ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΠΥΘΙΑΣ
Η επίθεση αυτή του Παύλου εναντίον της Φιλοσοφίας πέρασε ως επιταγή στο ευαγγέλιο και απετέλεσε εντολή για τους Χριστιανούς : Κολοσ. 8-8 : «βλέπετε μη τις ημάς έσται ο συλαγωγών δια της φιλοσοφίας και κενής απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ου κατά.... Χριστόν». Το οποίο μεταφράζεται : «Προσέχετε μη σας εξαπατήσει κάποιος μέσω της φιλοσοφίας και της ματαίας απάτης κατά την παράδοση των ανθρώπων και σύμφωνα με τα κοσμικά στοιχεία και όχι σύμφωνα με το Χριστό».
Χριστιανοί που είχαν μόρφωση έγραψαν ειδικά κείμενα με σκοπό να ανατρέψουν τις θεωρείες της φιλοσοφίας και τις θέσεις των αρχαίων σοφών. Αυτοί οι Χριστιανοί ονομάσθηκαν απολογηταί υπερασπιστές του Χριστιανισμού. Αυτοί οι απολογηταί εστρέφοντο κυρίως εναντίον των Ελλήνων Σοφών, οι οποίοι είχαν γεννηθεί αιώνες πριν την ίδρυση του Χριστιανισμού.
Θα παραθέσω μερικούς μόνο, από τον άπειρο αριθμό των απολογητών για να κατανοηθή η μέθοδος του αφελληνισμού, με στόχο τους την καταστροφή του Ελληνισμού.
Ο απολογητής Θεόφιλος (επίσκοπος Αντιοχείας - 180 μ.Χ.), έγραψε τρία βιβλία με τον τίτλο «Προς Αυτόλυκον» όπου δηλώνει πώς «περιφρονεί αφάνταστα την ελληνική φιλοσοφία». Αυτός δε γράφει ότι ο Πλάτων και οι άλλοι Έλληνες φιλόσοφοι είναι κενόδοξοι, ματαιόδοξοι … χαρακτηρίζει δε ο Θεόφιλος όλα τα ελληνικά συγγράμματα ανωφελή.
Άλλος απολογητής (Β΄αιών μ.Χ.) ο Τατιανός (Σύριος στην καταγωγή) έγραψε «Προς Έλληνες» στο οποίο υποστηρίζει ότι : «Οι Έλληνες δεν δημιούργησαν τίποτε δικό τους, διότι όλα τα παρέλαβαν από τους βαρβάρους». Αυτός χαρακτηρίζει τον Ηράκλειτο (επί λέξει) «αμαθή», τον Αριστοτέλη «κόλακα», τον Πλάτωνα «κοιλιόδουλο» κλπ.
Ο Ερμείας (β΄ αιώνας μ.Χ.) στην συγγραφή του με τίτλο «διασυρμός των έξω (ειδωλολάτρες) φιλοσόφων» γράφει ότι : «Η φιλοσοφία έχει την αρχή της στους Δαίμονας συνεπώς ο σατανάς είναι ο αρχηγός των Φιλοσόφων».
Ο απολογητής Κλήμης (280~μ.Χ.) με το προσωνύμιον «Αλεξανδρεύς», στο έργο του «Στρωματείς» γράφει : «Οι Έλληνες σοφοί επωφελήθησαν από τους Προφήτας και τον Μωϋσή», καταλήγοντας χαρακτηριστική με την απίθανη επωδό «Έλληνες κλέπται πάσης γραφής».
Ο Λατίνος απολογητής Τερτυλλιανός δεν πάει πίσω στην πολεμική εναντίον του Ελληνισμού. Γράφει αυτός στα έργα του : «Περί παραγραφής αιρετικών», «Απολογητικός» και «Περί Ψυχής» ότι : «Η ελληνική φιλοσοφία και γραμματεία έχουν διαβολική επιρροή» και συνεχίζει : δεν είναι δυνατόν «να συγκριθεί η Αθήνα με την Ιερουσαλήμ, διότι η Αθήνα είναι υποδεέστερη». Για να επιβληθεί ο Χριστιανισμός ολοκληρωτικά στη βυζαντινή αυτοκρατορία, ήταν ανάγκη να εξαφανισθούν οι λέξεις Έλλην, Ελλάς, Ελληνισμός. Η λέξη «Έλλην» έφθασε να θεωρείται υβριστική για ένα Χριστιανό, ακόμα και αν αυτός καταγόταν από την ένδοξη Αθήνα ή την ιστορική Σπάρτη. Μόνον οι λέξεις Ρωμαίος, Ρωμαϊκόν κράτος και άλλα παράγωγά τους είχαν θέση μέσα στον Χριστιανισμό.
Γι’ αυτό άλλωστε μέχρι και σήμερα έχει επικρατήσει να λέμε «Ρωμιοί», «Ρωμιοσύνη», «Ρωμαίϊκο» αντί να χρησιμοποιούμε αντίστοιχα, αποκλειστικά και μόνο, τις λέξεις Έλληνες, Ελληνισμός, Ελλάς.
Quotes from : «Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας» του χριστιανικού εκδοτικού οίκου «Γρηγόριος Παλαμάς» 1980 - Πολύτομη έκδοση - .
Οι Πατέρες της Εκκλησίας.
Ιωάννης Χρυσόστομος. «Ερμηνεία εις την προς Ρωμαίους Επιστολήν» : «Πού είναι τώρα οι σοφοί των Ελλήνων με τα πυκνά τους γένεια, με τους έξωμους χιτώνες τους και με τα παραφουσκωμένα λόγια; Όλην την βάρβαρον Ελλάδα ο σκηνοποιός (ο Παύλος) επέστρεψε (=εκχριστιάνισε). Ας είναι κι αυτός ανάμεσά τους ο περιβόητος Πλάτων, που τρεις φορές πήγε στην Σικελία, γεμάτος επίδειξη και κομπορρημοσύνη, μα κανείς δεν του έδωσε προσοχή. Όμως εκείνος ο σκηνοποιός όχι μόνον στη Σικελία, όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά και σ’ όλη την οικουμένη πέταξε και δεν σκανδάλισε, κι είναι φυσικά γιατί οι διδάσκαλοι δεν καταφρονούνται από την εργασία τους αλλά απ’ τα ψέματά τους» … «Δεν βλέπετε στους αγώνες, όταν ο αγωνοθέτης βαδίζη δια μέσου της αγοράς, πόση ευταξία και σιωπή υπάρχει στον λαό; Πως λοιπόν εκεί που ο Διάβολος πομπεύει υπάρχει τέτοια σιωπή, κι εδώ που είναι ο Χριστός έχει τόσο θόρυβο»; Ο Ιωάννης Χρυσόστομος στην ομιλία του «Εις Τεσσαρακοστήν» αναφέρει : «Ας ντραπούν οι Έλληνες βλέποντας την αγάπη με την οποία αποδεχόμεθα και ασπαζόμεθα τον ερχομό της Αγίας Τεσσαρακοστής κι ας ονομάζουν εκείνοι γιορτές και πανηγύρια τη μέθη κι όλες τις άλλες ακολασίες και ασχήμιες».
Ιωάννης Χρυσόστομος (Ι). Από την πολύτομη έκδοση «Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας» του Χριστιανικού εκδοτικού οίκου «Γρηγόριος Παλαμάς» (1980) χαρακτηρίζει τους Έλληνες
«Μωρούς» : τόμος 18, σελ. 17
Εκφέροντες «λόγους ματαίους κι ακαθάρτους» : τόμος 18, σελ. 113
«κυλιόμενους μαζί με πόρνους και μοιχούς ….» Τόμος 18, σελ. 115
«αιμομείκτες μετά μητέρων και αδελφών» : Τόμος 34, σελ. 459
«ασοφωτέρους από τα ζώα» : τόμος 34, σελ. 497
Church is against mathematics - my pride and joy for God speaks mathematics!
Στην «Εις την Α΄ Κορινθίους Δ΄ομιλίαν» τόμος 18, σελ. 92 αναφέρει ο Ι. Χρυσόστομος : «πόσον εκοπίασεν ο Πλάτων με τους μαθητάς του με το να μας συζητή περί γραμμής και γωνίας και σημείου και περί αριθμών αρτίων και περιττών και ίσων μεταξύ των και άνισων, και δια τέτοια θέματα λεπτεπίλεπτα ως ο ιστός της αράχνης - διότι αυτά είναι δια την ζωήν περισσότερον άχρησα από εκείνα τα υφάσματα - και χωρίς να ωφελήση πολύ ή ολίγον με τας συζητήσεις αυτάς εγκατέλειψε έτσι την ζωήν, …».
Ιωάννης Χρυσόστομος (ΙΙ)
Στην παρ. β της ομιλίας «Ότι ο Θεός είναι ο Χριστός» γράφει ότι οι απόστολοι «βαρβάρους και Έλληνας και κάθε άλλο έθνος κατετρόπωσαν».
«Οι Έλληνες είναι βρωμεροί και πανάθλιοι», «μιαροί και παμμίαροι» (Εις τον μακάριον Βαβύλαν λόγος Β, παρ. α)
«Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός … είπε και τούτο : «Αλήθεια, αλήθεια σας λέω, αυτός που πιστεύει σ’εμένα, τα έργα τα οποία κάνω εγώ κι εκείνος θα κάμη και μεγαλύτερα απ’αυτά θα κάμη». Βέβαια πολλοί άλλοι και διδάσκαλοι ήσαν και μαθητές είχαν και θαύματα φανέρωσαν, όπως καυχιώνται οι παίδες των Ελλήνων. Κι όμως ουδέποτε κανείς απ’αυτούς εσκέφθηκε τίποτε τέτοιο ούτε τόλμησε να πή. Ούτε μπορούσε ποτέ κανείς Έλληνας, κι ας ήταν τελείως αδιάντροπος («καν πάντα αναισχυντοίεν») να παρουσιάση προφητεία ή τέτοιο λόγο δοσμένο σ’αυτούς … ενώ για όλα τ’ άλλα ομιλούν αδιάντροπα και λένε ψέματα, όσα τους κατέβουν στο κεφάλι, τίποτα τέτοιο δεν τόλμησαν να πλάσουν ποτέ … Είδαν με πολλή πονηρία οι εκμεταλλευτές («λυμεώνες») εκεί (Έλληνες), ότι αυτός που θέλει να εξαπατήση, πρέπει να κατασκευάση μερικά πράγματα πιθανά και καλοστολισμένα και τόσο καλοπλεγμενα που ν’ αποδειχθη» η ψευτιά τους. ΄Επλασαν κι έφτιαξαν όσα μπορούσαν για να ξεγελάσουν τους πιο αφελείς». («Εις τον μακάριον Βαβύλαν» λόγος β΄ και «Κατά Ιουλιανού και προς Έλληνας» παρ. α).
«Πόση είναι η διαφορά ανάμεσα στην ανωτερότητα των Χριστιανών και στην απρέπεια («αισχύνην») των Ελλήνων» (ένθ. ανωτ. παρ. ζ). Είναι δυνατόν ρωτούσε, το ποίμνιό του οι Χριστιανοί να είναι «χειρότεροι απ’ τους Έλληνες; Διότι αν εκείνοι (οι Έλληνες) για την δόξα επέδειξαν τόσο κενή φιλοσοφία, πόσο περισσότερο πρέπει εμείς οι Χριστιανοί για τον Θεόν να είμεθα ενάρετοι» («Ομιλία ΠΔ΄ περί της αυτής πραγματείας και ότι οι Έλληνες τους Χριστιανούς εν πολλοίς υπερακοντίζουσι»).
«Έτσι έκαμε και ο Παύλος βρίσκοντας το επίγραμμα (ενν. το «τω αγνώστω θεώ») γραμμένο στο βωμό σαν σε παράταξι εχθρική … Γιατί ήταν εκείνο το επίγραμμα ξίφος των Αθηναίων, μαχαίρι των εχθρών, μα αυτό το μαχαίρι απέκοψε το κεφάλι των εχθρών» («Πάνω στις Πράξεις των Αποστόλων» Α΄)
«Ποιήσομε δε τον αγώνα προς Έλληνας πρώτον» («΄Ότι ο Θεός είναι ο Χριστός», ομιλία)
«Ταύτα ούν εννοήσαντες και την άνοιαν και παραπληξίαν των Ελλήνων» («Εις τον πτωχόν Λάζαρον», λόγος Ε΄ παρ. γ)
«… εντρέπει Έλληνας … Ημείς γαρ εσμέν αίτιοι, ημείς του μένειν αυτούς επί της πλάνης» (Ομιλία ΟΒ΄ «Περί της αγάπης και βίου ορθού και ότι ταύτα μάλιστα τους Έλληνας εντρέπει»)
Ο Άγιος Βαβύλας «διήλεγξε (=φανέρωσε) την των Ελλήνων απάτην» («Εις μακάριον Βαβύλαν» Β΄παρ. κγ)
«Ο Απόστολος Παύλος εσκόρπισε το χριστιανικό κήρυγμα και η Ελληνική πλάνη πήρε δρόμο» («Εις τον Απόστολον Παύλον» Ομιλία Δ΄).
«Καταγελώντας με της Ελληνικής πλάνης» («Περί μοίρας και προνοίας» Β΄)/
«Φλυαρίες και γελοιότητες είναι όλ’ αυτά της Ελληνικής ανοησίας …» («Εις τον Μακάριον Βαβύλαν» λόγος Β΄, παρ. δ).
«Αληθώς Έλληνες αεί παίδες, γέρων δε ουδείς. Δέον γαρ την οικείαν άνοιαν θρηνείν …» (ένθ. ανωτ. παρ. ιθ)
«Από πού διδαχθήκατε τα αριστοτελικά διδάγματα; Ποιος προτίμησε τον Πλάτωνα από τα ευαγγέλια; Ποιος πέταξε έξω το κήρυγμα της (χριστιανικής) πίστης και έφερε μέσα την άπιστη αναζήτηση; πού έμαθες το αγέννητος και το γεννητός;» ( Στο «Εν αρχή ήτο ο λόγος», παρ. β)
«Και γάρ άπαντα ταύτα από της κατά την φιλοσοφίαν την έξωθεν άνοιας ετίκετο, και αύτη (η Ελληνική φιλοσοφία) ήν των κακών η μήτηρ …» («Ομιλία εις Α΄ Κορινθίους» ΕΠΕ, τ. 18 σελ. 16)
«Κανένα όφελος καθαρού βίου δεν υπάρχει από δόγματα διεφθαρμένα. ΄Αν λοιπόν την έξωθεν (=ελληνικήν) σοφία ακολουθούν, δεν πρέπει να τους θαυμάζουμε, αλλά να τους περιφρονούμε, που ακολουθούν ανόητους διδασκάλους (=Έλληνες σοφούς) «μωρούς κέχρηνται διδασκάλοις». ( «Περί αναστάσεως κατά αιρετικών και φιλοσόφων», παρ. γ)
«Ούτε γαρ περί Θεού ούτε περί κτίσεως τι υγιές ευρείν ηδυνήθησαν εκείνοι (οι Έλληνες σοφοί), αλλ’ άπερ ή παρ’ημίν χήρα επίσταται, τάτα Πυθαγόρας ουδέποτε ήδει (=εγνώριζε) αλλ’έλεγον ότι θάμνος εστι και ιχθύς, και κύων γίνεται η ψυχή. Τούτοις ούν ειπέ μοι, προσέχειν δεί; Μεγάλοι εισίν εν τη κώμη εκείνοι, καλούς βοστρύχους (=κοτσίδες) τρέφουσι, και τρίβωνας αναβέβληνται - μέχρι τούτων αυτοίς η φιλοσοφία. Αν δε τα ένδοθεν ίδης, τέφρα και κόνις και υγιές ουδέν, αλλά τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών, πάντα ακαθαρσίας έσω γέμοντα και ιχώρος (=δηλητήριο φιδιού) και τα δόγματα (=Ελληνική φιλοσοφία) πάντα σκωλήκων» («Εις τους Ανδριάντας», ιζ΄).
Χριστιανοί που είχαν μόρφωση έγραψαν ειδικά κείμενα με σκοπό να ανατρέψουν τις θεωρείες της φιλοσοφίας και τις θέσεις των αρχαίων σοφών. Αυτοί οι Χριστιανοί ονομάσθηκαν απολογηταί υπερασπιστές του Χριστιανισμού. Αυτοί οι απολογηταί εστρέφοντο κυρίως εναντίον των Ελλήνων Σοφών, οι οποίοι είχαν γεννηθεί αιώνες πριν την ίδρυση του Χριστιανισμού.
Θα παραθέσω μερικούς μόνο, από τον άπειρο αριθμό των απολογητών για να κατανοηθή η μέθοδος του αφελληνισμού, με στόχο τους την καταστροφή του Ελληνισμού.
Ο απολογητής Θεόφιλος (επίσκοπος Αντιοχείας - 180 μ.Χ.), έγραψε τρία βιβλία με τον τίτλο «Προς Αυτόλυκον» όπου δηλώνει πώς «περιφρονεί αφάνταστα την ελληνική φιλοσοφία». Αυτός δε γράφει ότι ο Πλάτων και οι άλλοι Έλληνες φιλόσοφοι είναι κενόδοξοι, ματαιόδοξοι … χαρακτηρίζει δε ο Θεόφιλος όλα τα ελληνικά συγγράμματα ανωφελή.
Άλλος απολογητής (Β΄αιών μ.Χ.) ο Τατιανός (Σύριος στην καταγωγή) έγραψε «Προς Έλληνες» στο οποίο υποστηρίζει ότι : «Οι Έλληνες δεν δημιούργησαν τίποτε δικό τους, διότι όλα τα παρέλαβαν από τους βαρβάρους». Αυτός χαρακτηρίζει τον Ηράκλειτο (επί λέξει) «αμαθή», τον Αριστοτέλη «κόλακα», τον Πλάτωνα «κοιλιόδουλο» κλπ.
Ο Ερμείας (β΄ αιώνας μ.Χ.) στην συγγραφή του με τίτλο «διασυρμός των έξω (ειδωλολάτρες) φιλοσόφων» γράφει ότι : «Η φιλοσοφία έχει την αρχή της στους Δαίμονας συνεπώς ο σατανάς είναι ο αρχηγός των Φιλοσόφων».
Ο απολογητής Κλήμης (280~μ.Χ.) με το προσωνύμιον «Αλεξανδρεύς», στο έργο του «Στρωματείς» γράφει : «Οι Έλληνες σοφοί επωφελήθησαν από τους Προφήτας και τον Μωϋσή», καταλήγοντας χαρακτηριστική με την απίθανη επωδό «Έλληνες κλέπται πάσης γραφής».
Ο Λατίνος απολογητής Τερτυλλιανός δεν πάει πίσω στην πολεμική εναντίον του Ελληνισμού. Γράφει αυτός στα έργα του : «Περί παραγραφής αιρετικών», «Απολογητικός» και «Περί Ψυχής» ότι : «Η ελληνική φιλοσοφία και γραμματεία έχουν διαβολική επιρροή» και συνεχίζει : δεν είναι δυνατόν «να συγκριθεί η Αθήνα με την Ιερουσαλήμ, διότι η Αθήνα είναι υποδεέστερη». Για να επιβληθεί ο Χριστιανισμός ολοκληρωτικά στη βυζαντινή αυτοκρατορία, ήταν ανάγκη να εξαφανισθούν οι λέξεις Έλλην, Ελλάς, Ελληνισμός. Η λέξη «Έλλην» έφθασε να θεωρείται υβριστική για ένα Χριστιανό, ακόμα και αν αυτός καταγόταν από την ένδοξη Αθήνα ή την ιστορική Σπάρτη. Μόνον οι λέξεις Ρωμαίος, Ρωμαϊκόν κράτος και άλλα παράγωγά τους είχαν θέση μέσα στον Χριστιανισμό.
Γι’ αυτό άλλωστε μέχρι και σήμερα έχει επικρατήσει να λέμε «Ρωμιοί», «Ρωμιοσύνη», «Ρωμαίϊκο» αντί να χρησιμοποιούμε αντίστοιχα, αποκλειστικά και μόνο, τις λέξεις Έλληνες, Ελληνισμός, Ελλάς.
Quotes from : «Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας» του χριστιανικού εκδοτικού οίκου «Γρηγόριος Παλαμάς» 1980 - Πολύτομη έκδοση - .
Οι Πατέρες της Εκκλησίας.
Ιωάννης Χρυσόστομος. «Ερμηνεία εις την προς Ρωμαίους Επιστολήν» : «Πού είναι τώρα οι σοφοί των Ελλήνων με τα πυκνά τους γένεια, με τους έξωμους χιτώνες τους και με τα παραφουσκωμένα λόγια; Όλην την βάρβαρον Ελλάδα ο σκηνοποιός (ο Παύλος) επέστρεψε (=εκχριστιάνισε). Ας είναι κι αυτός ανάμεσά τους ο περιβόητος Πλάτων, που τρεις φορές πήγε στην Σικελία, γεμάτος επίδειξη και κομπορρημοσύνη, μα κανείς δεν του έδωσε προσοχή. Όμως εκείνος ο σκηνοποιός όχι μόνον στη Σικελία, όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά και σ’ όλη την οικουμένη πέταξε και δεν σκανδάλισε, κι είναι φυσικά γιατί οι διδάσκαλοι δεν καταφρονούνται από την εργασία τους αλλά απ’ τα ψέματά τους» … «Δεν βλέπετε στους αγώνες, όταν ο αγωνοθέτης βαδίζη δια μέσου της αγοράς, πόση ευταξία και σιωπή υπάρχει στον λαό; Πως λοιπόν εκεί που ο Διάβολος πομπεύει υπάρχει τέτοια σιωπή, κι εδώ που είναι ο Χριστός έχει τόσο θόρυβο»; Ο Ιωάννης Χρυσόστομος στην ομιλία του «Εις Τεσσαρακοστήν» αναφέρει : «Ας ντραπούν οι Έλληνες βλέποντας την αγάπη με την οποία αποδεχόμεθα και ασπαζόμεθα τον ερχομό της Αγίας Τεσσαρακοστής κι ας ονομάζουν εκείνοι γιορτές και πανηγύρια τη μέθη κι όλες τις άλλες ακολασίες και ασχήμιες».
Ιωάννης Χρυσόστομος (Ι). Από την πολύτομη έκδοση «Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας» του Χριστιανικού εκδοτικού οίκου «Γρηγόριος Παλαμάς» (1980) χαρακτηρίζει τους Έλληνες
«Μωρούς» : τόμος 18, σελ. 17
Εκφέροντες «λόγους ματαίους κι ακαθάρτους» : τόμος 18, σελ. 113
«κυλιόμενους μαζί με πόρνους και μοιχούς ….» Τόμος 18, σελ. 115
«αιμομείκτες μετά μητέρων και αδελφών» : Τόμος 34, σελ. 459
«ασοφωτέρους από τα ζώα» : τόμος 34, σελ. 497
Church is against mathematics - my pride and joy for God speaks mathematics!
Στην «Εις την Α΄ Κορινθίους Δ΄ομιλίαν» τόμος 18, σελ. 92 αναφέρει ο Ι. Χρυσόστομος : «πόσον εκοπίασεν ο Πλάτων με τους μαθητάς του με το να μας συζητή περί γραμμής και γωνίας και σημείου και περί αριθμών αρτίων και περιττών και ίσων μεταξύ των και άνισων, και δια τέτοια θέματα λεπτεπίλεπτα ως ο ιστός της αράχνης - διότι αυτά είναι δια την ζωήν περισσότερον άχρησα από εκείνα τα υφάσματα - και χωρίς να ωφελήση πολύ ή ολίγον με τας συζητήσεις αυτάς εγκατέλειψε έτσι την ζωήν, …».
Ιωάννης Χρυσόστομος (ΙΙ)
Στην παρ. β της ομιλίας «Ότι ο Θεός είναι ο Χριστός» γράφει ότι οι απόστολοι «βαρβάρους και Έλληνας και κάθε άλλο έθνος κατετρόπωσαν».
«Οι Έλληνες είναι βρωμεροί και πανάθλιοι», «μιαροί και παμμίαροι» (Εις τον μακάριον Βαβύλαν λόγος Β, παρ. α)
«Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός … είπε και τούτο : «Αλήθεια, αλήθεια σας λέω, αυτός που πιστεύει σ’εμένα, τα έργα τα οποία κάνω εγώ κι εκείνος θα κάμη και μεγαλύτερα απ’αυτά θα κάμη». Βέβαια πολλοί άλλοι και διδάσκαλοι ήσαν και μαθητές είχαν και θαύματα φανέρωσαν, όπως καυχιώνται οι παίδες των Ελλήνων. Κι όμως ουδέποτε κανείς απ’αυτούς εσκέφθηκε τίποτε τέτοιο ούτε τόλμησε να πή. Ούτε μπορούσε ποτέ κανείς Έλληνας, κι ας ήταν τελείως αδιάντροπος («καν πάντα αναισχυντοίεν») να παρουσιάση προφητεία ή τέτοιο λόγο δοσμένο σ’αυτούς … ενώ για όλα τ’ άλλα ομιλούν αδιάντροπα και λένε ψέματα, όσα τους κατέβουν στο κεφάλι, τίποτα τέτοιο δεν τόλμησαν να πλάσουν ποτέ … Είδαν με πολλή πονηρία οι εκμεταλλευτές («λυμεώνες») εκεί (Έλληνες), ότι αυτός που θέλει να εξαπατήση, πρέπει να κατασκευάση μερικά πράγματα πιθανά και καλοστολισμένα και τόσο καλοπλεγμενα που ν’ αποδειχθη» η ψευτιά τους. ΄Επλασαν κι έφτιαξαν όσα μπορούσαν για να ξεγελάσουν τους πιο αφελείς». («Εις τον μακάριον Βαβύλαν» λόγος β΄ και «Κατά Ιουλιανού και προς Έλληνας» παρ. α).
«Πόση είναι η διαφορά ανάμεσα στην ανωτερότητα των Χριστιανών και στην απρέπεια («αισχύνην») των Ελλήνων» (ένθ. ανωτ. παρ. ζ). Είναι δυνατόν ρωτούσε, το ποίμνιό του οι Χριστιανοί να είναι «χειρότεροι απ’ τους Έλληνες; Διότι αν εκείνοι (οι Έλληνες) για την δόξα επέδειξαν τόσο κενή φιλοσοφία, πόσο περισσότερο πρέπει εμείς οι Χριστιανοί για τον Θεόν να είμεθα ενάρετοι» («Ομιλία ΠΔ΄ περί της αυτής πραγματείας και ότι οι Έλληνες τους Χριστιανούς εν πολλοίς υπερακοντίζουσι»).
«Έτσι έκαμε και ο Παύλος βρίσκοντας το επίγραμμα (ενν. το «τω αγνώστω θεώ») γραμμένο στο βωμό σαν σε παράταξι εχθρική … Γιατί ήταν εκείνο το επίγραμμα ξίφος των Αθηναίων, μαχαίρι των εχθρών, μα αυτό το μαχαίρι απέκοψε το κεφάλι των εχθρών» («Πάνω στις Πράξεις των Αποστόλων» Α΄)
«Ποιήσομε δε τον αγώνα προς Έλληνας πρώτον» («΄Ότι ο Θεός είναι ο Χριστός», ομιλία)
«Ταύτα ούν εννοήσαντες και την άνοιαν και παραπληξίαν των Ελλήνων» («Εις τον πτωχόν Λάζαρον», λόγος Ε΄ παρ. γ)
«… εντρέπει Έλληνας … Ημείς γαρ εσμέν αίτιοι, ημείς του μένειν αυτούς επί της πλάνης» (Ομιλία ΟΒ΄ «Περί της αγάπης και βίου ορθού και ότι ταύτα μάλιστα τους Έλληνας εντρέπει»)
Ο Άγιος Βαβύλας «διήλεγξε (=φανέρωσε) την των Ελλήνων απάτην» («Εις μακάριον Βαβύλαν» Β΄παρ. κγ)
«Ο Απόστολος Παύλος εσκόρπισε το χριστιανικό κήρυγμα και η Ελληνική πλάνη πήρε δρόμο» («Εις τον Απόστολον Παύλον» Ομιλία Δ΄).
«Καταγελώντας με της Ελληνικής πλάνης» («Περί μοίρας και προνοίας» Β΄)/
«Φλυαρίες και γελοιότητες είναι όλ’ αυτά της Ελληνικής ανοησίας …» («Εις τον Μακάριον Βαβύλαν» λόγος Β΄, παρ. δ).
«Αληθώς Έλληνες αεί παίδες, γέρων δε ουδείς. Δέον γαρ την οικείαν άνοιαν θρηνείν …» (ένθ. ανωτ. παρ. ιθ)
«Από πού διδαχθήκατε τα αριστοτελικά διδάγματα; Ποιος προτίμησε τον Πλάτωνα από τα ευαγγέλια; Ποιος πέταξε έξω το κήρυγμα της (χριστιανικής) πίστης και έφερε μέσα την άπιστη αναζήτηση; πού έμαθες το αγέννητος και το γεννητός;» ( Στο «Εν αρχή ήτο ο λόγος», παρ. β)
«Και γάρ άπαντα ταύτα από της κατά την φιλοσοφίαν την έξωθεν άνοιας ετίκετο, και αύτη (η Ελληνική φιλοσοφία) ήν των κακών η μήτηρ …» («Ομιλία εις Α΄ Κορινθίους» ΕΠΕ, τ. 18 σελ. 16)
«Κανένα όφελος καθαρού βίου δεν υπάρχει από δόγματα διεφθαρμένα. ΄Αν λοιπόν την έξωθεν (=ελληνικήν) σοφία ακολουθούν, δεν πρέπει να τους θαυμάζουμε, αλλά να τους περιφρονούμε, που ακολουθούν ανόητους διδασκάλους (=Έλληνες σοφούς) «μωρούς κέχρηνται διδασκάλοις». ( «Περί αναστάσεως κατά αιρετικών και φιλοσόφων», παρ. γ)
«Ούτε γαρ περί Θεού ούτε περί κτίσεως τι υγιές ευρείν ηδυνήθησαν εκείνοι (οι Έλληνες σοφοί), αλλ’ άπερ ή παρ’ημίν χήρα επίσταται, τάτα Πυθαγόρας ουδέποτε ήδει (=εγνώριζε) αλλ’έλεγον ότι θάμνος εστι και ιχθύς, και κύων γίνεται η ψυχή. Τούτοις ούν ειπέ μοι, προσέχειν δεί; Μεγάλοι εισίν εν τη κώμη εκείνοι, καλούς βοστρύχους (=κοτσίδες) τρέφουσι, και τρίβωνας αναβέβληνται - μέχρι τούτων αυτοίς η φιλοσοφία. Αν δε τα ένδοθεν ίδης, τέφρα και κόνις και υγιές ουδέν, αλλά τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών, πάντα ακαθαρσίας έσω γέμοντα και ιχώρος (=δηλητήριο φιδιού) και τα δόγματα (=Ελληνική φιλοσοφία) πάντα σκωλήκων» («Εις τους Ανδριάντας», ιζ΄).
1. ΠΡΟΜΗΘΕΑ: ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
http://ermionh.blogspot.com/2007/04/1.html
Προμηθέα Πυθία vs Πανικόβλητα Κοτόπουλα!
Αν κάποιοι εξ υμών θεωρούν τις εκλογές ως μέσον ανατροπής των κατακτητών, εγκληματούν κατά του εαυτού τους. Δεν θα συμμετάσχουμε σε εκλογές τους όρους των οποίων καθορίζει ο εχθρός. Η μαζική αποχή και η απονομιμοποίηση των εκλογών τους είναι βασικός όρος ανατροπής των κατακτητών. Δεν πρέπει να παίξουμε θέατρο σε ένα έργο με δικό τους σενάριο. Εξηγούμαι περαιτέρω. Πώς είναι δυνατόν να λάβουμε μέρος στις εκλογές των κατακτητών χωρίς να έχει γίνει εκκαθάριση των εκλογικών καταλόγων από όλους τους ελληνοποιημένους εισβολείς; Χωρίς εκκαθάριση εκλογικών καταλόγων δεν μπορούμε να συμμετέχουμε στις εκλογές τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου