Ένας νέος ψυχρός πόλεμος ξεκινάει απο την Λιβύη, με την Δύση να επαναλαμβάνει τα ίδια που έκανε με το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Τι κάνουν όμως οι πολίτες των επιθετικών χωρών της Δύσεως, για να αλλάξουν αυτη την πορεία της ιστορίας; Δυστυχώς πολύ λίγα, για να μην πουμε τίποτε ....Δημοσιεύτηκε από τον lupo cattivo στις 19.04.2011
Πρωτότυπο: "WEST vs CHINA: A NEW COLD WAR BEGINS ON LIBYAN SOIL"
του Patrick Henningsen,
21st Century Wire, April 13, 2011
http://21stcenturywire.com/2011/04/12/2577/
Μετάφραση απο τα ανγγλικά: Remo Santini
Μετάφραση απο τα γερμανικά: Εμμανουήλ Σαρίδης
του Patrick Henningsen,
21st Century Wire, April 13, 2011
http://21stcenturywire.com/2011/04/12/2577/
Μετάφραση απο τα ανγγλικά: Remo Santini
Μετάφραση απο τα γερμανικά: Εμμανουήλ Σαρίδης
Πρόλογος
Όταν οι Αμερικανοί ίδρυσαν το 2007 την AFRICOM, 49 χώρες είχαν υπογράψει την στρατιωτική αυτή Χάρτα των ΗΠΑ για την Αφρική, εκτός απο μία: Τη Λιβύη. Ο συνταγματάρχης Καντάφι είχε αρνηθεί να γίνει μια μαριονέτα των τραπεζιτών του Rothschild ή της στρατοκρατούμενης ανγγλοαμερικανικής Αυτοκρατορίας των μονοπωλίων.
Η Λιβύη τυπώνει το δικό της χρήμα, έχει μια δική της κεντρική τράπεζα, μια δική της πετρελαϊκή εταιρία και δεν χρωστάει τίποτα σε κανέναν. Ήταν ένα λαμπερό φως για όλες τις αφρικανικές χώρες, και γι' αυτό έπρεπε να καταστραφεί, για να μην ενθαρρυνθούν και ακολουθήσουν το παράδειγμά της.
Ο βομβαρδισμός της Λιβύης πίσω στην εποχή του λίθου και η απομάκρυση του Γκαντάφι, θα δώσουν όχι μόνο στους Rothschilds την δυνατότητα ελέγχου της προσφοράς χρήματος στην Λιβύη και στο τραπεζικό της σύστημα - το οποίο θα κάνει τους Λιβύους σκλάβους των τοκογλύφων - αλλά και στις ανγγλοαμερικανικές και γαλλικές εταιρείες τον έλεγχο του πετρελαίου της Λιβύης και τα αποθέματα νερού που διαθέτει και συγχρόνως θα εκμηδενίσουν τα μεγάλα συμφέροντα και τις επενδύσεις της Κίνας στην χώρα αυτή. Οι τεράστιες εμπορικές απώλειες και ο περιορισμός πρόσβασης της Κίνας στις πρώτες ύλες, που θα προέλθουν από τον κρυφό πόλεμο που διεξάγεται στη Λιβύη, θα αποτελέσουν άλλο ένα πλεονέκτημα για τις ανγγλοαμερικανικές χώρες και τις χώρες του ΝΑΤΟ και θα μπορούσαν να αποδειχθούν για την Κίνα καταστροφικές και σε άλλες χώρες της Αφρικής.
Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί η Κίνα επέτρεψε να ξεκινήσει ο μυστικός αυτός πόλεμος εναντίον του λιβυκού έθνους. Θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιήσει το βέτο της κατά της πρότασης των Ηνωμένων Εθνών για την "ζώνη μη πτήσεως", προστατεύοντας έτσι τα σημαντικά συμφέροντα που έχει στην Λιβύη και την Αφρική. Όμως δεν το έκανε. Θα πρέπει να παίζει ίσως ένα βαθύτερο παιχνίδι.
Το ερώτημα, γιατί οι υπό αμερικανική ηγεσία δυνάμεις του ΝΑΤΟ είναι αποφασισμένες να επιτύχουν στην Λιβύη μια αλλαγή καθεστώτος, γίνεται πλέον σαφές. Ενώ οι εγκληματίες των Μαζικών Μέσων και οι πολιτικοί εμπειρογνώμονες εξακολουθούν να συζητούν, το κατά πόσον οι λιβυκές συμμορίες ανταρτών στην πραγματικότητα υποστηρίζονται και κατευθύνονται από τις υπηρεσίες πληροφοριών των Ηνωμένων Πολιτειών, της Βρετανίας και του Ισραήλ, αγνοούνται πλήρως οι μακροπρόθεσμοι πολιτικοί στόχοι της Δύσης στη Λιβύη.
Αρκεί μόνο η ανάγνωση των σύντομων στρατηγικών ενημερώσεων στα αμερικανικά έγγραφα της AFRICOM, για να γίνει αντιληπτός ο πραγματικός στόχος του παιχνιδιού στη Λιβύη: Ο έλεγχος των πολύτιμων αποθεμάτων πρώτων υλών της και η εκδίωξη της Κίνας από τη Βόρεια Αφρική.
Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες ίδρυσαν το 2007 την AFRICOM, 49 χώρες είχαν υπογράψει αυτή την στρατιωτική Χάρτα των ΗΠΑ για την Αφρική, μια χώρα όμως αρνήθηκε να υπογράψει: Η Λιβύη. Αυτή η "ύπουλη" πράξη του Λίβυου ηγέτη Μουαμάρ Γκαντάφι θα ήταν προφανώς ο σπόρος για τις μελλοντικές συγκρούσεις, όπως φάνηκε στη συνέχεια, το 2011.
ΝΑΤΟ: Ξεπεσμένο σε τίποτα περισσότερο από μια ιδιωτική δύναμη ασφαλείας για τα συμφέροντα των δυτικών μονοπωλίων
Σύμφωνα με τον Dr. Paul Craig Roberts, αξιωματούχο του πρώην Υπουργικού Συμβουλίου της κυβέρνησης Reagan, η κατάσταση με τον Γκαντάφι είναι πολύ διαφορετική από τις άλλες πρόσφατες διαμαρτυρίες στον αραβικό κόσμο. «Γιατί είναι το ΝΑΤΟ εκεί"; διερωτάται ο Roberts, ο οποίος φοβάται, ότι μια αμερικανικής επιρροής ανάμειξη στη Λιβύη θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια καταστροφική ενταση στην περιοχή.
Κινέζικα συμφέροντα στην Λιβύη
Σύμφωνα με τον υπουργό εμπορίου του Πεκίνου οι τρέχουσες συμβάσεις της Κίνας με τη Λιβύη περιλαμβάνουν περισσότερα απο 50 μεγάλα έργα, στα οποία συγκαταλέγονται συμβάσεις άνω των 18 δισεκατομμυρίων δολλαρίων. Αυτό που είναι ακόμη πιο αποκαλυπτικό, είναι ότι λόγω της πρόσφατης αστάθειας στη Βόρεια Αφρική οι επενδύσεις της Κίνας έχουν δεχθεί ένα σοβαρό πλήγμα. Οι πρόσφατες πολιτικές αναταραχές στην περιοχή είχαν ως αποτέλεσμα, οι νέες συμβάσεις της Κίνας έχουν, στο πλαίσιο των συμβάσεων της στο εξωτερικό, που ανέρχονται σε 3.470.000.000 δολλάρια, έχουν πέσει κατα 53,9%. Μεταξύ αυτών και η αξία των νέων συμβάσεων με τη Λιβύη, που έπεσε στα 45,3%, 13,9% λιγότερος κύκλος εργασιών. Στην Αλγερία 'επεσε η αξία των συμβάσεων κατα 97,1%, ο κύκλος εργασιών μειώθηκε κατά 10,7% - όλα μέσα στους δύο πρώτους μήνες του τρέχοντος έτους.
ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΛΙΒΥΗ: μια αποκαλυπτική συνέντευξη με τον Dr. Paul Craig Roberts
Εκτός από τις πολυάριθμες κινεζικές επενδύσεις στη Λιβύη, η βόρειοαφρικανική αυτη χώρα ολοκλήρωσε πρόσφατα ένα από τα μεγαλύτερα και πιο σύγχρονα υδραυλικά έργα της παγκόσμιας ιστορίας:
Ο θαυμάσιος ποταμός της Λιβύης που έγινε απο ανθρώπινα χέρια.
Αυτό το έργο, που για να γίνει χρειάστηκε πάνω απο τριάντα χρόνια, δίνει στη Λιβύη την δυνατότητα μιας γεωργικής και οικονομικής αναπτύξεως, που θα δημιουργήσει προβλήματα στις ανταγωνιστικές αγορές γεωργικών προιόντων των γειτονικών χωρών Ισραήλ και Αιγύπτου. Θα μπορούσε επίσης να μετατρέψετε τη Λιβύη σε έναν νεο σιτοβολώνα για την Αφρική.
Με τις παγκόσμια αυξανόμενες τιμές τροφίμων και με μια Λιβύη που διαθέτει ένα σταθερό νόμισμα και φθηνο εγχώριο εφοδιασμό σε ενέργεια, δεν χρειάζεταινα είναι κανείς μια οικονομική μεγαλοφυία για να καταλάβει, ποιό ρόλο θα μπορούσε να διαδραματίσει η Λιβύη στην παγκόσμια αγορά.
Η AFRICOM: Ενα παιδί του PNAC
Η AFRICOM ιδρύθηκε από τον πρόεδρο των ΗΠΑ George Bush Jr. και είναι ένα τμήμα του μεγαλύτερου νεοσυντηρητικού Project for the New American Century - PNAC (Πρόγραμμα για τον Νέο Αμερικανικό Αιώνα). Το PNAC ήταν μια αμερικανική νεοσυντηρητική δεξαμενή σκέψεως με έδρα την Washington, DC. και στεγάζονταν στο ίδιο κτίριο με το American Enterprise Institute.
Οι κύριοι στρατηγικοί στόχοι της AFRICOM είναι να εμποδίσει την αυξανόμενη επιρροή της Κίνας στην αφρικανική ήπειρο. Μια μελέτη της AFRICOM επισημαίνει, ότι η Κίνα θα μπορούσε κάποτε να στείλει στρατεύματα στην Αφρική για να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της:
"Η Κίνα έχει φτάσει τώρα σε ένα επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης, η οποία απαιτεί μια συνεχή προμήθεια πρώτων υλών από την Αφρική, και έχει αρχίσει να αναπτύσσει τις ικανότητες της ασκήσεως επιρροής στις περισσότερες γωνιές του κόσμου. Η ιστορία διδάσκει, ότι η δυσπιστία και η αβεβαιότητα του λαικού απελευθερωτικού στρατού της Κίνας θα τον οδηγήσει πολύ σύντομα στην Αφρική ... "
Έτσι, εδώ βλέπουμε έναν έντονο φόβο των σχεδιαστών του αμερικανικού στρατού για μια στρατιωτική αντιπαράθεση με την Κίνα - στην Αφρική. Σήμερα είναι η Λιβύη, αύριο θα είναι το Σουδάν. Δεν ακούγεται κάπως γνωστό; Λοιπόν, αυτό σημαίνει...
Έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο με την Κίνα
Όπως δείχνουν ξεκάθαρα τα παραπάνω οικονομικά στοιχεία της Κίνας, οι στρατηγικοί στόχοι που παρουσιάζονται στα έγγραφα της Washington για την AFRICOM, ιδίως εκείνα, που έχουν σχεδιαστεί για να αντιμετωπίσουν και να μειώσουν στο ελάχιστο τα οικονομικά συμφέροντα της Κίνας στην Αφρική, λειτουργούν θαυμάσια λόγω της αστάθειας που επικρατεί στην περιοχή. εργασίας πολύ καλά. Η "Αποσταθεροποίηση" ως εργαλείο ελέγχου, λειτουργούσε στις αποικιακές δυνάμεις πάντα πολύ καλά. Τεχνητά δημιουργούμενο χάος μπορεί να προκληθεί απο μια ισχυρή στρατιωτική παρουσία στην περιοχή.
Πράγματι, αυτό που γινόμαστε μάρτυρες, είναι η αυγή ενός νέου Ψυχρού Πολέμου μεταξύ των ΗΠΑ-ευρωπαϊκών δυνάμεων και της Κίνας. Αυτός ο νέος ψυχρός πόλεμος θα έχει πολλά από τα γνωστα στοιχεία με εκείνη την μακρά και παρατεταμένη διαμάχη μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ, της οποίας γίναμε μάρτυρες κατά το δεύτερο ήμισυ του 20ου Αιώνα. Ο νέος θα λάβει χώρα σε ξένες ακτές, σε μέρη όπως η Αφρική, η Νότια Αμερική, η Κεντρική Ασία και σε παλιές περιοχές έντασης όπως η Κορέα και η Μέση Ανατολή.
AFRICOM: Παρουσίαση του νέου στρατιωτικού παιχνιδιού των ΗΠΑ
Αυτό που θα κάνει τον νέο Ψυχρό Πόλεμο πολύ πιο εντονο και πιο "πονηρό" από τον προηγούμενο, είναι ότι δεν καλύπτεται από μια δημοφιλή ιδεολογία όπως «Καπιταλισμός εναντίον Κομμουνισμό".
Ο νέος αυτός πόλεμος επικεντρώνονται σε έναν και μοναδικό θέμα - τα αποθέματα φυσικών πόρων.
Η κατάκτηση και ο έλεγχος των υπόλοιπων πόρων και της παροχής ενέργειας του κόσμου θα είναι το θέμα που θα κυριαρχεί - και θα υποδαυλίζει στην κυριολεξία όλες τις μεγάλες συγκρούσεις του 21ου Αιώνα.
Θα γίνονται πάμπολλοι πόλεμοι απο πολλούς αναπληρωτές και σε πολλές απομακρυσμένες περιοχές του κόσμου, όμως ποτε δεν θα μιλάν γι' αυτούς ένας γραμματέας Τύπου του Λευκού Οίκου, του State Department ή της Downing Street.
Οι πρώτες πληροφορίες από τη Λιβύη ήρθαν να επιβεβαιώσουν, ότι οι "επαναστάτες" υποστηρίζονται από υπηρεσίες πληροφοριών και ελέγχου της Δύσεως.
Αντάρτες και όχι διαδηλωτές
Το πονηρό τέχνασμα των εταιριών δημοσίων σχέσεων (Public Relations - PR) κατα την διάρκεια των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, ήταν να παρουσιάζουν τις βίαιες ένοπλες συμμορίες στη Λιβύη σαν απλούς διαδηλωτές.
Ο μέσος Αμερικανός, Άνγγλος ή Γάλλος καταναλωτής των Μέσων Ενημέρωσης νόμισε, ότι οι εξεγέρσεις στη Λιβύη ήταν το ίδιο όπως οι προηγούμενες στην Τυνησία και την Αίγυπτο. Στην πραγματικότητα ήταν τελείως διαφορετικές.
Οι καμπάνες όμως της ελευθερίας και της δημοκρατίας είχαν χτυπήσει πολύ αποτελεσματικά, έτσι, ώστε όλα, όσα ήσαν αναγκαία σ' αυτό το σημείο, ήταν ένα έξυπνο διπλωματικό τρικ "à la όπλα μαζικής καταστροφής", για να ζαλίσουν τις τάξεις των στραπατσαρισμένων διπλωματών του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη.
