Η δικαστική εξουσία θα πρέπει οπωσδήποτε να είναι ανεξάρτητη, τόσο από τη νομοθετική εξουσία όσο -και κυρίως- από την κυβέρνηση. Όμως, αυτή τη στιγμή καμία ανεξαρτησία δεν υπάρχει. Από τη στιγμή που η κυβέρνηση, δηλαδή ο αρχηγός του (πλαστά κατά κανόνα) πλειοψηφούντος κόμματος διορίζει την ηγεσία της δικαστικής εξουσίας, ουσιαστικά ο αρχηγός αυτός είναι και ο αρχηγός της δικαστικής εξουσίας. Αυτή η παντοδυναμία της πλαστής πλειοψηφίας στο Κοινοβούλιο οδηγεί στην κατάργηση της αρχής της διάκρισης των εξουσιών και στην πραγμάτωση της ανησυχίας του Μοντεσκιέ για συγκέντρωση και των τριών εξουσιών στα χέρια ενός μόνον ανθρώπου.
Όπως έγινε αντιληπτό από το... προηγούμενο κεφάλαιο, ο πρωθυπουργός και συνήθως αρχηγός του «πλειοψηφούντος» πλαστά κόμματος, στο σημερινό κοινοβουλευτικό σύστημα, δεν διορίζει απλώς τους ανώτατους δικαστές, αλλά επιπλέον εμμέσως επιβάλλει στους δικαστές την εκάστοτε θέλησή του μέσω νόμων που υπερψηφίζονται από τη «στρατευμένη» πλαστή πλειοψηφία του στη Βουλή.
http://users.forthnet.gr/ath/chassapis-peter/
Όπως έγινε αντιληπτό από το... προηγούμενο κεφάλαιο, ο πρωθυπουργός και συνήθως αρχηγός του «πλειοψηφούντος» πλαστά κόμματος, στο σημερινό κοινοβουλευτικό σύστημα, δεν διορίζει απλώς τους ανώτατους δικαστές, αλλά επιπλέον εμμέσως επιβάλλει στους δικαστές την εκάστοτε θέλησή του μέσω νόμων που υπερψηφίζονται από τη «στρατευμένη» πλαστή πλειοψηφία του στη Βουλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου