ΟΙ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΚΑΙ Η «ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ»
Κάθε εξόρυξη έχει επιπτώσεις στο περιβάλλον. Θέλουμε όμως και ορυκτά. Παράλληλα με αυτά, σε πάρα πολλές περιπτώσεις η σύγχρονη ανθρωπότητα είναι αλαζονικά σπάταλη απέναντι σε αυτούς τους πόρους. Ορυκτό = καταστροφή του περιβάλλοντος = καταστροφή της ζωής. Κάποιους τους νοιάζει η «Ζωή» και σαν έννοια πέραν της ...δικιάς τους ζωής. Για όποιον θεωρεί ότι αυτοί είναι οι προβληματικοί του ανθρωπίνου είδους ,τα κείμενα που ακολουθούν είναι άχρηστα, λένε ανοησίες. Για όσους συμφωνούν όμως μαζί τους και δεν έχουν ξαναασχοληθεί με το θέμα παρουσιάζουν σίγουρα ενδιαφέρον.
Το θέμα των εξορύξεων και ο ρόλος τους στην σύγχρονη ζωή αλλά και στο περιβάλλον το οποίο καταστρέφουμε και ήδη έχει αρχίσει να μας «τιμωρεί» είναι τεράστιο. Όλοι μας χρειαζόμαστε τα ορυκτά στην ζωή μας, αλλά πάνω απ΄όλα χρειαζόμαστε την ίδια την ζωή μας. Οποιαδήποτε επιπόλαιη προσέγγιση του θέματος είναι αρχικά ανεύθυνη , σίγουρα σε κάποιες περιπτώσεις υστερόβουλη και σε πολλές περιπτώσεις εγκληματική.
Κάποια από τα ερωτήματα που προκύπτουν αυθόρμητα είναι : Πώς κοστολογούμε το περιβάλλον; Πώς ελαχιστοποιούμε την καταστροφή ; Πώς θα βάλουμε όριο στον υπερκαταναλωτισμό σχετικών προϊόντων; ; Πώς διαχειριζόμαστε την επιβολή καταστροφής σε ένα τόπο ,για να έχει ένας άλλος τόπος επιλογή στην πολυτέλεια ; Γιατί δεν ανακυκλώνουμε όλα τα ανακυκλώσιμα υλικά που προέρχονται από ορυκτά; Πού σταματά μια χώρα να καταστρέφει τα εδάφη της ,για οικονομικό όφελος ή για κάλυψη χρεών που δημιούργησαν ατιμώρητοι διεφθαρμένοι Κυβερνήτες ; Πότε σταματάμε να ψάχνουμε εναλλακτικούς τρόπους να παράγουμε τα «προς το ζειν» και καταφεύγουμε στην έσχατη λύση; Κάποιοι πρόγονοί μας, που υποκριτικά σαν κοινωνία τους τιμάμε «σαν ήρωες» ,έδωσαν την ζωή τους για αυτά τα εδάφη. Σίγουρα όχι για να τα καταστρέφουμε σήμερα εμείς χωρίς λόγο σοβαρότερο από την ζωή τους και την μνήμη τους. Υπάρχουν φυσικά και πολλά άλλα ερωτήματα ,πιθανότατα πιο καίρια.
Μια προσπάθεια να μπεί μια «τάξη» σε αυτούς τους προβληματισμούς ,είναι η Περιβαλλοντική Νομοθεσία που αναπτύχθηκε αρχικά στον πολιτισμένο Δυτικό κόσμο και σιγά σιγά επεκτάθηκε και σε πιο πολλές Χώρες. Το πώς συντάσσεται η Περιβαλλοντική Νομοθεσία, από ποιους, και πώς ιεραρχεί τις αξίες κ.λ.π. είναι μια άλλη τεράστια συζήτηση που επίσης δεν απασχολεί το παρόν σύγγραμμα το οποίο θα περιοριστεί στις περιπτώσεις της μη εφαρμογής της υπάρχουσας Νομοθεσίας.
Γιατί όμως το αυτονόητο δεν γίνεται αμέσως αποδεκτό από όλους; Η απάντηση αρχικά είναι απλή. Η εφαρμογή της Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας σήμερα, απαιτεί έξοδα από τις Εταιρίεες εξόρυξης τα οποία δεν είχαν μέχρι χθές. Η τήρηση της νομοθεσίας κοστίζει και έτσι συχνά συμφέρει περισσότερο τις εταιρείες να παραβιάζουν τους νόμους και ας πληρώσουν κάποιο περιστασιακό πρόστιμο. Εύλογη απορία: γιατί δεν αυξάνονται ανάλογα οι τιμές των Ορυκτών και ας ισορροπήσει η αγορά σε ακριβότερα προϊόντα; (θα περιοριστεί έτσι και η σπατάλη). Η απάντηση εδώ δεν είναι απλή αλλά θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό έχει γίνει. Γι’ αυτόν όμως τον λόγο, σε συνδυασμό με το ότι οι τιμές των Ορυκτών, όπως θα πούμε και πιο κάτω, διαμορφώνονται Χρηματιστηριακά, δημιουργεί περιθώρια υπερκερδών σε Εταιρείες χωρίς ηθικό πρόβλημα παραβίασης της Νομοθεσίας .
Αυτές οι Εταιρείες απασχολούν όλη την ανάλυση που ακολουθεί και στην συνέχεια του κειμένου θα αναφέρονται σε εισαγωγικά ως «Εταιρείες» διότι όπως «τα ράσα δεν κάνουν τον παπά» έτσι και το κουστούμι και η γραβάτα δεν κάνουν το ζώο Άνθρωπο.
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΜΠΤΩΣΗ
Σε πολλά σημεία του πλανήτη μας , όπου δραστηριοποιούνται κάποιες εξορυκτικές εταιρείες και σχεδόν σε όλα αυτά τα σημεία στον Τρίτο Κόσμο (όπου υπάρχει μεγάλη διαφθορά στον κρατικό μηχανισμό ) συναντάμε μία πανομοιότυπη πολιτικοκοινωνικοοικονομική κατάσταση , ανεξαρτήτως γεωγραφικού μήκους και πλάτους. Σε όλες αυτές τις περιοχές η οικονομία είναι εξαθλιωμένη και, κατ΄επέκταση, εξαθλιωμένη είναι και η τοπική κοινωνία. Κυρίαρχο παράδειγμα (λόγο της δημοσιότητας που έχει προκαλέσει ) η περιοχή στο Δέλτα του Νίγηρα όπου δραστηριοποιείται η εταιρία Shell (θυγατρική της). Συμπτωματικά, η Ελλάδα, στην επίσημη παγκόσμια κατάταξη σχετικά με την κρατική διαφθορά, κατέλαβε την ιδια θέση με την Νιγηρία και πολλές άλλες χώρες του Τρίτου Κόσμου, πολύ μακριά από κάθε «πολιτισμένη» Δυτική Χώρα.
Πιο συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της προαναφερόμενης πολιτικοκοινωνικοοικονομικής κατάστασης :
α) Η τοπική οικονομία είναι απόλυτα εξαρτημένη από τις εξορύξεις . Ανεξάρτητα από το εάν ο τόπος διαθέτει προσόντα για την ανάπτυξη άλλων δραστηριοτήτων , δεν αναπτύσσεται καμία άλλη παραγωγική δραστηριότητα , που να προσφέρει σημαντικό αριθμό θέσεων εργασίας.
β) Σε περιπτώσεις που υπάρχουν φυσικοί πόροι που μπορούν να συντηρήσουν κάποιο πληθυσμό ανεξάρτητα από τις εξορύξεις , αυτοί «συμπτωματικά» καταστρέφονται από “ατυχήματα” (μόλυνση και νέκρωση των ποταμών , μόλυνση αρδευτικών νερών, μόλυνση εδαφών κ.λ.π.) ή αγοράζονται από την ίδια την εταιρεία εξόρυξης ή άλλους μυστηριώδεις αγοραστές και αδρανοποιούνται ώστε κανείς να μην μπορεί να ζήσει από αυτούς.
γ) Οι εξορύξεις , ανεξάρτητα από το εάν είναι απλά κερδοφόρες ή υπερκερδοφόρες, ποτέ δεν μπορούν να «ταΐσουν» το σύνολο του τοπικού πληθυσμού , με αποτέλεσμα όλες αυτές οι περιοχές να ερημώνουν από όλο τον πληθυσμό που δεν εξαρτάται οικονομικά από αυτές.
δ) Οι οικονομικά επιφανέστεροι πολίτες της τοπικής κοινωνίας , είναι αυτοί που έχουν τον καλύτερο και τον πιο σίγουρο μισθό. «Συμπτωματικά», αυτοί κυριαρχούν σε όλους τους τοπικούς συλλόγους, ομίλους κ.λ.π. και καταλήγουν να είναι και οι κοινωνικά επιφανέστεροι πολίτες. Κατα συνέπεια, αυτοί κυριαρχούν και στην εκάστοτε τοπική πολιτική σκηνή και κάποιοι από αυτούς καταλήγουν να κατέχουν και τις σημαντικές θέσεις Τοπικών Αρχόντων .
ε) Ο έλεγχος των τοπικών πολιτικών και κυβερνητικών θέσεων έχει σαν αποτέλεσμα, σε όλες τις τοπικές ή περιφερειακές, κρατικές ή δημοτικές, υπηρεσίες, κανένας να μην “τα βάζει” με τις εξορυκτικές εταιρείες.
στ) Ο φαύλος κύκλος που συντηρεί διαχρονικά την πλήρη κυριαρχία οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά της εταιρείας εξόρυξης στον τόπο αυτόν έχει κλείσει. Χρήματα στην περιοχή έχουν οι εργαζόμενοι στις εξορύξεις και στο «Δημόσιο» και οι φίλοι τους Τοπικοί Άρχοντες. Οι τοπικοί έμποροι , εστιάτορες κ.λ.π. ελεύθεροι επαγγελματίες χρειάζονται πρώτα από όλα αυτούς τους πελάτες , οπότε «συμπτωματικά» ούτε αυτοί συμβαίνει να διαφωνούν με ότι και να κάνει η εταιρεία εξόρυξης. Ο νόμος της σιωπής έχει κυριαρχήσει. Όποιος διαφωνεί μπορεί μόνο να φύγει προκειμένου να βρει δουλειά. Όποιος επιμένει, διώκεται ποικιλοτρόπως και ανάλογα με την διαφθορά του κράτους δολοφονείται από «αγνώστους», για «άγνωστους» λόγους , ή του καίνε το σπίτι κ.λ.π..
Αποτέλεσμα του φαύλου αυτού κύκλου είναι τα υπερκέρδη για την εκάστοτε εταιρεία εξόρυξης . Οι περιβαλλοντικοί Νόμοι του Κράτους αγνοούνται ως σαν να μην υπάρχουν . Οι Τοπικές Εποπτικές Κρατικές Υπηρεσίες «δεν βλέπουν τίποτα στραβό». Το μεγαλύτερο τμήμα του κόστους των εξορύξεων , το περιβαλλοντικό , εξαφανίζεται . Τα έξοδα δηλαδή που πρέπει να κάνει η εταιρεία για να γίνουν οι εξορύξεις με τέτοιο τρόπο ώστε να μην αφήσουν πίσω κατεστραμμένη φύση και άχρηστη γη, μηδενίζονται και μένουν όλα στο κέρδος! Η απληστία και η ασυδοσία μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με τοπικά πρόσωπα και γεγονότα σε περιοχές της Ελλάδας δεν είναι απαραίτητα τυχαία. Υπεύθυνοι για την ομοιότητα είναι οι αυτουργοί τέτοιων πραγματικών καταστάσεων και η εκτεταμένη διαφθορά του Ελληνικού Κράτους (μεταξύ των πλέον διεφθαρμένων κράτων του κόσμου).
Αν σε κάποια περιοχή που έχει τα παραπάνω χαρακτηριστικά ο «Καλλικράτης» δώσει την εξουσία του Δημάρχου σε άνθρωπο της «Εταιρείας», το μέλλον της τοπικής κοινωνίας θα είναι εφιαλτικό.
(συνεχίζεται : ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΟΙ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΙ . Παραδείγματα περιοχών υποταγμένων σε εξορυκτικές εταιρείες)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου