ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ-Τους προειδοποίησα ακόμη και πριν τις εκλογές του 81’.

 

Η ΕΠΑΝΑΠΡΟΤΑΣΗ ΕΝΟΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ 

Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Η ιστορία της μεταπολίτευσης έδειξε ότι οι Έλληνες δεν ξέρουν να Κυβερνούν ούτε να Κυβερνώνται. Επομένως αυτό το φιλμ της κυβέρνησης Χολιγουντιανού τώρα τύπου και την διαβαζόμενη με κόπο σήμερα ρητορεία του, το έχουμε ξαναδεί.

Ως γνωστόν από την δεκαετία του 80’ προσπάθησα να διδάξω ως θεωρία και ως προσωπικό παράδειγμα το πώς Κυβερνάται μια Χώρα. Έγραψα μάλιστα και ένα βιβλίο με αυτόν τον τίτλο. Η ιστορία μου έδωσε δίκαιο. Δεν είχα δυστυχώς συνομιλητές. Τους .... προειδοποίησα ακόμη και πριν τις εκλογές του 81’. Αυτοί όμως είχαν την βουλιμία, την νεύρωση, την στέρηση με τα υπουργικά κουστούμια και τις Φώτο. Ειδικά οι συνομήλικοι μου. Αυτά συμβαίνουν συνήθως σε υποανάπτυκτα περιβάλλοντα. Πρόκειται για ένα ψώνιο. Με αυτόν τον τρόπο ανακυκλώθηκαν επί δεκαετίες από Υπουργικό κουστούμι σε κουστούμι, όπως στις πασαρέλες, παράγοντας ακυβερνησία παρά διακυβέρνηση, κρατισμό, διαφθορά, σπατάλη, διόγκωση του χρέους.

Έσπασαν όλα τα ρεκόρ. Δεν άφησαν ούτε ένα που δεν κατέρριψαν.

Τελικά μετέβαλαν τον Ελληνικό λαό σε Σίσυφο που αγωνίζεται δεκαετίες τώρα να ανεβάσει την πέτρα του χρέους αλλά αυτή κατρακυλά. Μιλώ στο νέο μου βιβλίο* για τον Σίσυφο επαναφέροντας γνώμες που ανέπτυξα αρχές της δεκαετίας του 80’. Όταν άρχισε το δράμα του Σίσυφου.

Παρατηρώντας κάτω από αυτό το πρίσμα την Κυβέρνηση δεν διακρίνει κανείς το νέο, την επάρκεια, την ικανότητα, μια άλλη πολιτική ηθική. Έχουμε επανάληψη, ανακύκλωση για να χρησιμοποιήσουμε μια οικολογική λέξη αιωνόβιων πλέον κουστουμιών, όπως περίπου στην παλιά Κίνα. Το παράδειγμα σε αυτό έδωσε εδώ και δεκαετίες, ως φανατικός ζηλωτής ο αρχηγός του ΚΚΚΑΣΟΡ Γ. Παπανδρέου. Αυτή είναι η αλήθεια και η αλήθεια δεν παραχαράζεται στις δημοκρατίες. Μόνο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα όπως παρατηρείται και στα μέρη μας τους τελευταίους καιρούς.

Έχουμε μια συνάθροιση ανεπαρκειών, του παλιού, του υπόλογου για το πρόσφατο παρελθόν, συν τις νέες στρατολογήσεις και προσηλυτισμούς που στερούνται των χαρακτηριστικών της αυθεντικότητας και της αθωότητας του νέου. Αυτήν την κατηγορία περιγράφω στο νέο μου βιβλίο. Έχει ενδιαφέρον και για τις Πανεπιστημιακές σχολές.

Η αναζήτηση «οικολόγου» είναι για να συμπληρωθεί το Look όχι η ουσία. Μπορεί να ονομασθεί ο εκφυλισμός της οικολογίας. Αυτή η επιχείρηση ως γνωστόν επαναλήφθηκε στο παρελθόν. Ήταν αναμενόμενο να διαφωνώ με τις δαιμονοποιήσεις, τις ανθρωποθυσίες για να ντυθεί το εναπομείναν πρώτο παλιό, καινούργιο, νέο και άφθαρτο. Τις θεωρώ κανιβαλισμό και όχι χαρακτηριστικό μιας πολιτικής κοινωνίας.

Αν δούμε και άλλους συμβολισμούς, την σημειολογία της σύνθεσης των προσώπων, των πράξεων, των αληθινών ταυτοτήτων τους, αναδεικνύονται πολλά αρνητικά και προσβολές της αξιοπρέπειας μας. Ένα χαρακτηριστικό είναι η υπερβολική υποκρισία, η θρασύτητα, ο εμπαιγμός, το ψέμα.

Πολύ πρακτικά όμως αναδεικνύεται το εξής ερώτημα; Ποιο είναι το πολιτικό, μορφωτικό, γνωστικό, τεχνοκρατικό βιογραφικό αυτών των ανθρώπων; Η εμπειρία λέει ότι αυτό που ξέρουν να κάνουν είναι να κατέχουν το κράτος, να παρκάρουν στην κυβέρνηση, να δανείζονται και να διορίζουν. Όχι να κυβερνούν.

Είναι οι πρώτοι στην Ευρώπη σε αυτό. Είναι πλέον πολύ γνωστό. Κρίθηκαν ήδη πολλές φορές και απέτυχαν. Αποτελούν πλέον μια κυβέρνηση της κάστας.

Βεβαίως η διανοητική κλοπή και η ολοκληρωτικού τύπου χρήση, προπαγάνδιση με ξύλινες λέξεις και συλλαβισμούς της διανοητικής και πολιτικής παραγωγής άλλων και ειδικά της δικής μου, δεν αποτελεί εφόδιο, πόρο διακυβέρνησης. Πρόκειται για την αυτοσυντήρηση μιας νομενκλατούρας, της κάστας, του λόμπυ όπως γράφω στο βιβλίο.

Η χώρα όμως αρχές του 21ου αιώνα το 2009 δεν μπορεί να διαιωνίζει το δράμα του Σίσυφου. Ούτε εναλλασσόμενοι διαδοχικά στου κασίδη το κεφάλι, να μαθαίνουν διάφοροι μπαρμπέρηδες.

Σε μια ιστορική περίοδο που οι συνθήκες ήταν και είναι πολύ ευνοϊκές για τον Ελληνισμό. Από το 1985 υποστηρίζω ότι μπήκαμε στην ευτοπία.

Αντιμετωπίστηκα για αυτά με απόψεις, μεθόδους πεζοδρομίου και όχι μόνον.

Πιστεύω ότι δεν έχουμε άλλα περιθώρια ανακύκλωσης της ανεπάρκειας, της παρακμής, του εμπαιγμού, της κακιστοκρατίας. Είμαστε εκτός παραμέτρων σε όλους τους τομείς με ευθύνη αυτού, με όνομα και επίθετο, παλιού και ανίκανου πολιτικού προσωπικού που αποτελεί όχι μόνο τον μεγάλο ασθενή της χώρας αλλά τον σύγχρονο Γόρδιο Δεσμό της. Οι Πολίτες αρχίζουν να εντοπίζουν την αιτία του κακού παρ’ όλες τις συνθήκες ολοκληρωτισμού.

Τα τελευταία χρόνια αποδείχθηκε ότι η χώρα στερείται Πολιτικών οικονομικών, Πνευματικών Ελίτ. Είναι όμως πλέον η στιγμή αυτών που οφείλουν να στέκονται ως διευθύνουσες ομάδες της χώρας, να σκεφθούν με αίσθημα ευθύνης ιστορικές πρωτοβουλίες άλλων διαστάσεων και επιπέδων. Μέχρι σήμερα δεν έδειξαν ένα παρόμοιο αίσθημα. Αυτή μπορεί να πάρει την μορφή της συγκρότησης μιας κυβέρνησης ειδικών, με τεχνοκράτη Πρωθυπουργό που θα έχει την υποστήριξη όλων των πτερύγων της Βουλής και την συγκατάθεση των Πολιτών.

Ένα πράγμα παραδείγματος χάριν που θα κάνει αυτή η κυβέρνηση, εκτός των άλλων μαθημάτων Διακυβέρνησης, είναι μια ολοκληρωμένη πολιτική για την ναυτιλία. Η ναυτιλία ειδικά σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης είναι η ΩΚΕΑΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ.

Τους μίλησα για αυτό στην Χίο. Ένα στάσιμο, γραφειοκρατικό, ανεπαρκές μυαλό, η κυβέρνηση της ανεπάρκειας στερείται αυτής της λέξης, της οπτικής.

Το δεύτερο πεδίο αφορά την επιστροφή της πολιτικής ως ιδέες, ως αξίες και όχι ως αντιαξίες, ως εκπαίδευση και όχι ως αντιεκπαίδευση, ως αλήθεια και όχι ψέμα, ως πολιτικό κίνημα και όχι λόμπυ και κάστα. Ως σχέδιο και όχι εκφυλισμό της έννοιας του σχεδίου, της προοπτικής που χρόνια επεδίωξα να εισαγάγω.

Αυτό σημαίνει πρωτοβουλίες για την δημιουργία ενός αυθεντικά νέου, μεγάλου Δημοκρατικού Κόμματος. Οι συνομιλητές και οι συμπρωταγωνιστές του βρίσκονται πλέον παντού. Η δημιουργία του είναι αίτημα της περιόδου, των αναγκών και των Εθνικών οριζόντων μας.

Η ανακυκλωνόμενη σύγχυση εμποδίζει την χώρα και τους Έλληνες να συγχρονισθούν με την ιστορία που αυτή την φορά είναι με το μέρος μας.


*Μιχάλης Χαραλαμπίδης «ΑΠΟ ΤΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΣΤΟ ΚΚΚΑΣΟΡ Ο ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΣ ΕΝΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΟΣ». ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΡΑΒΩΝ. ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2009.
http://polis-agora.blogspot.com/