Για όλα φταίει ο Πούτιν;
| της Όλγας Κουμπάρα |
 Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν. |
 Η απαγόρευση της χρηματοδότησης των ΜΚΟ της Ρωσίας από το εξωτερικό έχει ενοχλήσει τον Τζορτζ Σόρος. |
Ποιός δεν άκουσε την «είδηση» της χρονιάς: «Ο Πούτιν χρησιμοποιεί τις μεθόδους της KGB»! Και ποιος πίστεψε ότι ηγέτης ο οποίος βγαίνει με 70% χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει τέτοιες μεθόδους; Αυτό που προξενεί εντύπωση είναι ότι κανένας δημοσιογράφος, τόσο στα ελληνικά, όσο και στα διεθνή ΜΜΕ δεν αναρωτήθηκε, μήπως υπάρχει και άλλη εκδοχή για το παρασκήνιο της ιστορίας με τον θάνατο του Λιτβινένκο, του πρώην πράκτορα της KGB. Έτσι απλά σαν παπαγάλοι επαναλαμβάνουν όλοι την εκδοχή - ή να πούμε καλύτερα σενάριο - που τους πάσαραν οι λάτρεις της Παγκοσμιοποίησης και ... αντιπουτινικοί. Χωρίς να έχουν αποδείξεις. Πουλώντας προσωπικές υποθέσεις και εικασίες για μία και μοναδική αληθινή εκδοχή. Και, χωρίς να θέλει...
κανείς να παίξει τον δικηγόρο του διαβόλου, μέσα σε δυο λεπτά μπορεί να δώσει τρεις εξίσου ή και πιο λογικές εκδοχές: Μπερεζόβσκι. Νεόπλουτος Ρώσος, καταζητούμενος για πάρα πολλά εγκλήματα στην Ρωσία, στα οποία τον βοήθησε ο Λιτβινένκο. Τον συνέφερε πάρα πολύ η σιωπή του Λιτβινένκο. Μάλιστα λέγεται, ότι μία μέρα πριν την δηλητηρίαση ο Λιτβινένκο είχε συνάντηση με το «δεξί χέρι» του Μπερεζόβσκι, επίσης πρώην πράκτορα της KGB.
Ατύχημα. Και πού ξέρουμε αν το ραδιενεργό θάλιο δεν το έλαβε στο οργανισμό του από μόνος του; Από απροσεξία. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Λιτβινένκο δεν έκανε τον μεσάζοντα έργων τέχνης. Με πυρηνικά είχε ασχοληθεί ο άνθρωπος και για τέτοιες υποθέσεις είχε καταδικασθεί στην Ρωσία. Υπολείμματα της ουσίας που προκάλεσε τον θάνατό του βρέθηκαν και στο δωμάτιο του ξενοδοχείου που κατοικούσε στο Λονδίνο. Ποιος μας λέει ότι την ίδια ακριβώς δουλειά, δηλαδή του μεσάζοντα πυρηνικών δεν την έκανε και στην Αγγλία; Εξάλλου, μόνον έτσι μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι η υπόθεσή του μπήκε στο στόχαστρο της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας της Σκότλαντ Γιάρντ.
Τζωρτζ Σόρος. Ειπώθηκε ότι ο Λιτβινένκο έκανε έρευνα για την δολοφονία της Ρωσίδας δημοσιογράφου Πολιτκόφσκαγια, η οποία πληρωνόταν από τον Σόρος για να κτυπάει τον Πούτιν. Ποιος μας λέει ότι και την Πολιτκόφσκαγια δεν την σκότωσε ο ίδιος ο Σόρος για να κατηγορήσει τον Πούτιν, ο οποίος είχε απαγορεύσει την χρηματοδότηση των ΜΚΟ στην Ρωσία από το εξωτερικό και είχε σφραγίσει τα γραφεία της οργανώσεώς του, κόβοντάς του από νωρίς τα «φτερά»; Και με ποια ιδιότητα και ποιον τρόπο έκανε ένας πρώην πράκτορας και μεσάζοντας όπλων έρευνα, τη στιγμή που είχε απολυθεί απο την FSB (διάδοχος της KGB στη σύγχρονη Ρωσία) και έχει διαφύγει στην Βρετανία από το 2000, ενώ είχε καταδικαστεί ερήμην για κατάχρηση εξουσίας το 2002. Έκανε έρευνα για ένα έγκλημα που διεπράχθη στην Ρωσία απο την Βρετανία; Ποιος μας λέει, ότι εφόσον η ιστορία με την Πολιτκόφσκαγια δεν πήρε μάλλον τις προσδοκούμενες αντιδράσεις του κόσμου, ο Λιτβινένκο δεν δολοφονήθηκε για να πυροδοτήσει ακριβώς αυτές αντιδράσεις παγκοσμίως που παρακολουθούμε; Αντιδράσεις που κάνουν κακό στην εικόνα της Ρωσίας και του Βλαντιμίρ Πούτιν και καλό στα σχέδια του Σόρος και της Παγκοσμιοποίησης που δεν βλέπει με καθόλου καλό μάτι την ανάπτυξη ενός ισχυρού πόλου γύρω από την Ρωσία του Πούτιν.
Ιδού λοιπόν τρεις εκδοχές εκ των οποίων οι δύο κινούνται στα πλαίσια του κοινού ποινικού δικαίου, ενώ η τρίτη ανταποκρίνεται περισσότερο από κάθε άλλη στην σημερινή διεθνή πραγματικότητα που θέλει κάποιους ισχυρούς να παίζουν βρώμικα παιγνίδια και να μην σταματούν ούτε μπροστά σε ένα τόσο ιερό πράγμα όπως η ανθρώπινη ζωή - ακόμη κι αν αυτή ανήκει σε συνεργούς τους - για να πετύχουν τα συμφέρον τους. Ο κόσμος εξελίσσεται και η εποχή του Ψυχρού Πολέμου, όπως και μέθοδοί του ξεπεράστηκαν προ πολλού, ενώ ο πόλεμος ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή έχει εξελιχθεί στον πόλεμο Παγκοσμιοποίησης - Εθνών, Διεθνισμού - Πατριωτισμού.
Αν κάτσει κανείς και σκεφθεί πόσους εχθρούς έκανε ο Πούτιν, όντας πρόεδρος και σε πόσους σαν τους Σόρος και Μπερεζόβσκι έκατσε στο λαιμό, κάνοντας το σωστό για την χώρα του και όχι για την τσέπη του, όπως οι περισσότεροι πρόεδροι των πρώην σοβιετικών χωρών, μπορεί να φανταστεί πόσοι είναι αυτοί που θα ήθελαν να κάνουν τον μεγαλύτερο μετασοβιετικό ηγέτη της Ρωσίας μισητό για όλη την ανθρωπότητα, συμπεριλαμβανομένων φυσικά και τον Αμερικανών. Άλλωστε, η σύμπραξη των κατά τα άλλα άσπονδων εχθρών Μπους και Σόρος λειτούργησε άψογα και στην περίπτωση της Ουκρανίας πριν δύο χρόνια.
Υ.Γ.: Κύριοι δημοσιογράφοι, αλήθεια, πώς θα χαρακτηρίζατε κάποιον, ο οποίος ξεπουλά την πατρίδα του κατ' επάγγελμα και γιατί θα 'πρεπε να νιώθουμε τέτοια «συμπόνια» γι' αυτόν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου