Με δημοσιονομικό ολοκαύτωμα απειλεί το Τέταρτο Ράιχ

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Σε μια εκ βάθρων αναθεώρηση των όρων συγκρότησης και λειτουργίας της Ευρωζώνης προχωρά το Βερολίνο, όπως έγινε σαφές από τις προτάσεις που κατέθεσε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε την προηγούμενη εβδομάδα. Οι προτάσεις αυτές προβλέπουν την υιοθέτηση στο Σύνταγμα κάθε κράτους-μέλους της Ευρωζώνης άρθρου που θα απαγορεύει την... εμφάνιση δημοσιονομικού ελλείμματος, όπως ακριβώς έπραξε πέρσι το Βερολίνο, θεσπίζοντας ως ανώτατο όριο ανεκτού ελλείμματος το 0,35% του ΑΕΠ. Επίσης, την αποδοχή ενός συστήματος αυστηρότατων κλιμακούμενων ποινών για όποιες χώρες εμφανίζουν ελλείμματα στον προϋπολογισμό τους. Οι κυρώσεις θα ξεκινούν από την αναστολή του δικαιώματος ψήφου για ένα χρόνο στα συμβούλια υπουργών εκείνων των χωρών που παρουσιάζουν κατ’ επανάληψη υψηλά ελλείμματα, θα περνούν στην επιβολή χρηματικών προστίμων και θα φτάνουν ακόμη και στην απομάκρυνση από την Ευρωζώνη ή την ελεγχόμενη χρεοκοπία.

Οι δεύτερες σκέψεις που ακολούθησαν τις δύο τελευταίες προτάσεις και η μερική αναδίπλωση της Γερμανίας δεν αμφισβητούν αλλά, αντιθέτως, υπογραμμίζουν την απόφασή της να προχωρήσει στην επιβολή των παραπάνω μέτρων, επιτρέποντας σε μερικούς την ανακούφιση ότι αποτράπηκαν τα χειρότερα. Ωστόσο, στην πράξη η έξοδος από την Ευρωζώνη, ακόμη κι αν δεν έχει θεσμοθετηθεί ως δυνατότητα, θα αποτελεί όρο επιβίωσης για ένα κράτος που θα έχει υποστεί όλες τις προηγούμενες επώδυνες και οικονομικά καταστροφικές ταπεινώσεις.

Η επίσημη πρόταση των παραπάνω μέτρων από τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών στην Ομάδα Εργασίας που συνεδρίασε την προηγούμενη Παρασκευή στις Βρυξέλλες υπό την ευθύνη του προέδρου της ΕΕ, Βέλγου Βαν Ρομπέι, έγινε δύο ημέρες μετά τη μονομερή και απροσδόκητη ανακοίνωση της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ ότι απαγορεύει ορισμένες ακραία κερδοσκοπικές πράξεις, όπως την αγοραπωλησία «γυμνών» ασφαλίστρων κινδύνου (που δεν συνοδεύονται από την κατοχή των σχετικών τίτλων) για ομόλογα κρατών της Ευρωζώνης και τις μετοχές δέκα κορυφαίων γερμανικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, όπως της Deutsche Bank, της Commerzbank και της Allianz.

Επίδειξη πυγμής

Η –πέρα για πέρα αναγκαία– επίδειξη πυγμής του Βερολίνου απέναντι στους κερδοσκόπους έχει, εντούτοις, πολλά τρωτά σημεία. Καταρχάς δεν συνιστά τον εφ’ όρου ζωής εξοστρακισμό τους από την Ευρωζώνη, μια και η απόφαση της Μέρκελ θα ισχύει μέχρι τις 31 Μαρτίου του 2011. Έχει δηλαδή περιορισμένο χρονικό ορίζοντα, όπως περιορισμένο χρονικό ορίζοντα είχε και μια αντίστοιχη απόφαση που έλαβαν οι αμερικανικές Αρχές το 2008, στο απόγειο της κρίσης, για να ανασταλεί λίγους μήνες αργότερα και σήμερα να αποτελεί μνημείο υποχωρητικότητας των κυβερνήσεων απέναντι στις αγορές. Κατά συνέπεια, η Γερμανία δεν πρωτοτύπησε. Αντίθετα, μια σειρά από άλλες χώρες της Ευρωζώνης, όπως η Γαλλία, η Αυστρία, η Ιταλία και η Ισπανία, έλαβαν πολύ πιο έγκαιρα μέτρα εναντίον των κερδοσκόπων τα οποία ισχύουν μέχρι και σήμερα. Τέλος, τα μέτρα έγιναν δεκτά ακόμη και με ειρωνικά χαμόγελα από τις αγορές επειδή όλοι ξέρουν ότι η Φρανκφούρτη διαδραματίζει περιθωριακό ρόλο στη συγκεκριμένη αγορά πολύ υψηλού κινδύνου. Στην από δω μεριά του Ατλαντικού το 80% των σχετικών πράξεων συντελούνται στο Λονδίνο. Γι’ αυτό το λόγο κι οι Financial Times στην πρώτη τους σελίδα την προηγούμενη Παρασκευή μετέφεραν τα λόγια Βρετανού κυβερνητικού αξιωματούχου που ήθελε να διατηρήσει την ανωνυμία του κι ο οποίος χαρακτήριζε την απόφαση της Μέρκελ «φωτοβολίδα»!

Η χρονική σύμπτωση, ωστόσο, των δύο αποφάσεων δεν ήταν τυχαία. Ακόμη κι αν πάρουμε στα σοβαρά την επίδειξη δύναμης της Μέρκελ απέναντι στους κερδοσκόπους, η πρόθεσή της δεν ήταν απλώς να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου, αλλά να αφαιρέσει από τις πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης άλλοθι και υπεκφυγές που τους διευκολύνουν να μην βάζουν το μαχαίρι στην πληγή των ελλειμμάτων, με τον τρόπο που απαιτεί το Βερολίνο, αναβάλλοντας την εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων! Αφετηριακό σημείο για τη Γερμανία είναι ότι η αιτία της τρέχουσας κρίσης έγκειται στην ατολμία των κυβερνήσεων και τη ροπή τους για σπατάλες. Σχόλιο που δημοσιεύτηκε στην αγγλόφωνη ηλεκτρονική έκδοση του γερμανικού περιοδικού Spiegel έθετε το θέμα όσο πιο ωμά γινόταν: «Τώρα είμαστε στο δεύτερο μέρος της κρίσης που ξεδιπλώνεται στην Ευρώπη, με τα κύματα του σοκ να ταξιδεύουν για μια ακόμη φορά σε όλο τον κόσμο. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις επιτέλους αναλαμβάνουν δράση. Αλλά αυτό που έχουν στο μυαλό τους, από το φόρο στις μετακινήσεις κεφαλαίων μέχρι τους περιορισμούς στα κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνων, δεν έχει καμιά σχέση με την τραπεζική κρίση ούτε την κρίση του ευρώ. Είναι οι ίδιες οι κυβερνήσεις που ευθύνονται γι’ αυτή τη δεύτερη κρίση, δεν είναι ούτε οι τραπεζίτες ούτε οι κερδοσκόποι. Αυτές απέτυχαν να τοποθετήσουν το κοινό νόμισμα σε μια στέρεη πολιτική και οικονομική βάση. Δεν μετέτρεψαν τη νομισματική ένωση σε μια πανίσχυρη οικονομική ένωση. Ανέχτηκαν τις απάτες της Ελλάδας και διατηρούν τα δικά τους τεράστια χρέη, που τώρα περιορίζουν τις δυνατότητές τους. Ένας τρόπος μόνο υπάρχει για έξοδο από την κρίση του ευρώ. Οι χώρες της Ευρωζώνης πρέπει να επανακτήσουν την εμπιστοσύνη των χρηματοπιστωτικών αγορών. Αλλά αυτό είναι δυνατόν μόνο αν εξυγιάνουν τους προϋπολογισμούς τους. Μόνο αν μειωθούν σημαντικά τα ελλείμματα, οι –ρυθμισμένες– χρηματοπιστωτικές αγορές θα επανακτήσουν σταθερότητα. Μόνο υπό αυτές τις συνθήκες οι μεγάλες επενδυτές –τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες και συνταξιοδοτικά ταμεία– θα αρχίσουν να αγοράζουν ευρωπαϊκά κρατικά ομόλογα. Αυτοί, κι όχι οι κερδοσκόποι εναντίον των οποίων η πολιτική τάξη κήρυξε πόλεμο, είναι οι μόνοι που στην πραγματικότητα κινούν τις αγορές».

Σπατάλες και ύφεση

Δεν υπάρχει πιο ανυπόστατη, μεροληπτική και ψευδής ανάγνωση της πραγματικότητας, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της πολιτικής, από την παραπάνω θέση, ότι για τα ελλείμματα ευθύνονται οι κυβερνήσεις. Το ομολογούν πλέον ακόμη και βαθιά συντηρητικοί αναλυτές όπως ο Σαμουέλ Μπριτάν των Financial Times, μαθητής του Μίλτον Φρίντμαν και θαυμαστής της Μάργκαρετ Θάτσερ. Έγραφε ενδεικτικά στη στήλη του την προηγούμενη Παρασκευή, πως ακόμη κι οι «αναλυτές του ΔΝΤ πιστεύουν πως το μεγαλύτερο μέρος της δημοσιονομικής επιδείνωσης στις πιο προηγμένες χώρες δεν προέρχεται από τις ανεύθυνες κρατικές σπατάλες… αλλά είναι άμεσο αποτέλεσμα της ύφεσης».

Τούτου δοθέντος, ότι η ύφεση προκάλεσε το δημοσιονομικό εκτροχιασμό (κι όχι το αντίθετο, ότι δηλαδή τα ελλείμματα ευθύνονται για την ύφεση), η συνταγή του Τέταρτου Ράιχ για μείωση των ελλειμμάτων ισοδυναμεί με λάδι στη φωτιά! Καταρχάς, αποτελεί ριζική αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, εφάμιλλης σημασίας με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, που θα έπρεπε να περάσει από δημοψηφίσματα για να ενσωματωθεί στις αρχές λειτουργίας της Ευρωζώνης. Η Γερμανία όμως, σε συνεννόηση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές ελίτ, επειδή ξέρει ότι αν αυτή η μεταρρύθμιση τεθεί υπό την έγκριση των λαών θα αποδοκιμαστεί με συντριπτικά ποσοστά και ολόκληρη η Ευρώπη θα ξεσηκωθεί εναντίον των δημοσιονομικών πάντσερ καίγοντας τις γερμανικές σημαίες με το ίδιο πάθος που έκαιγε σύμβολα και σημαίες των χιτλερικών, θα επιχειρήσει να το επιβάλει χωρίς καν συζήτηση. Παρότι συνιστά ουσιώδη μεταβολή των όρων λειτουργίας της νομισματικής ενοποίησης.

Ο ουσιώδης χαρακτήρας σχετίζεται με το γεγονός ότι παραβιάζεται πλέον κατάφωρα η εθνική κυριαρχία. Για να το πούμε απλά: Αν ο κρατικός προϋπολογισμός της Ελλάδας, πριν μπει στην ελληνική Βουλή, έχει περάσει κι έχει εγκριθεί από τη γερμανική Βουλή και στη Βουλή έρθει η γερμανική βερσιόν –αυτό ακριβώς απαιτούν οι Γερμανοί–, τότε το ελληνικό Σύνταγμα θα έχει μετατραπεί σε κουρελόχαρτο. Οι βουλευτές θα είναι διακοσμητικά στοιχεία. Οι Γερμανοί θα έχουν καταστήσει το ελληνικό Σύνταγμα κενό γράμμα, ένα πουκάμισο αδειανό, που θα αφορά μόνο σχολαστικούς φοιτητές της Νομικής. Τα δε κοινωνικά δικαιώματα των Ελλήνων εργαζομένων παρανάλωμα! Δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι αν αποφασίζουν οι Γερμανοί βουλευτές για τον ελληνικό προϋπολογισμό, δηλαδή για τις αυξήσεις που θα πάρουν οι συνταξιούχοι και τα κονδύλια που θα δοθούν για την Υγεία και την Παιδεία, τότε όλη η Ελλάδα θα μετατραπεί σ’ ένα απέραντο κοινωνικό Δίστομο.

Κι όχι μόνο η Ελλάδα. Τα μέτρα του Τέταρτου Ράιχ απειλούν την Ευρώπη με νέο όλεθρο, γιατί η λογική που τα διέπει είναι ίδια με τη λογική που διαπερνούσε τα μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης που πρότεινε ο Αμερικανός πρόεδρος Χέρμπερτ Χούβερ τη δεκαετία του ’30 προκαλώντας τη βαθύτερη κρίση όλων των εποχών και ουρές χιλιομέτρων στα συσσίτια ανέργων και απόρων. Το αποτέλεσμά τους θα είναι εκτόξευση της ανεργίας σε δυσθεώρητα ποσοστά, πολύ άνω του 20%, βαθιά και χρόνια ύφεση, και το χειρότερο εκτόξευση του χρέους –ακόμη και το ΔΝΤ προβλέπει ότι θα φτάσει το 149% το 2012!– όπως και του ελλείμματος που θα προκαλείται από την άλωση του εμπορικού ισοζυγίου της Ελλάδας από τις γερμανικές εισαγωγές. Μια ευκολία που δεν θα υπήρχε χωρίς το ευρώ, αν ήταν εφικτή η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος. Ένας φαύλος κύκλος, που ως σημείο εκκίνησης έχει την απαίτηση του Βερολίνου να μετατρέπει την οικονομία της Ελλάδας σε συντρίμμια και ταυτόχρονα το κόστος να μεταβιβάζεται για μια ακόμη φορά στους συνταξιούχους!

http://m-epikaira.gr