Η "Αγία Γραφή" είναι ένα συνονθύλευμα εφευρέσεων.

O προτεσταντικός θεολόγος Gerd Lüdemann, καθηγητής της Ιστορίας και Φιλολογίας του πρώτου Χριστιανισμού στο Πανεπιστήμιο του Göttingen, λέει: Η "Αγία Γραφή" είναι ένα συνονθύλευμα εφευρέσεων. Μια συνομιλία με τον Peter Wolter

Μεγενθύνατε

Πολλοί άνθρωποι ενοχλούνται από τη διαφημιστική εκστρατεία των Χριστουγέννων - αμέτρητα μεγάφωνα σε σούπερ μάρκετ και αλλού τσιρίζουν τις... τελευταίες ημέρες "Stille Nacht, heilige Nacht" και ακόμη και στον σταθμο Ostbahnhof του άθεου ανατολικού Βερολίνου στήθηκαν φατνες με την γέννηση του Χριστού. Εσείς σαν ένας προτεστάντης θεολόγος έχετε ασχοληθεί επί δεκαετίες με την χριστιανική μυθολογία - υπάρχουν πραγματικά άνθρωποι που πιστεύουν στο παιδί Χριστό και τη φάτνη;

Και τα δύο σίγουρα όχι. Προβοκατόρικα θα μπορούσα να πω: Η φάτνη ήταν άδεια και ο τάφος του Ιησού γεμάτος. Όλα όσα έχουν να κάνουν με αυτές τις ιστορίες, βασίζονται σε ερμηνείες και εφευρέσεις.

Η χριστουγεννιάτικη ιστορία είναι επομένως ένας μύθος;

Δεν υπάρχει μια χριστουγεννιάτικη ιστορία, αλλά δύο. Η μία βρίσκεται στο Ευαγγέλιο του Λουκά, η άλλη στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου. Και οι δύο δεν έχουν μόνο εφευρεθεί, αλλά και αντιφάσκουν μεταξύ τους.

Τι στοιχεία έχετε γι' αυτό;

Πρώτον, η σύγκριση των κειμένων. Μας το δείχνει μια ματιά στις αρχές του Χριστιανισμού - στίς παλαιότερες πηγές του δεν βρίσκεται πουθενά κάτι για μια παρθένο Μαρία, ή για την θαυματουργή γέννηση του παιδιού της. Οι επιστολές του Παύλου αναφέρουν π.χ. σε γενικές γραμμές μόνο "μια γυναίκα". Ακόμη και στο παλαιότερο Ευαγγέλιο που αποδίδεται στον Μάρκο, δεν υπάρχει τίποτα για κάτι τέτοιο. Εξ αντιθέτου η Μαρία προφανώς απορρίπτει τον γιό της Ιησού, γιατί η οικογένεια της τον θεωρεί τρελο, άγγελοι δεν εμφανίζονται πουθενά. Η έρευνα έχει αποδείξει, ότι οι ιδέες για την παρθενογέννηση εμφανίζονται στην χριστιανική θρησκεία κατά το τέλος του 1ου αιώνα - στο Ευαγγέλιο του Λουκά και το Ευαγγέλιο του Ματθαίου. Κανείς όμως απο τους δυο δεν αναφέρει περιστατικά, και οι δύο συνδέουν τα γραφόμενα τους με μυθολογίες της εποχής τους.

Αντέγραψε ο ένας από τον άλλο;

Οι περισσότεροι ερευνητές είναι της γνώμης, ότι ο Λουκάς και ο Ματθαίος δεν αντέγραψαν μόνο το Ευαγγέλιο του Μάρκου, αλλά και το ξανάγραψαν. Και μάλιστα  ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο - οι ιστορίες τους είναι πολύ διαφορετικές. Συμφωνούν όμως, στο ότι και στα δυο Ευαγγέλια γίνεται αναφορά σε μια παρθένο και μια γέννηση. Ωστόσο, αυτό είναι κατανοητό από το πνεύμα της εποχής εκείνης, που ήθελε και άλλες προσωπικότητες να έχουν γεννηθεί από παρθένες: Ο αυτοκράτορας Αύγουστος, για παράδειγμα, ή ο Μέγας Αλέξανδρος. Οι Χριστιανοί πήραν αυτές τις ιστορίες, για να αποδείξουν ότι ο Ιησούς, στον οποίο πιστεύαν, ήταν τουλάχιστον εξίσου σπουδαίος όπως και εκείνοι.

Τι είναι σωστο στην Αγία Γραφή;

Σύμφωνα με τις διαπιστώσεις μου και τις εκτιμήσεις πολλών συναδέλφων, περίπου το πέντε τοις εκατό της Παλαιάς Διαθήκης μπορεί να θεωρηθεί ως ιστορικά ακριβές. Στην Καινή Διαθήκη τα πράγματα είναι λίγο πιο διαφορετικά - τα Ευαγγέλια μπορεί να έχουν μια ιστορική αλήθεια της τάξεως ακόμη και του 15 τοις εκατό, στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη όμως ούτε ένας στίχος δεν είναι αλήθεια. Από τις 13 Επιστολές του Παύλου μόνο οι επτά είναι γνήσιες. Η Θεολογία για μένα ήταν πάντα η λόγω πίστεως ερμηνεία πραγμάτων που δεν έχουν συμβεί.

Στην ουσία λοιπόν η Βίβλος είναι μια ψευδής ιστορία;

Εξαρτάται από την τοποθέτηση που παίρνουμε - διότι ψέμα σημαίνει μια "συνειδητή εξαπάτηση". Οι πρώτοι Χριστιανοί σίγουρα δεν ήταν μορφωμένοι, ώστε να γνωρίζουν τι κάνουν. Για τους μετέπειτα καλλωπισμούς της ιστορίας - ιδιαίτερα από τον 2. Αιώνα μ.χ., ο όρος ψέμα όμως είναι καταλληλότερος. Για παράδειγμα, μπορούμε να αποδείξουμε, ότι κάποιος, που ήθελε να αποσύρει από την κυκλοφορία μια πραγματική επιστολή του απόστολου Παύλου, έγραψε μια δική του και την υπέγραψε με το όνομα Παύλος: Πρόκειται για την δεύτερη επιστολή του προς τους Θεσσαλονικείς.

Τώρα, ένα άλμα προς το παρόν: Δεν είναι ανεύθυνο να γίνεται κατήχηση των παιδιών με τέτοιες ιστορίες;

Αν καταστεί σαφές, ότι αυτές οι ιστορίες είναι απλώς παραμύθια, όπως τα παραμύθια για τον Rübezahl και την Χιονάτη, δεν θα υπήρχε αντίρρηση. Δεν είναι όμως μόνο λυπηρό, αλλά και παράλογο, να αποκρύπτεται κατά την κατήχηση των νέων, ότι τα περισσότερα είναι μόνο φαντασία.

Πηγή: Junge Welt, http://www.jungewelt.de/2009/12-24/054.php, 24.12.2009

Μετάφραση: Google και Εμμανουήλ Σαρίδης

Πηγή