Η «ζώνη μη πτήσεως" επανασυσκευάσθηκε και λειτούργησε αρκετά καλά για τους πολιτικούς, ώστε να μπορέσουν να βάλουν το πόδι τους στην πόρτα του γραφείου πολέμου.
Η υπόθεση δίνει την εντύπωση, ότι μέχρι στιγμής λειτούργησε καλά, αλλά όσο τα σάβανα των σκοτωμένων πολιτών αρχίζουν σιγά-σιγά να συσσωρεύονται και η επόμενη φάση - χερσαίες δυνάμεις και μια στρατιωτική κατοχή της Λιβύης από το ΝΑΤΟ - θα είναι κατά κάποιο τρόπο λίγο πιο δύσκολα να εκτελεστεί, χωρίς να προκαλέσει ένα σοβαρό πολιτικό νέφος. Όλες αυτές οι περίπλοκες προσπάθειες για την κάλυψη των μακροπρόθεσμων προγραμμάτων των δυτικών εταιρειών και των στρατιωτικών στην περιοχή, είναι ενα αναπόσπαστο μέρος αυτού του νέου πολέμου για φυσικούς πόρους - κατά της Κίνας.
Η ιστορία εξακολουθεί να είναι μια πόρνη
Κάποιοι θα υποστηρίξουν, ότι ο μέσος όρος του καταναλωτή δυτικών Μέσων Ενημέρωσης πάσχει από μια χρόνια ιστορική αμνησία.
Ειδικά για τους Αμερικανούς, η ιστορία αρχίζει με την τελευταία εκπομπή "Dancing With the Stars" ή "American Idol". Ορισμένοι μπορεί να υποστηρίζουν, ότι αυτό έχει γίνει, ότι οι μάζες σαν σύνολο έχουν "παρασκευαστεί" μέσα σ' αυτή την πλούσια σε μέσα ενημέρωσης σύγχρονη δημοκρατία έτσι, ώστε να παραμείνουν παθητικοί δράστες, διότι αυτό διευκολύνει κατα πολύ την διαχείριση του κοπαδιού.
Τα μαθήματα του Ιράκ και του Αφγανιστάν πρέπει τώρα να επιστρέψουν στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο - και τα δύο έργα είναι ακόμη τα κύρια θέματα των καρτέλ και των δυτικών εταιρειών. Αυτό επέτρεψε στους φιλόδοξους γραφειοκράτες στην Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και το Παρίσι να το ξαναδοκιμάσουν, αυτή τη φορά στη Λιβύη. Όμως οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι θα μάθουν εγκαιρα αυτό που κάθε πολίτης και κάθε ον έμαθε τόσες φορές απο την παγκόσμια ιστορία.
Στην θεωρια μπορούν αυτά να λειτουργούν, αλλά στην πράξη η "κατοχή" είναι ένα παράδοξο.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ανγγλία μπορούν να κάνουν ιδιωτικά προγράμματα κατάληψης του Ιράκ ή της Λιβύης για ένα αόριστο χρονικό διάστημα, όμως η ιστορία δεν είναι σύμφωνη με τέτοιου είδους αυτοκρατορικές φιλοδοξίες.
Μια μέρα όλα αυτά θα τελειώσουν, και θα τελειώσουν άσχημα, επειδή η νεο-ρωμαϊκή ανγγλο-αμερικανική αυτοκρατορία, με όλες τις λεγεώνες της στο εξωτερικό, δεν μπορεί στο σπίτι της να αντεπεξέλθει με τα εύθραυστα εγχώρια προβλήματα της. Πρώτα έρχεται η πτώση της Γερουσίας, μετά η άνοδος του Καίσαρα και τέλος η κατάρρευση του δηναρίου ($). Η πάλαι ποτέ κραταιά αυτοκρατορία σβύνει με ένα κλαψούρισμα - γιατί έγινε πολύ παχύσαρκη και διεφθαρμένη για να μπορεί να συνεχίσει.
Σε παροχημένες εποχές οι πολίτες της Ρώμης δεν ενδιαφέρονταν για τις λεπτομέρειες του στρατιωτικού μεγέθους της και για τις κατακτήσεις στο εξωτερικό. Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η διατήρηση της δόξας της Ρώμης, και ψωμί και τσίρκο στην πατρίδα τους. Τώρα που οι μεγάλοι πόλεμοι για τους φυσικούς πόρους του 21ου Century βρίσκονται σε έξαρση, διερωτώμαστε τα εξής:
Τι θα κάνουν οι προσεκτικοί πολίτες των επιθετικών χωρών, για να αλλάξουν την σημερινή πορεία της ιστορίας;
Κρίνοντας την ευκολία, με την οποία η Δύση κατάφερε να βάλει μπρός την τελευταία ληστεία στη Λιβύη, θα έλεγα ... πολύ λίγο μέχρι τώρα.
Επεξηγήσεις Ε.Σ.
Το Project for the New American Century - PNAC (Πρόγραμμα για τον Νέο Αμερικανικό Αιώνα, ήταν μια αμερικανική νεοσυντηρητική δεξαμενή σκέψεως με έδρα την Washington, DC. Στεγάζονταν στο ίδιο κτίριο με το American Enterprise Institute.
Αντάρτες και όχι διαδηλωτές
Το πονηρό τέχνασμα των εταιριών δημοσίων σχέσεων (Public Relations - PR) κατα την διάρκεια των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, ήταν να παρουσιάζουν τις βίαιες ένοπλες συμμορίες στη Λιβύη σαν απλούς διαδηλωτές.
Ο μέσος Αμερικανός, Άνγγλος ή Γάλλος καταναλωτής των Μέσων Ενημέρωσης νόμισε, ότι οι εξεγέρσεις στη Λιβύη ήταν το ίδιο όπως οι προηγούμενες στην Τυνησία και την Αίγυπτο. Στην πραγματικότητα ήταν τελείως διαφορετικές.
Οι καμπάνες όμως της ελευθερίας και της δημοκρατίας είχαν χτυπήσει πολύ αποτελεσματικά, έτσι, ώστε όλα, όσα ήσαν αναγκαία σ' αυτό το σημείο, ήταν ένα έξυπνο διπλωματικό τρικ "à la όπλα μαζικής καταστροφής", για να ζαλίσουν τις τάξεις των στραπατσαρισμένων διπλωματών του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη.
Η «ζώνη μη πτήσεως" επανασυσκευάσθηκε και λειτούργησε αρκετά καλά για τους πολιτικούς, ώστε να μπορέσουν να βάλουν το πόδι τους στην πόρτα του γραφείου πολέμου.
Η υπόθεση δίνει την εντύπωση, ότι μέχρι στιγμής λειτούργησε καλά, αλλά όσο τα σάβανα των σκοτωμένων πολιτών αρχίζουν σιγά-σιγά να συσσωρεύονται και η επόμενη φάση - χερσαίες δυνάμεις και μια στρατιωτική κατοχή της Λιβύης από το ΝΑΤΟ - θα είναι κατά κάποιο τρόπο λίγο πιο δύσκολα να εκτελεστεί, χωρίς να προκαλέσει ένα σοβαρό πολιτικό νέφος. Όλες αυτές οι περίπλοκες προσπάθειες για την κάλυψη των μακροπρόθεσμων προγραμμάτων των δυτικών εταιρειών και των στρατιωτικών στην περιοχή, είναι ενα αναπόσπαστο μέρος αυτού του νέου πολέμου για φυσικούς πόρους - κατά της Κίνας.
Η ιστορία εξακολουθεί να είναι μια πόρνη
Κάποιοι θα υποστηρίξουν, ότι ο μέσος όρος του καταναλωτή δυτικών Μέσων Ενημέρωσης πάσχει από μια χρόνια ιστορική αμνησία.
Ειδικά για τους Αμερικανούς, η ιστορία αρχίζει με την τελευταία εκπομπή "Dancing With the Stars" ή "American Idol". Ορισμένοι μπορεί να υποστηρίζουν, ότι αυτό έχει γίνει, ότι οι μάζες σαν σύνολο έχουν "παρασκευαστεί" μέσα σ' αυτή την πλούσια σε μέσα ενημέρωσης σύγχρονη δημοκρατία έτσι, ώστε να παραμείνουν παθητικοί δράστες, διότι αυτό διευκολύνει κατα πολύ την διαχείριση του κοπαδιού.
Τα μαθήματα του Ιράκ και του Αφγανιστάν πρέπει τώρα να επιστρέψουν στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο - και τα δύο έργα είναι ακόμη τα κύρια θέματα των καρτέλ και των δυτικών εταιρειών. Αυτό επέτρεψε στους φιλόδοξους γραφειοκράτες στην Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και το Παρίσι να το ξαναδοκιμάσουν, αυτή τη φορά στη Λιβύη. Όμως οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι θα μάθουν εγκαιρα αυτό που κάθε πολίτης και κάθε ον έμαθε τόσες φορές απο την παγκόσμια ιστορία.
Στην θεωρια μπορούν αυτά να λειτουργούν, αλλά στην πράξη η "κατοχή" είναι ένα παράδοξο.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ανγγλία μπορούν να κάνουν ιδιωτικά προγράμματα κατάληψης του Ιράκ ή της Λιβύης για ένα αόριστο χρονικό διάστημα, όμως η ιστορία δεν είναι σύμφωνη με τέτοιου είδους αυτοκρατορικές φιλοδοξίες.
Μια μέρα όλα αυτά θα τελειώσουν, και θα τελειώσουν άσχημα, επειδή η νεο-ρωμαϊκή ανγγλο-αμερικανική αυτοκρατορία, με όλες τις λεγεώνες της στο εξωτερικό, δεν μπορεί στο σπίτι της να αντεπεξέλθει με τα εύθραυστα εγχώρια προβλήματα της. Πρώτα έρχεται η πτώση της Γερουσίας, μετά η άνοδος του Καίσαρα και τέλος η κατάρρευση του δηναρίου ($). Η πάλαι ποτέ κραταιά αυτοκρατορία σβύνει με ένα κλαψούρισμα - γιατί έγινε πολύ παχύσαρκη και διεφθαρμένη για να μπορεί να συνεχίσει.
Σε παροχημένες εποχές οι πολίτες της Ρώμης δεν ενδιαφέρονταν για τις λεπτομέρειες του στρατιωτικού μεγέθους της και για τις κατακτήσεις στο εξωτερικό. Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η διατήρηση της δόξας της Ρώμης, και ψωμί και τσίρκο στην πατρίδα τους. Τώρα που οι μεγάλοι πόλεμοι για τους φυσικούς πόρους του 21ου Century βρίσκονται σε έξαρση, διερωτώμαστε τα εξής:
Τι θα κάνουν οι προσεκτικοί πολίτες των επιθετικών χωρών, για να αλλάξουν την σημερινή πορεία της ιστορίας;
Κρίνοντας την ευκολία, με την οποία η Δύση κατάφερε να βάλει μπρός την τελευταία ληστεία στη Λιβύη, θα έλεγα ... πολύ λίγο μέχρι τώρα.
Επεξηγήσεις Ε.Σ.
H United States Africa Command - AFRICOM (Αφρικανική Διοίκηση των Ηνωμένων Πολιτειών) είναι η έκτη και νεώτερη Περιφερειακή Διοίκηση των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ και ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 2007
Το Project for the New American Century - PNAC (Πρόγραμμα για τον Νέο Αμερικανικό Αιώνα, ήταν μια αμερικανική νεοσυντηρητική δεξαμενή σκέψεως με έδρα την Washington, DC. Στεγάζονταν στο ίδιο κτίριο με το American Enterprise Institute.
"Westen gegen China: Ein neuer Kalter Krieg beginnt auf libyschem Boden"
http://www.berlin-athen.eu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου