Κρισαίον Εν Δία Φέρων.: Πυρηνικό Λαθρεμπόριο (συχνά γουρούνι στο σακί)

Στα Ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης εμφανίστηκε πριν μερικά χρόνια μια απίστευτη ιστορία ενός Έλληνα που ισχυρίστηκε ότι επιχείρησε η σχεδίαζε να αγοράσει λαθραία πυρηνικά όπλα (χωρίς την επίσημη συγκατάθεση της κυβέρνησης του) από πράκτορες της πρώην ΕΣΣΔ προκειμένου να ενισχύσει την άμυνα της χώρας του. Η υπόθεση, εκτός από την κωμική της πλευρά, παρουσιάζει μια ιδιαίτερη ευκαιρία για να αναλύσουμε την αφέλεια της λαθραίας αγοράς πυρηνικών όπλων από μη....

ειδικούς. Ας φανταστούμε ότι ένας επίδοξος λαθρέμπορος πυρηνικών όπλων αποφασίζει να πουλήσει τα πυρηνικά του όπλα σε μια επίτοκο χώρα η σε μια τρομοκρατική οργάνωση. Τι πραγματικά μπορεί να πουλήσει και πως μπορεί να γίνει αυτή η συναλλαγή;

Η διαδικασία του δήθεν πυρηνικού λαθρεμπορίου που περιγράφηκε στα ΜΜΕ καθώς και σε σχετικό βιβλίο που κυκλοφόρησε δημιουργεί την αίσθηση ότι μπορεί κανείς να εμπορεύεται πυρηνικές κεφαλές με τον ίδιο τρόπο που γίνεται το εμπόριο (ή λαθρεμπόριο) συμβατικών όπλων η ηρωίνης. Ασφαλώς η εντύπωση αυτή είναι λανθασμένη και η μέθοδος που περιγράφτηκε είναι εξαιρετικά αφελής κλονίζοντας την αξιοπιστία των σχετικών ισχυρισμών.

Δε θα αναλύσουμε τις τρομοκρατικές πυρηνικές συσκευές αφού το θέμα που προέκυψε αφορά σε βιομηχανικά πυρηνικά όπλα μιας πλήρως αναπτυγμένης πυρηνικής δύναμης (e.g. πρώην ΕΣΣΔ). Οποιαδήποτε σκέψη λαθραίας αγοράς τρομοκρατικών πυρηνικών όπλων προσκρούει στην κοινή λογική που υποδεικνύει ότι ένα αυτοσχέδιο τρομοκρατικό πυρηνικό όπλο δεν μπορεί παρά να είναι πρόχειρο και εξαιρετικά επικίνδυνο ακόμη και για τον κάτοχό του αφού δεν αναμένεται να πληροί όλους τους κανόνες ασφαλείας. Για παράδειγμα βασική αρχή της εξουδετέρωσης συμβατικών εκρηκτικών είναι ότι ενώ οι βιομηχανικές εκρηκτικές συσκευές (βλήματα πυροβολικού, νάρκες, ρουκέτες κλπ) μπορούν συνήθως να περισυλλεχθούν και να απομακρυνθούν από το χώρο ανεύρεσής τους με ασφάλεια, απαγορεύεται να γίνει το ίδιο με αυτοσχέδιες βόμβες οι οποίες πρέπει να εξουδετερώνονται επί τόπου.

Ας δούμε ποιο είναι το εμπόρευμα του εμπόρου πυρηνικών όπλων. Ένα μοντέρνο πυρηνικό όπλο (ανάλογα με το είδος του) αποτελείται από την κεφαλή (warhead) και το μέσο μεταφοράς του (means of delivery). Το μέσο μεταφοράς του μπορεί να είναι μικρού μεγέθους και βάρους (για παράδειγμα 8ιντσο βλήμα πυροβολικού ή νάρκη) ή τεραστίου μεγέθους και βάρους (διηπειρωτικός πύραυλος).

Είναι προφανές ότι η πιθανότητα πώλησης ενός πυρηνικού όπλου τοποθετημένου στο δεύτερο μέσο μεταφοράς είναι πολύ αμυδρή αλλά όχι μηδενική. Το ελαφρύτερο πυραυλικό σύστημα θα ήταν ένας πύραυλος Κρουζ (ναι έχουν και οι Ρώσοι Κρουζ) που ζυγίζει περίπου ενάμιση 1,5 τόνους μαζί με τον εκτοξευτή του και έχει μήκος περίπου 5,5 μέτρα.

Οι διηπειρωτικοί πύραυλοι έχουν διαστάσεις και βάρος ίδιο με αυτό των πυραύλων που βλέπουμε να εκτοξεύονται από το Κανάβεραλ των ΗΠΑ και προφανώς πρέπει να αποκλεισθούν από τα ενδεχόμενα του πυρηνικού λαθρεμπορίου. Εξίσου απίθανο όμως είναι και το λαθρεμπόριο των πυρηνικών πυραύλων Κρουζ λόγω διαστάσεων, βάρους και τεχνογνωσίας. Δηλαδή δεν αρκεί να αγοράσεις έναν πύραυλο Κρούζ αλλά πρέπει να μπορείς και να ξέρεις να τον εκτοξεύσεις και αυτό απαιτεί ένα υπόβαθρο που ο αγοραστής δεν αναμένεται να έχει εκτός και αν έχει ήδη μια πρωτόγονη πυραυλική υποδομή.

Σε κάθε περίπτωση λοιπόν οι πύραυλοι πρέπει να εξαιρεθούν από τα ενδεχόμενα που είχε (η πίστευε ότι είχε) ο υποτιθέμενος αγοραστής πυρηνικών όπλων.

Φτάνουμε λοιπόν στις πυρηνικές νάρκες και στα οχτάιντσα πυρηνικά βλήματα πυροβολικού που αποτελούν τα απομεινάρια των τακτικών πυρηνικών όπλων των υπερδυνάμεων. Τα βλήματα αυτά έχουν τυπικές διαστάσεις 60 x 40 x 20 εκατοστά (24 x 16 x 8 ίντσες) και ζυγίζουν περίπου 50 κιλά. Αντίστοιχα οι πυρηνικές νάρκες έχουν συνήθως το μέγεθος ενός μικρού βαρελιού και ζυγίζουν περίπου από 50 έως 100 κιλά. Άρα τα συστήματα αυτά είναι τα καλύτερα προϊόντα της μαύρης αγοράς πυρηνικών όπλων. Υπάρχει ακόμη ένα ενδεχόμενο ο λαθρέμπορος να πουλήσει μόνο την κεφαλή που βρίσκεται στο εσωτερικό των όπλων χωρίς το βλήμα η τη νάρκη. Όμως τότε ο αγοραστής θα πρέπει να τοποθετήσει την κεφαλή εκ νέου σε μέσο μεταφοράς. Η διαδικασία αυτή απαιτεί ουσιαστικά ειδικές γνώσεις εφαρμογής της κεφαλής στο νέο μέσο μεταφοράς. Φυσικά οι γνώσεις αυτές δεν αναμένεται να υπάρχουν σε μια χώρα που δεν έχει ήδη ένα πρόγραμμα πυρηνικών όπλων σε κάποιο πρωτόλειο στάδιο. Κατά συνέπεια ο πυρηνικός λαθρέμπορος διαπραγματευόταν (η φαντάζεται ότι το έκανε) την πώληση τυποποιημένων 8ιντσων βλημάτων πυροβόλου η τυποποιημένων πυρηνικών ναρκών.

Ας κάνουμε τώρα μια αξιολόγηση των προϊόντων αυτών. Οι πυρηνικές νάρκες, γνωστές και ως υλικά ατομικών κατεδαφίσεων (atomic demolition munitions), και τα βλήματα πυροβολικού δεν χρησιμοποιήθηκαν παρά σε ελάχιστες δοκιμές. Ειδικά τα πυρηνικά βλήματα πυροβολικού των ΗΠΑ δοκιμάσθηκαν μία και μόνο φορά στη ιστορία των πυρηνικών δοκιμών (δοκιμή Grable ισχύος 15 κιλοτόνων, Nεβάδα 25 Μαίου 1953 που περιγράφεται στο βίντεο που προηγήθηκε). Εκτός από αυτό το ένα και μοναδικό βλήμα ποτέ άλλοτε δεν δοκιμάσθηκε βλήμα πυροβολικού αφού σύντομα άρχισε η απόσυρση των τακτικών πυρηνικών και τη θέση τους πήραν οι πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς. Άρα λοιπόν τα πυρηνικά βλήματα πυροβολικού (αν υπάρχουν ακόμη) έχουν σήμερα μια ηλικία που φτάνει το μισό αιώνα. Η ηλικία του χημικού εκρηκτικού που περιβάλλει το Πλουτώνιο είναι περίπου 30 χρόνια και για το λόγο αυτό τα πιο πολλά από αυτά αν όχι όλα έχουν αποσυναρμολογηθεί και το Πλουτώνιο τους μπήκε στις κεφαλές των σύγχρονων πυραυλικών συστημάτων των υπερδυνάμεων. Αντίστοιχη είναι και η κατάσταση των πυρηνικών ναρκών όσον αφορά την ηλικία τους και την αξιοπιστία τους.

Αν λοιπόν ο πυρηνικός λαθρέμπορος ήθελε να πουλήσει ένα από αυτά τα τακτικά πυρηνικά όπλα ουσιαστικά θα πουλούσε «γουρούνι στο σακί». Στο παράδειγμά μας το «γουρούνι» είναι η πυρηνική κεφαλή (σφαιρικός θύλακας Πλουτωνίου φοδραρισμένος με εκρηκτικά) και το «σακί» είναι ο κάλυκας του οχτάιντσου η το κέλυφος της πυρηνικής νάρκης.

Πρέπει να αντιληφθούμε ότι τα πυρηνικά όπλα είναι μηχανές που παλιώνουν και φθείρονται και όπως κάθε παλιά μηχανή θέλουν συντήρηση και βέβαια έλεγχο από το «μάστορα» πριν πουληθούν. Για παράδειγμα αν αφήσει κανείς εκατοντάδες καινούργιες μηχανές αποθηκευμένες για πολλά χρόνια και θέλει να είναι σίγουρος ότι μετά από μια δεκαετία όποια και να επιλέξει θα «δουλέψει» χρειάζεται συνεχής έλεγχος, συντήρηση και δοκιμές σε τακτά χρονικά διαστήματα. Δυστυχώς όμως για τα πυρηνικά όπλα η «δοκιμή» απαγορεύεται όχι μόνο γιατί θα παραβιάσει τις διεθνείς συνθήκες αλλά διότι ταυτόχρονα θα καταστρέψει προφανώς τη μηχανή (πυρηνική έκρηξη!).

Εκατοντάδες διαβαθμισμένοι επιστήμονες στις δεδηλωμένες πυρηνικές δυνάμεις ασχολούνται αποκλειστικά και μόνο με τη συντήρηση και διαχείριση των πυρηνικών τους όπλων (stewardship) εξασφαλίζοντας ότι όλα τα όπλα είναι ασφαλή και αξιόπιστα στη χρήση τους. Ποιος θα αξιολογούσε την κεφαλή του όπλου που ισχυρίζεται ότι θα αγόραζε με τα δισεκατομμύρια της πατρίδας του ο επίδοξος αγοραστής; Η καλύτερα ποιος θα τολμούσε να ανοίξει το μέσο μεταφοράς ( πχ κάλυκας οχτάιντσου) για να δει αν το «μαύρο κουτί» που δήθεν πουλούσαν οι πράκτορες της ΚGB είχε κάτι μέσα και δεν ήταν γεμάτο ρωσικές αράχνες και σκουπίδια;

Τα πυρηνικά βλήματα πυροβολικού (όπως και κάθε βλήμα πυροβολικού) είναι έτσι φτιαγμένα ώστε να μην επιτρέπουν την αφαίρεση της κεφαλής (χημικής ή πυρηνικής) παρά μόνο με την καταστροφή του βλήματος για ευνόητους λόγους. Άρα λοιπόν το «σακί» δεν θα άνοιγε με τίποτα. Το δε «γουρούνι» (πυρηνική κεφαλή) κατά πάσα πιθανότητα θα μπορούσε να είναι ραδιενεργό Πλουτώνιο αφού εύκολα μπορεί να βρει ένας πυρηνικός λαθρέμπορος άχρηστα μίγματα Πλουτωνίου που αποτελούν πυρηνικά απόβλητα και καμία σχέση δεν έχουν με το Πλουτώνιο οπλικής βαθμίδας που απαιτούν τα πυρηνικά όπλα. Αλλά ακόμη και Πλουτώνιο οπλικής βαθμίδας να περιείχε η κεφαλή αν αυτό δεν είχε τη σωστή (και απολύτως απόρρητη) γεωμετρία του θύλακα Πλουτωνίου και δεν περιβάλλονταν από την απαιτούμενη διάταξη των σφαιρικών εκρηκτικών φακών θα ήταν μια άχρηστη μάζα ραδιενεργού υλικού που δεν θα προκαλούσε ποτέ πυρηνική έκρηξη. Φυσικά για δοκιμή καλής λειτουργίας ούτε λόγος να γίνεται!

Αλλά ποιος συνεργάτης του αγοραστή ήξερε να αξιολογήσει το Πλουτώνιο της κεφαλής αφού ακόμη και στην κοινότητα των Ελλήνων πυρηνικών φυσικών ελάχιστοι ξέρουν να αναγνωρίσουν και να ταυτοποιήσουν το γ-φασματογράφημα του Πλουτωνίου οπλικής βαθμίδας που δίνει η πυρηνική κεφαλή; Οι κοινοί ανιχνευτές Ιωδιούχου Νατρίου (ΝαΙ) δεν χρησιμεύουν στην περίπτωση των πυρηνικών κεφαλών αλλά απαιτούνται εξαιρετικής ευκρίνειας ανιχνευτές Γερμανίου-Λιθίου για να εξακριβωθεί η ταυτότητα και η αναλογία του μίγματος. Η κεφαλή θα μπορούσε κάλλιστα να περιέχει ένα άλλο μίγμα ισοτόπων (ακόμη και του Πλουτωνίου) που θα δίνει μεν μετρήσεις σε ένα κοινό ανιχνευτή ραδιενέργειας (NaI) αλλά όμως η «ακτινογραφία» του σε ανιχνευτή GeLi μπορεί να δείξει ότι δεν πρόκειται για Πλουτώνιο όπλων.

Άρα λοιπόν στην περίπτωση του αγοραστή πυρηνικών όπλων το «σακί» δεν θα άνοιγε ενώ το «γουρούνι» δεν θα έβγαζε την αναμενόμενη φωνή ακόμη και αν το πιέζανε.

Τέλος, ας υποθέσουμε ότι τελικά αγόραζε τα «σακιά» το συγκεκριμένο άτομο τότε θα τα αποθήκευε κάπου στην πατρίδα του για να ανακαλυφθεί αργότερα ότι οι λαθρέμποροι πήραν τα δισεκατομμύρια της χώρας του και του πούλησαν αυτό ακριβώς που μπορούσε να αγοράσει κάποιος που δεν ξέρει την έννοια της ραδιενέργειας, δηλαδή «γουρούνι στο σακί». Κανείς πολίτης της χώρας του φυσικά δεν θα μάθαινε για το φιάσκο αφού τα σχετικά κονδύλια θα ήταν μυστικά.

Το κακό που προκλήθηκε με τις συγκεκριμένες δημόσιες δηλώσεις περί μυστικών προσπαθειών αγοράς πυρηνικών όπλων προκειμένου να ενισχυθεί η άμυνα της χώρας του δήθεν αγοραστή θα φανεί στο μέλλον όταν οι εχθροί της χώρας του το χρησιμοποιήσουν ως άλλοθι για τις ασέβειες τους εναντίον των εθνικών της κυριαρχικών δικαιωμάτων ενδεχομένως και ως άλλοθι για τη δική τους πυρηνικοποίηση. Εξ’αιτίας των αφελών αναφορών που έγιναν στα πυρηνικά όπλα η αξιοπιστία του δήθεν περιστατικού αγοράς πυρηνικών όπλων συνετρίβη.

Διαβάστε περισσότερα στο βιβλίο ΕΛΕΓΧΟΣ ΟΠΛΩΝ του Δρ.Θεοδώρου Λιόλιου

Διαβάστε Σχετικά Δημοσιεύματα (ξεκινώντας με τα πιο πρόσφατα):

ΠΗΓΗ

http://www.ekeo.gr/