Ο
Παναγιώτης Ήφαιστος
κόσμος διαιρείται στο Dar-al-Islam (την κατοικία του Ισλάμ) και στο Dar-al-Harb (την κατοικία του πολέμου). Το Dar-al-Harb είναι εκείνες οι κοινωνίες που δεν εξισλαμίστηκαν και που γι’ αυτό, πραγματικά ή δυνητικά, κυριαρχεί ο πόλεμος μέχρι την πλήρη επικράτηση του Ισλάμ και την απορρόφησή του από το Dar-al-Islam. Πολλοί μουσουλμάνοι –αν και ομολογουμένως όχι όλοι– ενσωματώνουν στη πίστη τους το καθήκον της καταπολέμησης των «απίστων» μέχρι την καθολική και...παγκόσμια επικράτηση του Ισλάμ. Η θυσία για αυτό το σκοπό καθιστά τον μαχητή μάρτυρα του Ισλάμ που θα του αποδώσει προνόμια στον παράδεισο όπου σίγουρα θα ενταχθεί. Πολλοί υποστηρίζουν, βεβαίως, πως στις σύγχρονες εκδοχές των μουσουλμανικών δογμάτων ο «πόλεμος» αναφέρεται στον πνευματικό και όχι πολεμικό στίβο. Αυτή η ερμηνεία, με τον ένα ή άλλο τρόπο αμφισβητείται από ισλαμιστές διεθνιστές όπως ο Οσάμα Μπιν Λάντεν που επαναφέρουν τη σύγκρουση στο πολεμικό πεδίο.
Εδώ ακριβώς βλέπουμε σε όλη του την έκταση την επαναστατική λογική: Ο σκοπός είναι απέραντος και συνίσταται στον εξισλαμισμό όλου του κόσμου, είναι ιερός επειδή το επιτάσσει ο Θεός και δικαιολογεί όλα τα μέσα που γι’ αυτό τα αγιάζει ο σκοπός. Μορφικά, αυτή η συντεταγμένη επαναστατική λογική διόλου δεν διαφέρει από την αντίστοιχη των σταυροφόρων ή των ιεροεξεταστών όταν επιδίωκαν ανάλογης εμβέλειας σκοπούς με ανάλογα μέσα ή τους κομμουνιστές που αποσκοπούσαν στην παγκόσμια εξομοίωση και η ο σκοπός αγίαζε τα μέσα επειδή η βία θα ήταν η μαμή της νέας αταξικής κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου