Η ειρωνεία της απόφασης του κάθε πρωθυπουργού να διαλέγει τους υπουργούς του, κυρίως στα νευραλγικά υπουργεία, χωρίς τη θέληση του επειδή άλλες δυνάμεις τους έχουν επιβάλει, {π.χ. -Παπακωνσταντίνου, Ραγκουσης, Πάγκαλος κ.α.}, δημιουργεί αναπόφευκτα μια τάση καχυποψίας....
μεταξύ του πρωθυπουργού, της ομάδας των υπουργών που ο ίδιος έχει επιλέξει και της άλλης, που τα κέντρα έχουν επιβάλλει.-Μαζί με την καχυποψία δημιουργείται μοιραία κάποιο είδος αποκρυφισμού και μιας ήρεμης διαμάχης, με τον κυβ. εκπρόσωπο να ψεύδεται διαρκώς …
-Ο κάθε νέος υπουργός, στην πραγματικότητα έχει δυο επιλογές.
Μπορεί να παίρνει εντολές από τον πρωθυπουργό και να γίνει συνήγορος της πρωθυπουργικής πολιτικής απέναντι στο υπουργείο η στη Βουλή και στη χώρα, ή μπορεί να γίνει εκπρόσωπος των υφισταμένων του και των κέντρων που τον επέβαλαν, παίρνοντας τις οδηγίες , ακόμα και μέσα από τα Μ.Μ.Ε.
-Ο κάθε πρωθυπουργός από την άλλη πλευρά προσπαθεί, όπως είναι φυσικό, να αποφύγει τις επιθέσεις που είχε ο προκάτοχος του.
Καθώς τείνει να ταυτίζει τις διαθέσεις της κοινής γνώμης και της Βουλής με της θέσεις των κυρίων άρθρων των εντεταλμένων Μ.Μ.Ε. ,που επηρεάζουν έντονα και τους υφιστάμενους υπουργούς-καθώς και τα ξένα συμφέροντα που τον έχουν επιβάλλει- ο πρωθυπουργός σε κρίσιμες στιγμές βρίσκεται απρόθυμος να παλέψει για το λαό και συχνά{σχεδόν πάντα}, ευνοεί θέσεις διαφορετικές από αυτές που του εμπιστεύτηκε ο λαός….
Αυτή η παράξενη αντιφατική και πολύπλοκη σχέση έχει μοιραία το αποτέλεσμα να ενισχύεται ο ρόλος του μυστικισμού, θέση την οποία στηρίζουν τα κεντά αποφάσεων και έτσι αρχίζει ο μαραθώνιος των μυστικών επαφών μεσολαβητών, απεσταλμένων, παρατηρητών, και εν τέλει την χωρίς όρια προδοσίας της Ελλάδας και των Ελλήνων από τα πολιτικά ΧΑΜΣΤΕΡ….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου