Του Δημήτρη Στεργίου
Απορώ γιατί πάνε στη συνέντευξη Τύπου στο πλαίσιο της ΔΕΘ στη Θεσσαλονίκη μερικοί συνάδελφοί μου και κάνουν εύστοχες ερωτήσεις, αλλά παίρνουν γενικόλογες ή προκλητικά αναληθείς ή άσχετες με την οικονομική πραγματικότητα απαντήσεις.
Με τέτοιες πρωθυπουργικές απαντήσεις σε εύστοχες ερωτήσεις δημοσιογράφων στο πλαίσιο της ΔΕΘ δεν μπορεί να προάγεται η σωστή ενημέρωση των πολιτών. Με «άλλα λόγια ν΄αγαπιόμαστε» και με αναλήθειες και στρέβλωση της πραγματικότητας αχρηστεύεται ο ρόλος των μέσων μαζικής επικοινωνίας, στα οποία για μιαν ακόμη φορά ο κ. Γιώργος Παπανδρέου επιτέθηκε, καταγγέλλοντάς τα μάλιστα ότι εκείνα φταίνε για τη σύγχυση που δημιουργούν στους... πολίτες από μέτρα, αποφάσεις και παραλείψεις της ίδιας της κυβέρνησής του. Θα σταθούμε σε τέσσερα σημεία των απαντήσεων του πρωθυπουργού στη συνέντευξη Τύπου στη Θεσσαλονίκη, τα οποία υποτιμούν τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού και προκαλούν το κοινό αίσθημα.
Πρώτον, προεκλογική οικονομική πραγματικότητα: «Προεκλογικά το σύνθημα ήταν «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» και σήμερα είναι «ή αλλάζουμε την Ελλάδα ή καταδικάζουμε την Ελλάδα», τόνισε ο κ. Παπανδρέου. Επεσήμανε, ακόμα, ότι ήταν λάθος που πίστεψε ότι το έλλειμμα ήταν 6%, που έλεγε ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, ή 8% ή 9%, αλλά, σημείωσε ότι το 13% δεν το περίμενε. Αν το ήξερε, είπε, θα έκανε διαφορετική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Καραμανλή.
Η πραγματικότητα είναι διαφορετική και επίτηδες ο κ. Παπανδρέου αποστρέφει το πρόσωπό του για να δικαιολογήσει τη δίψα του για την κατάκτηση της εξουσίας. Διότι, όπως έχουμε επανειλημμένα υπογραμμίσει με ντοκουμέντα, ο κ. Παπανδρέου γνώριζε την τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (προεκλογικές δηλώσεις Αλμούνια), από το διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γιώργο Προβόπουλο (προεκλογικές δηλώσεις) και από τον ίδιο τον τότε πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή, ο οποίος συνεχώς υπογράμμιζε ότι «θα είναι δύσκολη η επόμενη διετία» και θα χρειαστεί να ληφθούν οδυνηρά μέτρα. Ωστόσο, την ίδια στιγμή (ομιλία του στη ΔΕΘ στις 12 Σεπτεμβρίου 2009 και «τηλεμαχία» στις 30 Σεπτεμβρίου 2009), ο κ. Παπανδρέου τόνιζε συνεχώς ότι υπάρχουν λεφτά και ότι την κρίση δεν θα την πληρώσει ο κοσμάκης με πάγωμα μισθών και συντάξεων.
Δεύτερον, πάλι «υπάρχουν λεφτά»: Κι ενώ, λοιπόν, στους δώδεκα αυτούς μήνες διακυβέρνησης της χώρας μας από το ΠΑΣΟΚ λεηλατήθηκε στην κυριολεξία η οικονομία, τα ελληνικά νοικοκυριά, οι φορολογούμενοι, οι καταναλωτές, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η επανάληψη στην ίδια συνέντευξη Τύπου της ίδιας φράσης ότι «υπάρχουν λεφτά»: «Λεφτά υπάρχουν, το θέμα είναι πού πάνε», είπε χαρακτηριστικά. Και επανέλαβε αυτό που έλεγε προεκλογικά ότι πάνω από 1 εκατ. Έλληνες έχουν ανοιχτές υποθέσεις φορολογίας. «Θα τα κλείσουμε όλα με καθαρό και δίκαιο τρόπο», διευκρίνισε και πρόσθεσε ότι στόχος είναι να πληρώσουν αυτοί που πρέπει να πληρώσουν, με διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Και ποιος τον εμπόδισε να εισπράξεις αυτά τα 31 δις. ευρώ που αντιστοιχούν σε βεβαιωμένες οφειλές διάφορων φυσικών και νομικών προσώπων;
Τρίτον, ξανά «περαίωση» εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων: Κι επειδή όλοι γνωρίζουν ότι χωρίς ισχυρή πολιτική βούληση, οργάνωση και δίκαιο φορολογικό σύστημα δεν μπορούν να εισπραχθούν αυτές οι οφειλές, ανακοίνωσε ότι, για 100ή φορά θα εφαρμοστεί το γνωστό μέτρο της «περαίωσης» των εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων, το οποίο, όπως έχουμε επανειλημμένως υπογραμμίσει, ενισχύει τη φοροδιαφυγή, αφού δημιουργεί νέους φοροφυγάδες από τις τάξεις των κορόϊδων – συνεπών φορολογουμένων. Τα γνωστά κομματικά και πολιτικά λόγια, τα ευκολοπίστευτα και μεγάλα, κατέρρευσαν για μιαν ακόμα φορά, αλλά πάντοτε τα πληρώνουν οι ΄Ελληνες πολίτες.
Τέταρτον, «δεν υπάρχει συζήτηση για αναδιάρθρωση χρέους»: Ο πρωθυπουργός διέψευσε φήμες για εκ νέου σκέψεις αναδιάρθρωσης του χρέους, υπογραμμίζοντας ότι μια στάση πληρωμών θα ήταν καταστροφική για την οικονομία, την αξιοπιστία και το μέλλον της Ελλάδας. «Δεν υπάρχει συζήτηση», είπε. Ουδέν αναληθέστερον. Και το γνωρίζουν πολύ καλά οι αναγνώστες μας γιατί είναι αναληθές από το άρθρο μας που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα μας αυτή στις 24 Αυγούστου 2010. Συγκεκριμένα στο άρθρο αυτό υπό τον τίτλο «Γιατί, αντί μιας επωφελούς αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους προτιμούν επαχθή Μνημόνια» επισημαίναμε τα ακόλουθα:
«Αβάσιμες χαρακτηρίζει τις ανησυχίες για αναδιάρθρωση του χρέους ο επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της ΕΕ, Όλι Ρεν, σε άρθρο του στη Wall Street Journal με τίτλο «Ελληνική Αναγέννηση». «Γνωρίζω ότι οι ελληνικές μεταρρυθμίσεις δεν έχουν δώσει τέλος στις ανησυχίες πως η Αθήνα θα αναγκαστεί να αναδιαρθρώσει το χρέος της. Όμως, για πολλούς αλληλένδετους λόγους, βρίσκω αυτές τις ανησυχίες αβάσιμες», επισημαίνει ο κ. Ρεν. Όπως αναφέρει η Ελλάδα πήρε δραστικά μέτρα για να αντιστρέψει την δύσκολη κατάσταση και τα μέτρα αυτά θα πείσουν. Έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στην πάταξη της φοροδιαφυγής, στην απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, στην περικοπή των συντάξεων, την αύξηση του ηλικιακού ορίου συνταξιοδότησης και στη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος με μείωση της γραφειοκρατίας. Σύμφωνα με τον επίτροπο, το πρόγραμμα της Ελλάδας είναι φιλόδοξο, αλλά και ρεαλιστικό, ενώ η πιστή εφαρμογή του είναι πολύ πιθανό να αυξήσει τον αριθμό ανάπτυξης από το αναμενόμενο.
Αλλά, προς τι οι ανησυχίες; Το ερώτημα, ύστερα και από πολλές αντιδράσεις που εκδηλώνονται εντός και εκτός της χώρας μας για το θέμα αυτό είναι: γιατί προκαλεί ανησυχίες μια αναδιάρθρωση του (υψηλού) δημόσιου χρέους; Η απάντηση, προφανώς, εντοπίζεται στη διαπίστωση ότι όλοι αυτοί οι «τρομολογάνοι» της αναδιάρθρωσης του (ελληνικού) δημόσιου χρέους επιδιώκουν με συνεχή Μνημόνια να καταλύουν οιονεί την εθνική κυριαρχία με τις ιταμές παρεμβάσεις τους και να εξοντώσουν την ελληνική οικονομία και τη χώρα με τα «βάρβαρα» μέτρα που κάθε φορά προτείνουν. Διότι, η κακοδαιμονία του ελληνικού οικονομικού προβλήματος είναι γνωστή: δεν προωθούνται διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις διότι δεν τις αντέχουν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Κι εκεί «πατάνε» και μιλούν για ανησυχίες στην περίπτωση αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους.
Την απάντηση σε όλους αυτούς «τρομολογάνους» την έχει δώσει ο καθηγητής μου και ακαδημαϊκός Άγγελος Αγγελόπουλος με τη συνεχή διεθνή αρθρογραφία του για την ανάγκη και τις επωφελείς επιπτώσεις μιας απόφασης για αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους μιας (τριτοκοσμικής) χώρας. Το σχετικό τελευταίο δημοσίευμα του καθηγητή Άγγελου Αγγελόπουλου, σε συνεργασία με τον Αμερικανό καθηγητή Lawrence R. Klein (βραβείο Νόμπελ) του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια δημοσιεύθηκε στη Νέα Υόρκη το 1989. Στο άρθρο αυτό, επισημαίνονταν, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:
«Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η αδυναμία των χωρών του Τρίτου Κόσμου να εξοφλήσουν το εξωτερικό χρέος τους επιδεινώνει το χάος και απειλεί με κατάρρευση το παγκόσμιο τραπεζιτικό και πιστωτικό σύστημα με συνέπεια την έκρηξη μιας παγκόσμιας οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης σοβαρών διαστάσεων. Έτσι, ήρθε η στιγμή να αναθεωρήσουμε το περιεχόμενο της παγκόσμιας στρατηγικής και να βρούμε ρεαλιστικές λύσεις προτού είναι πολύ αργά…»
Και οι δύο καθηγητές προτείνουν, πράγματι, ρεαλιστικές λύσεις, όπως αναστολή για δέκα χρόνια όλων των πληρωμών με ένα επιτόκιο 4%, παράταση της προθεσμίας εξόφλησης του κεφαλαίου μετά περίοδο χάριτος δέκα ετών για είκοσι χρόνια ακόμη κλπ.
Στο ίδιο άρθρο παρουσιάζονται και οι ευνοϊκές επιπτώσεις μιας αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους για τις δανείστριες τράπεζες και για τις οφειλέτιδες χώρες (περίοδος ανάπαυλας για ανάκαμψη της οικονομίας, βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, λήψη από τις δανείστριες τράπεζες ή χώρες ολόκληρου του δανείου με τους τόκους κλπ).
Κι όμως, όλα αυτά ο κ. Ρεν τα χαρακτηρίζει ως … ανησυχίες. Και, φυσικά, προτείνονται κείμενα Μνημονίων, τα οποία συνυπογράφει ασμένως και η ελληνική κυβέρνηση…
Με τέτοιες πρωθυπουργικές απαντήσεις σε εύστοχες ερωτήσεις δημοσιογράφων στο πλαίσιο της ΔΕΘ δεν μπορεί να προάγεται η σωστή ενημέρωση των πολιτών. Με «άλλα λόγια ν΄αγαπιόμαστε» και με αναλήθειες και στρέβλωση της πραγματικότητας αχρηστεύεται ο ρόλος των μέσων μαζικής επικοινωνίας, στα οποία για μιαν ακόμη φορά ο κ. Γιώργος Παπανδρέου επιτέθηκε, καταγγέλλοντάς τα μάλιστα ότι εκείνα φταίνε για τη σύγχυση που δημιουργούν στους... πολίτες από μέτρα, αποφάσεις και παραλείψεις της ίδιας της κυβέρνησής του. Θα σταθούμε σε τέσσερα σημεία των απαντήσεων του πρωθυπουργού στη συνέντευξη Τύπου στη Θεσσαλονίκη, τα οποία υποτιμούν τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού και προκαλούν το κοινό αίσθημα.
Πρώτον, προεκλογική οικονομική πραγματικότητα: «Προεκλογικά το σύνθημα ήταν «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» και σήμερα είναι «ή αλλάζουμε την Ελλάδα ή καταδικάζουμε την Ελλάδα», τόνισε ο κ. Παπανδρέου. Επεσήμανε, ακόμα, ότι ήταν λάθος που πίστεψε ότι το έλλειμμα ήταν 6%, που έλεγε ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, ή 8% ή 9%, αλλά, σημείωσε ότι το 13% δεν το περίμενε. Αν το ήξερε, είπε, θα έκανε διαφορετική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Καραμανλή.
Η πραγματικότητα είναι διαφορετική και επίτηδες ο κ. Παπανδρέου αποστρέφει το πρόσωπό του για να δικαιολογήσει τη δίψα του για την κατάκτηση της εξουσίας. Διότι, όπως έχουμε επανειλημμένα υπογραμμίσει με ντοκουμέντα, ο κ. Παπανδρέου γνώριζε την τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (προεκλογικές δηλώσεις Αλμούνια), από το διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γιώργο Προβόπουλο (προεκλογικές δηλώσεις) και από τον ίδιο τον τότε πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή, ο οποίος συνεχώς υπογράμμιζε ότι «θα είναι δύσκολη η επόμενη διετία» και θα χρειαστεί να ληφθούν οδυνηρά μέτρα. Ωστόσο, την ίδια στιγμή (ομιλία του στη ΔΕΘ στις 12 Σεπτεμβρίου 2009 και «τηλεμαχία» στις 30 Σεπτεμβρίου 2009), ο κ. Παπανδρέου τόνιζε συνεχώς ότι υπάρχουν λεφτά και ότι την κρίση δεν θα την πληρώσει ο κοσμάκης με πάγωμα μισθών και συντάξεων.
Δεύτερον, πάλι «υπάρχουν λεφτά»: Κι ενώ, λοιπόν, στους δώδεκα αυτούς μήνες διακυβέρνησης της χώρας μας από το ΠΑΣΟΚ λεηλατήθηκε στην κυριολεξία η οικονομία, τα ελληνικά νοικοκυριά, οι φορολογούμενοι, οι καταναλωτές, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η επανάληψη στην ίδια συνέντευξη Τύπου της ίδιας φράσης ότι «υπάρχουν λεφτά»: «Λεφτά υπάρχουν, το θέμα είναι πού πάνε», είπε χαρακτηριστικά. Και επανέλαβε αυτό που έλεγε προεκλογικά ότι πάνω από 1 εκατ. Έλληνες έχουν ανοιχτές υποθέσεις φορολογίας. «Θα τα κλείσουμε όλα με καθαρό και δίκαιο τρόπο», διευκρίνισε και πρόσθεσε ότι στόχος είναι να πληρώσουν αυτοί που πρέπει να πληρώσουν, με διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Και ποιος τον εμπόδισε να εισπράξεις αυτά τα 31 δις. ευρώ που αντιστοιχούν σε βεβαιωμένες οφειλές διάφορων φυσικών και νομικών προσώπων;
Τρίτον, ξανά «περαίωση» εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων: Κι επειδή όλοι γνωρίζουν ότι χωρίς ισχυρή πολιτική βούληση, οργάνωση και δίκαιο φορολογικό σύστημα δεν μπορούν να εισπραχθούν αυτές οι οφειλές, ανακοίνωσε ότι, για 100ή φορά θα εφαρμοστεί το γνωστό μέτρο της «περαίωσης» των εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων, το οποίο, όπως έχουμε επανειλημμένως υπογραμμίσει, ενισχύει τη φοροδιαφυγή, αφού δημιουργεί νέους φοροφυγάδες από τις τάξεις των κορόϊδων – συνεπών φορολογουμένων. Τα γνωστά κομματικά και πολιτικά λόγια, τα ευκολοπίστευτα και μεγάλα, κατέρρευσαν για μιαν ακόμα φορά, αλλά πάντοτε τα πληρώνουν οι ΄Ελληνες πολίτες.
Τέταρτον, «δεν υπάρχει συζήτηση για αναδιάρθρωση χρέους»: Ο πρωθυπουργός διέψευσε φήμες για εκ νέου σκέψεις αναδιάρθρωσης του χρέους, υπογραμμίζοντας ότι μια στάση πληρωμών θα ήταν καταστροφική για την οικονομία, την αξιοπιστία και το μέλλον της Ελλάδας. «Δεν υπάρχει συζήτηση», είπε. Ουδέν αναληθέστερον. Και το γνωρίζουν πολύ καλά οι αναγνώστες μας γιατί είναι αναληθές από το άρθρο μας που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα μας αυτή στις 24 Αυγούστου 2010. Συγκεκριμένα στο άρθρο αυτό υπό τον τίτλο «Γιατί, αντί μιας επωφελούς αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους προτιμούν επαχθή Μνημόνια» επισημαίναμε τα ακόλουθα:
«Αβάσιμες χαρακτηρίζει τις ανησυχίες για αναδιάρθρωση του χρέους ο επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της ΕΕ, Όλι Ρεν, σε άρθρο του στη Wall Street Journal με τίτλο «Ελληνική Αναγέννηση». «Γνωρίζω ότι οι ελληνικές μεταρρυθμίσεις δεν έχουν δώσει τέλος στις ανησυχίες πως η Αθήνα θα αναγκαστεί να αναδιαρθρώσει το χρέος της. Όμως, για πολλούς αλληλένδετους λόγους, βρίσκω αυτές τις ανησυχίες αβάσιμες», επισημαίνει ο κ. Ρεν. Όπως αναφέρει η Ελλάδα πήρε δραστικά μέτρα για να αντιστρέψει την δύσκολη κατάσταση και τα μέτρα αυτά θα πείσουν. Έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στην πάταξη της φοροδιαφυγής, στην απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, στην περικοπή των συντάξεων, την αύξηση του ηλικιακού ορίου συνταξιοδότησης και στη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος με μείωση της γραφειοκρατίας. Σύμφωνα με τον επίτροπο, το πρόγραμμα της Ελλάδας είναι φιλόδοξο, αλλά και ρεαλιστικό, ενώ η πιστή εφαρμογή του είναι πολύ πιθανό να αυξήσει τον αριθμό ανάπτυξης από το αναμενόμενο.
Αλλά, προς τι οι ανησυχίες; Το ερώτημα, ύστερα και από πολλές αντιδράσεις που εκδηλώνονται εντός και εκτός της χώρας μας για το θέμα αυτό είναι: γιατί προκαλεί ανησυχίες μια αναδιάρθρωση του (υψηλού) δημόσιου χρέους; Η απάντηση, προφανώς, εντοπίζεται στη διαπίστωση ότι όλοι αυτοί οι «τρομολογάνοι» της αναδιάρθρωσης του (ελληνικού) δημόσιου χρέους επιδιώκουν με συνεχή Μνημόνια να καταλύουν οιονεί την εθνική κυριαρχία με τις ιταμές παρεμβάσεις τους και να εξοντώσουν την ελληνική οικονομία και τη χώρα με τα «βάρβαρα» μέτρα που κάθε φορά προτείνουν. Διότι, η κακοδαιμονία του ελληνικού οικονομικού προβλήματος είναι γνωστή: δεν προωθούνται διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις διότι δεν τις αντέχουν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Κι εκεί «πατάνε» και μιλούν για ανησυχίες στην περίπτωση αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους.
Την απάντηση σε όλους αυτούς «τρομολογάνους» την έχει δώσει ο καθηγητής μου και ακαδημαϊκός Άγγελος Αγγελόπουλος με τη συνεχή διεθνή αρθρογραφία του για την ανάγκη και τις επωφελείς επιπτώσεις μιας απόφασης για αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους μιας (τριτοκοσμικής) χώρας. Το σχετικό τελευταίο δημοσίευμα του καθηγητή Άγγελου Αγγελόπουλου, σε συνεργασία με τον Αμερικανό καθηγητή Lawrence R. Klein (βραβείο Νόμπελ) του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια δημοσιεύθηκε στη Νέα Υόρκη το 1989. Στο άρθρο αυτό, επισημαίνονταν, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:
«Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η αδυναμία των χωρών του Τρίτου Κόσμου να εξοφλήσουν το εξωτερικό χρέος τους επιδεινώνει το χάος και απειλεί με κατάρρευση το παγκόσμιο τραπεζιτικό και πιστωτικό σύστημα με συνέπεια την έκρηξη μιας παγκόσμιας οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης σοβαρών διαστάσεων. Έτσι, ήρθε η στιγμή να αναθεωρήσουμε το περιεχόμενο της παγκόσμιας στρατηγικής και να βρούμε ρεαλιστικές λύσεις προτού είναι πολύ αργά…»
Και οι δύο καθηγητές προτείνουν, πράγματι, ρεαλιστικές λύσεις, όπως αναστολή για δέκα χρόνια όλων των πληρωμών με ένα επιτόκιο 4%, παράταση της προθεσμίας εξόφλησης του κεφαλαίου μετά περίοδο χάριτος δέκα ετών για είκοσι χρόνια ακόμη κλπ.
Στο ίδιο άρθρο παρουσιάζονται και οι ευνοϊκές επιπτώσεις μιας αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους για τις δανείστριες τράπεζες και για τις οφειλέτιδες χώρες (περίοδος ανάπαυλας για ανάκαμψη της οικονομίας, βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, λήψη από τις δανείστριες τράπεζες ή χώρες ολόκληρου του δανείου με τους τόκους κλπ).
Κι όμως, όλα αυτά ο κ. Ρεν τα χαρακτηρίζει ως … ανησυχίες. Και, φυσικά, προτείνονται κείμενα Μνημονίων, τα οποία συνυπογράφει ασμένως και η ελληνική κυβέρνηση…
Αν κάποιοι εξ υμών θεωρούν τις εκλογές ως μέσον ανατροπής των κατακτητών, εγκληματούν κατά του εαυτού τους. Δεν θα συμμετάσχουμε σε εκλογές τους όρους των οποίων καθορίζει ο εχθρός. Η μαζική αποχή και η απονομιμοποίηση των εκλογών τους είναι βασικός όρος ανατροπής των κατακτητών. Δεν πρέπει να παίξουμε θέατρο σε ένα έργο με δικό τους σενάριο. Εξηγούμαι περαιτέρω. Πώς είναι δυνατόν να λάβουμε μέρος στις εκλογές των κατακτητών χωρίς να έχει γίνει εκκαθάριση των εκλογικών καταλόγων από όλους τους ελληνοποιημένους εισβολείς; Χωρίς εκκαθάριση εκλογικών καταλόγων δεν μπορούμε να συμμετέχουμε στις εκλογές τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου