπόριο κερδίζει ο ένας μόνον. Αυτός που κάνει τις περισσότερες εξαγωγές.

1.8 Πλούτος για τον Ελληνισμό είναι πολλά πράγματα. Ο πιό σημαντικός πλούτος είναι η Πίστη στους Θεούς. Ο πλούτος σε καμμία περίπτωση δεν ταυτίζεται με την ποσότητα χρήματος.

Πλούτος είναι η αναπαραγωγή και επέκταση του Ελληνικού Πολιτισμού. Πλούτος είναι τα πολλά παιδιά, η μεγάλη οικογένεια. Πλούτος είναι η σοφία που αποκτάται από τα βιβλία και η εμπειρία που αποκτάται από τον Ιερό Πόλεμο. Πλούτος είναι η δεξιοτεχνία του Έλληνος μπροστά στις δυσκολίες για την επιβίωση του Ελληνικού Έθνους. Πλούτος είναι η ποιότητα και η ποσότητα των κατασκευαστικών δυνατοτήτων του Ελληνισμού. Οι πρώτες ύλες και η ποσότητα χρήματος περιλαμβάνονται στην έννοια του πλούτου αλλά ως δευτερευούσης σημασίας.    

1.9 Όταν αναφερόμαστε στην χρηματική συνιστώσα του πλούτου, η αύξηση του ελληνικού πλούτου και η επιλογή ελληνικών επενδύσεων δεν βασίζονται στον τόκο. Ο τόκος έχει περιωρισμένες εφαρμογές μεταξύ Ελλήνων. Χρησιμοποιείται ως εργαλείο κέρδους μόνον στις συναλλαγές με αλλοφύλους και αλλοθρήσκους.

1.10 Δεν επιτρέπεται σύγκρουση μεταξύ ελληνικής παραγωγής και ελληνικού εμπορίου. Οι Έλληνες παραγωγοί και οι Έλληνες έμποροι αποτελούν οικονομικό στρατό, δεν επιτρέπεται οι Έλληνες έμποροι να πωλούν ξένα προϊόντα και την ίδια στιγμή να μένουν αδιάθετα Ελληνικά προϊόντα. Αυτό αποτελεί εσχάτη προδοσία.   

1.11 Δεν επιτρέπεται σύγκρουση μεταξύ Ελλήνων εργοδοτών και Ελλήνων εργατών. Η ταξική πάλη είναι ποινικώς κολάσιμο αδίκημα. Για τους αλλοφύλους και αλλοθρήσκους η ταξική πάλη είναι δίκαιη και θεμιτή. Για τους Έλληνες απαγορεύεται δια της ποινής του θανάτου.

Οι Έλληνες εργοδότες οφείλουν να προστατεύουν και να εκπαιδεύουν την Ελληνική εργατική τάξη και μαζί να στρέφωνται κατά των αλλοφύλων και αλλοθρήσκων εχθρών.

1.12 Ο Ελληνισμός δεν αναγνωρίζει κανένα οικονομικό δόγμα των ναζωραίων. Η οικονομική ανάλυση βάσει προσφοράς και ζητήσεως αποτελεί δείγμα νοητικής στερήσεως και άμεση απόρριψη του Ελληνισμού.

Η οικονομική σκέψη των ναζωραίων αμφιταλαντεύεται μεταξύ δύο άκρων: Κρατική ή ιδιωτική οικονομία. Η Ελληνική οικονομική σκέψη γνωρίζει δύο πόλους: Ελληνική και μη ελληνική οικονομία.

Τα δύο οικονομικά άκρα των ναζωραίων (Σμιθ, Ρικάρντο, Χάγεκ, Φρίντμαν από την μία μεριά και Μάρξ από την άλλη, καθώς και οι ενδιάμεσες αποχρώσεις τύπου Τζον Μέϊναρντ Κέϊνς) είναι πλήρως απορριπτέα από τον Ελληνισμό.

Ο Ελληνισμός απορρίπτει πλήρως αυτές τις ανόητες διαιρέσεις, δηλαδή κρατικός σχεδιασμός ή ελεύθερη οικονομία. Αυτά τα δύο οικονομικά μοντέλα έχουν ως βάση την στατική κοινωνιολογία. Δηλαδή οι ναζωραίοι προκατασκευάζουν ένα οικονομικό μοντέλο για την κοινωνία και μετά προσπαθούν ως νέοι Προκρούστες να προσαρμόσουν την κοινωνία μέσα σε αυτό το καλούπι. Ό,τι εξέχει κόπτεται και ό,τι λείπει τεντώνεται. Αυτός είναι ο τρόπος σκέψεως των ναζωραίων.

Αντιθέτως η Ελληνική οικονομική σκέψη βασίζεται στην δυναμική κοινωνιολογία. Θέτει στρατηγικούς στόχους και προσαρμόζει την τακτική της αναλόγως των περιστάσεων. Δεν υπάρχει μαύρο-άσπρο στην Ελληνική οικονομική σκέψη. Κυριαρχεί η σφαιρική αντίληψη και οι συναρτήσεις πολλαπλών μεταβλητών.

1.13 Η αύξηση της Ελληνικής παραγωγής και του Ελληνικού πλούτου βασίζεται στο κλειστό εμπορικό κύκλωμα, το οποίο αποτελεί τον αντίθετο κύκλο, την αντίστροφη πράξη, το σπάσιμο του φαύλου οικονομικού κύκλου των ναζωραίων. Ο φαύλος κύκλος των ναζωραίων δημιουργείται από το σπάσιμο των κρίκων που συνδέουν την παραγωγική διαδικασία.

Ο παραγωγός, ο έμπορος και ο καταναλωτής αποτελούν μία αλυσίδα συνεργασίας και ροής πλούτου. Και οι τρεις αλλάζουν θέση μεταξύ τους, ο παραγωγός γίνεται έμπορος, ο έμπορος καταναλωτής και ο καταναλωτής παραγωγός.

Αν ο παραγωγός αγοράσει ξένη εργατική δύναμη για να παράγει το προϊόν του σπάει το κλειστό κύκλωμα, δηλαδή την ροή και μεταβίβαση πλούτου στον καταναλωτή. Η τιμωρία του θα είναι σκληρή και άμεση. Ο έμπορος θα αγοράσει ξένο προϊόν σπάζοντας έτσι ξανά το κλειστό κύκλωμα. Τότε και ο καταναλωτής τιμωρεί και τους δύο, σπάει το κλειστό αγοράζων ξένο προϊόν και σύντομα(όταν βρει την ευκαιρία), από ξένο έμπορο.

Το ίδιο ισχύει όταν σπάσει πρώτος το κλειστό κύκλωμα ο καταναλωτής αγοράζων ξένο προϊόν. Η τιμωρία θα είναι αμείλικτη, όπως του αξίζει. Ο παραγωγός και ο έμπορος θα αγοράσουν ξένη εργατική δύναμη.

Φυσικά οι πράξεις διασπάσεως του κυκλώματος γίνονται ταυτοχρόνως και δεν έχει καμμία σχέση ποιός άρχισε να διασπά το κλειστό κύκλωμα.

Παραγωγός, έμπορος και καταναλωτής αλλάζουν θέσεις. Βρίσκονται συνεχώς ο ένας στην θέση του άλλου. Ένας εργάτης στην θέση του καταναλωτού στην ουσία λειτουργεί ως έμπορος. Ο παραγωγός λειτουργεί ως έμπορος όταν προμηθεύεται υλικά για την παραγωγική του μονάδα. Στην ουσία και οι τρεις ιδιότητες, του παραγωγού, του εμπόρου και του καταναλωτού, συνυπάρχουν σε κάθε εργαζόμενο Έλληνα.

Η Ελληνική οικονομία βασίζεται σε αυτόν τον χρυσούν κανόνα της μεταφοράς πλούτου στον επόμενο Έλληνα. Ο ένας Έλλην αγοράζει από άλλον Έλληνα, είτε προϊόντα, είτε εργασία, είτε κεφάλαιο. Ο Έλλην παραγωγός ποτέ δεν διασπά το κλειστό κύκλωμα αγοράζων ξένη εργασία διότι ξέρει ότι θα τιμωρηθεί αμείλικτα, δεν θα του αγοράζουν το προϊόν. Ο Έλλην καταναλωτής ποτέ δεν διασπά το κλειστό κύκλωμα  αγοράζων ξένο προϊόν διότι θα τιμωρηθεί αμείλικτα, δεν θα του αγοράζουν την εργατική του δύναμη. Ο Έλλην έμπορος ποτέ δεν διασπά το κλειστό κύκλωμα αγοράζων ξένο προϊόν, διότι παραγωγοί και καταναλωτές θα τον τιμωρήσουν αμείλικτα παρακάμπτοντάς τον.

Όσο παραμένει κλειστό το εμπορικό κύκλωμα τόσο πολλαπλασιάζεται, τόσο αυξάνεται η περίμετρος του κύκλου εργασιών.

Αντιθέτως ο ναζωραίος, μη έχων καμμία κοινωνική συνοχή, προπαγανδίζει συνεχώς ως επιτυχία το σπάσιμο του δικού του εμπορικού κυκλώματος. Οι ναζωραίοι παροτρύνουν τους παραγωγούς να προσλαμβάνουν ξένους εργάτες, τους εμπόρους να προωθούν ξένα προϊόντα και τους καταναλωτές να αγοράζουν ξένα προϊόντα.

Όλα αυτά βασισμένα σε αυτό που αποκαλούν «φθηνότερη τιμή». Μέχρι εκεί φτάνει το μυαλό του ναζωραίου. Ο ναζωραίος αντιλαμβάνεται οικονομικές έννοιες μόνον σε έναν κάθετο άξονα(υψηλή-χαμηλή τιμή), και ποτέ σε τρεις διαστάσεις.

Τόσο το καλύτερο για τους Έλληνες. Η οικονομική επικράτηση των Ελλήνων διευκολύνεται από την οικονομική ηλιθιότητα των ναζωραίων.

1.14. Ο Ελληνισμός απορρίπτει το ψευτοδίλημμα ελεύθερη ή όχι διακίνηση ανθρώπων, κεφαλαίων, προϊόντων. Εξαρτάται από τα αποτελέσματα που φέρνει η ελεύθερη διακίνηση. Υπάρχει εγκληματική διακίνηση ανθρώπων, κεφαλαίων και προϊόντων.

Επίσης εξαρτάται αν η διακίνηση καταλήγει να είναι υπέρ ή κατά των Ελλήνων. Αν αποφέρει κέρδος ή ζημία στους Έλληνες. Όπου αποφέρει κέρδος επιτρέπεται η ελεύθερη διακίνηση, όπου αποφέρει ζημία δεν επιτρέπεται η ελεύθερη διακίνηση. Το θετικό πρόσημο δεν εξαρτάται από το «ελεύθερη» στην λέξη διακίνηση αλλά από το «Έλληνες», δηλαδή από τα συμφέροντα των Ελλήνων.

Ακόμη και ένας μόνον Έλλην να ζει σε μία ξένη χώρα όλα τα ελληνικά οικονομικά δόγματα εφαρμόζουν πάνω σε αυτόν, με τέτοιο τρόπο ώστε να κατισχύσει οικονομικά επί αλλοφύλων και αλλοθρήσκων εχθρών του Ελληνισμού.

1.15 Ο Ελληνικός οικονομικός νόμος της αποδόσεως κεφαλαίου: Ενώ οι ναζωραίοι ορίζουν την απόδοση του κεφαλαίου με βάση την παρούσα/μέλλουσα αξία του χρήματος, οι Έλληνες αντιθέτως ορίζουν την απόδοση του κεφαλαίου με βάση την παραγωγή ανά μονάδα χρήματος, τον κύκλο εργασιών ανά μονάδα χρήματος.

Όσο πιό πολλές και μεγαλύτερες διαδρομές κάνει ένα ελληνικό κεφάλαιο μέσα από ελληνικές παραγωγικές μονάδες, όσα περισσότερα ελληνικά εργατικά χέρια απασχολεί, όσα περισσότερα ελληνικά μηχανήματα και ελληνικές πρώτες ύλες αγοράζει στην διαδρομή του μέχρι να μετουσιωθεί σε καταναλωτικό προϊόν, τόσο μεγαλύτερη απόδοση έχει αυτό το ελληνικό κεφάλαιο ανά μονάδα χρήματος.

Δηλαδή όσο πιό πολλά ελληνικά έξοδα καλύπτει μία μονάδα ελληνικού χρήματος, διαμέσου απασχολήσεως ελληνικών παραγωγικών συντελεστών, τόσο μεγαλύτερη είναι η απόδοση, το κέρδος ανά μονάδα χρήματος.

Όσο μικρότερες και λιγώτερες διαδρομές μέσα από ελληνικά εργοστάσια κάνει το ελληνικό κεφάλαιο διότι κατευθύνεται μέσα σε ξένα εργοστάσια, τόσο μικρότερη είναι η απόδοσή του.

Ο Έλλην επιχειρηματίας ποτέ δεν παραχωρεί φάσεις της παραγωγικής του διαδικασίας σε μη Έλληνες ενδιάμεσους κατασκευαστές, διότι έτσι υπογράφει την θανατική του καταδίκη και την θανατική καταδίκη των Ελληνικών επιχειρήσεων που συνεργάζονται μαζί του.

Αν το πράξει, σύντομα κάποιος άλλος Έλλην επιχειρηματίας θα επιλέξει ξένους ενδιάμεσους κατασκευαστές αντί γι’ αυτόν. Τα στάδια κατασκευής όλων των προϊόντων είναι αλληλένδετα. Το κλειστό παραγωγικό κύκλωμα σπάει και η χιονοστιβάδα της χρεωκοπίας Ελληνικών επιχειρήσεων ξεκινά ακάθεκτη. Έτσι ο αρχικός επιχειρηματίας θα τιμωρηθεί με το ίδιο νόμισμα.

Γι’ αυτό τα Ελληνικά οικονομικά δόγματα δεν επιτρέπουν την παραχώρηση φάσεων κατασκευής σε μη Έλληνες, ή την μεταφορά Ελληνικών εργοστασίων σε ξένες χώρες, ή την αγορά ξένης εργατικής δυνάμεως.

1.16 Όπως υπάρχει ο κοινωνικός μισθός για τους πολίτες (δηλαδή η δωρεάν παροχή υπηρεσιών υγείας, παιδείας κλπ), υπάρχει και η κοινωνική αξία των ελληνικών προϊόντων εκτός από την τιμή-ανταλλακτική τους αξία.

Οι ναζωραίοι οικονομολόγοι αναγνωρίζουν την αξία χρήσεως και την ανταλλακτική αξία των προϊόντων. Οι Έλληνες εκτός από αυτές τις δύο αξίες, κυρίως αναγνωρίζουν την κοινωνική αξία των Ελληνικών προϊόντων, η οποία περιλαμβάνει την πολιτιστική, πολιτική, δημογραφική, στρατιωτική, ψυχοδιανοητική και φυλετική αξία του Ελληνικού προϊόντος.

Το Ελληνικό προϊόν έχει πολλές συνιστώσες. Το Ελληνικό προϊόν αποτελεί την αποκρυστάλλωση της Ελληνικής Ψυχής σε δεδομένη στιγμή και δεδομένο τόπο, και συγχρόνως αποτελεί εφαλτήριο για την γενική επίθεση του Ελληνισμού κατά των εχθρών της ανθρωπότητος.  

Τα μη ελληνικά προϊόντα έχουν μόνον αξία χρήσεως και ανταλλακτική αξία, και όχι κοινωνική αξία για τους Έλληνες. Μόνον το Ελληνικό προϊόν είναι φορεύς πολιτιστικής, θρησκευτικής, φυλετικής και εθνικής αξίας. Το Ελληνικό προϊόν πληρώνει τους φόρους του Έλληνος, δίνει εργασία στον Έλληνα, πληρώνει τις στρατιωτικές του δαπάνες, προάγει την παιδεία, αναπαράγει τον Ελληνικό Πολιτισμό, αυξάνει την Ελληνική Φυλή, θωρακίζει το Ελληνικό Έθνος.

Με την αγορά μη ελληνικού προϊόντος όλα αυτά καταστρέφονται και αντιστρέφονται. Δηλαδή μεταφέρεται κοινωνική αξία στο ξένο έθνος, και ταυτοχρόνως ενισχύεται η φυλή του, το έθνος του, ο πολιτισμός του, η στρατιωτική του μηχανή, εις βάρος των Ελλήνων.

1.17 Η Ελληνική ιδιωτική επιχείρηση δεν μπορεί να πωληθεί σε αλλοθρήσκους ή αλλοφύλους. Η Ελληνική ιδιωτική επιχείρηση δίνει εργασία αποκλειστικώς σε Έλληνες και ποτέ σε μη Έλληνες.

Η Ελληνική ιδιωτική επιχείρηση δεν μπορεί να μεταφερθεί από Ελληνικά σε ξένα εδάφη με σκοπό την απόλυση Ελλήνων και την πρόσληψη μη Ελλήνων. Αυτή η μετακίνηση ισοδυναμεί με εσχάτη προδοσία. Τα προϊόντα που θα παραχθούν στην ξένη χώρα δεν επιτρέπεται να πωληθούν στην Ελλάδα. Οι Έλληνες διευθυντές που πήραν τέτοια απόφαση διαγράφονται δια παντός από την Ελληνική Κοινότητα και τα μητρώα των Ελλήνων.    

Στους μεγαλομετόχους δεν ανήκει ούτε το πάγιο κεφάλαιο, ούτε τα πνευματικά δικαιώματα, ούτε η εργατική δύναμη της επιχειρήσεως. Συνεπώς δεν μπορούν να τα μεταβιβάσουν. Οι μεγαλομέτοχοι κατέχουν μόνον το δικαίωμα διοικήσεως της εταιρείας.

Οι μεγαλομέτοχοι της Ελληνικής ιδιωτικής επιχειρήσεως δεν κληρονομούν τις μετοχές στους συγγενείς των αλλά στα άξια στελέχη της επιχειρήσεως.

Όλοι οι εργαζόμενοι της Ελληνικής ιδιωτικής επιχειρήσεως είναι μέτοχοι της εταιρείας.

Απορρίπτουμε το ψευτοδίλημμα δημόσια ή ιδιωτική επιχείρηση. Μπορεί η δημόσια επιχείρηση να είναι καλή ή κακή, και μπορεί η ιδιωτική να είναι καλή ή κακή. Το ζήτημα είναι αν θα είναι Ελληνική ή μη επιχείρηση.

1.18 Το δικαίωμα εκτυπώσεως χαρτονομίσματος αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα. Η παραχώρησή του σε ξένους ισοδυναμεί με εσχάτη προδοσία.

Το Ελληνικό επιτελεί οικονομικού πολέμου πρέπει να έχει στην διάθεσή του όλα τα όπλα: υποτίμηση, έκδοση χαρτονομισμάτων, επιτόκια, έκδοση χρεωγράφων, έλεγχος δανεισμού, πληθωριστικές και αντιπληθωριστικές πιέσεις. Απαγορεύεται η παραχώρηση τέτοιων όπλων σε αλλοφύλους και αλλοθρήσκους.

1.19 Βασικό δόγμα πλουτισμού των Ελλήνων: Όσο κάθαρμα είναι αυτός ο Έλλην που πλουτίζει εις βάρος των άλλων Ελλήνων, άλλο τόσο κάθαρμα είναι αυτός ο Έλλην που παραμένει πτωχός εις βάρος των άλλων Ελλήνων.

1.20 Η ζήτηση, η παραγωγή και απασχόληση αποτελούν τρία σημαντικά δόγματα του Ελληνισμού. Κάθε οικονομική απόφαση ελέγχεται για την αποτελεσματικότητά της βάσει των συνεπειών στην ζήτηση, στην παραγωγή και στην απασχόληση.

Οτιδήποτε πλήττει την ζήτηση, την παραγωγή και την απασχόληση αποτελεί ξένο σώμα για την Ελληνική οικονομική σκέψη. Όμως αυτό ισχύει για την Ελληνική εσωτερική αγορά. Είναι θεμιτό οι αποφάσεις να πλήττουν την ζήτηση, την παραγωγή και την απασχόληση του εχθρού των Ελλήνων.

1.21 Ο Ελληνικός οικονομικός πόλεμος αποτελεί τελετουργικό της Ελληνικής Θρησκείας. Η οικονομική κατίσχυση έναντι των εχθρών βασίζεται στην αύξηση του Ελληνικού πληθυσμού, στην εθνοφυλετική συνοχή μακριά από φυλετικές αναμείξεις, με αλληλοβοήθεια και ακλόνητη πίστη στους Αθάνατους Θεούς. Έτσι κερδίζεται ο οικονομικός πόλεμος έναντι των ηλιθίων που στηρίζονται στον ατομισμό και στις δυνάμεις της ελεύθερης αγοράς.

Το laissez-faire και ο νεοφιλελευθερισμός των ναζωραίων είναι η αποθέωση της μοιρολατρείας διότι διδάσκει ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί και δεν πρέπει να κάνει τίποτε για να αλλάξει την οικονομική θέση του. Για τους ναζωραίους, όλα εξαρτώνται από τις απρόσωπες δυνάμεις της αγοράς και το άτομο ή το έθνος πρέπει να υποταχθεί στην μοίρα του.

Αντιθέτως η Ελληνική οικονομική σκέψη αναλύει τους θρησκευτικούς, πολιτικούς, κοινωνιολογικούς παράγοντες και δρα για να αλλάξει τον ρου της ιστορίας. Η Ελληνική οικονομική ανάλυση βασίζεται στην θρησκεία, στην ιστορία, στην πολιτική και στην κοινωνιολογία και όχι στις ανόητες χρηματοοικονομικές αναλύσεις της αγοράς που χρησιμοποιούν οι ναζωραίοι οικονομολόγοι.

Η Ελληνική οικονομική σκέψη διδάσκει ότι το Ελληνικό Έθνος καθορίζει την μοίρα του. Δεν του την καθορίζουν οι δυνάμεις της αγοράς. Αντιθέτως η Ελληνική οικονομική σκέψη καθορίζει και κατευθύνει τις δυνάμεις της αγοράς όπου συμφέρει τον Ελληνισμό.

1.22 Η κατεύθυνση που λαμβάνει η οικονομία είναι αποτέλεσμα μηχανισμών επιβραβεύσεως και τιμωρίας. Οι ναζωραίοι κατακτητές τιμωρούν τον Έλληνα παραγωγό και εξαγωγέα και επιβραβεύουν τον ναζωραίο εισαγωγέα ξένων προϊόντων.

Οι μηχανισμοί επιβραβεύσεως και τιμωρίας της Ελληνικής Θρησκείας στα οικονομικά ζητήματα καθορίζουν τον δρόμο που θα πάρει η Ελληνική οικονομία. Και αυτός ο δρόμος είναι ένας, η κατάκτηση της παγκόσμιας αγοράς.